‍ نفت و برنامه‌های پیش رو تفاوت عملکردی در وزارت #نفت را باید از دید برنامه‌ریزیهای کلان نگریست. آیا برنامه نفتی دولت سیزدهم برمبنای دور زدن تحریمها و فروش نفت بنا نهاده میشود و یا بها دادن به پالایشگاهها و #پترو_پالایشگاهها برای تولید محصولات #پتروشیمی صادراتی غیر قابل تحریم؟ هر آنچه برنامه ریزی دولت برای وزارت #نفت باشد اما پر واضح است که بایر برنامه بلند مدت کشور برای صنعت نفت فاصله گرفتن از خام فروشی و رفتن به سمت فروش محصولات #پتروشیمی باشد. با توجه به صادرات نفت خام که در محموله‌های بسیار بزرگ (بعضاً 2 تا 3 میلیون بشکه) صورت می‌گیرد، این امکان برای #آمریکا به وجود می‌آید که نفت‌کش‌های حامل نفت #ایران را به راحتی مورد رصد قرار دهد، و این امر موجب افزایش ریسک خرید #نفت ایران می‌گردد. علاوه بر رهگیری #نفت‌کش‌ها همچنان امکان تحریم مجدد #بیمه‌ محموله‌های نفتی و همچنین تحریم بانکرینگ، همچون دوران قبلی تحریم برای دولت آمریکا وجود دارد. به‌ غیر از پتانسیل‌های تحریمی ایران، کیفیت و خواص شیمیایی و فیزیکی نفت خام ایران نیز تقریباً مشخص است و درنتیجه ادعا می‌شود که امکان شناسایی آن از این طریق وجود دارد. از طرف دیگر، مقاصد صادراتی ایران نیز محدود است به‌ نحوی‌که ایران در حال حاضر سهم عمده نفت صادراتی خود را تنها به 40 پالایشگاه در چند کشور از جمله چین، هند، کره جنوبی، ژاپن، ترکیه، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، یونان و افریقای جنوبی صادر می‌کند. مقاصد و خریداران محدود امکان #تحریم_نفتی را آسان‌تر می‌کند. در شرایط تحریمی پیش‌رو، ایران دو راهکار بلندمدت و کوتاه‌مدت جهت بی‌اثر کردن تحریم‌های نفتی دارد. راهکار کوتاه‌مدت عرضه‌ی نفت در #بورس و فروش نفت توسط بخش خصوصی است. راهکار بلندمدت، پالایش و فرآورش نفت خام است. در راهکار بلندمدت وزارت نفت می‌بایست، به دنبال توسعه زنجیره ارزش در حوزه محصولات نفتی باشد و به سمتی حرکت کند که به‌جای فروش نفت خام، کالاهای نهایی تولید و صادر نماید. لازم به ذکر است که با فراوری #نفت خام و تبدیل آن به فراورده‌های نفتی، تنوع محصولات تولیدی و متعاقباً تعداد و تنوع مشتری‌های جهانی نیز افزایش می‌یابد. تنوع مشتری‌های خارجی ایران مزایای زیادی دارد یکی از این مزایا از بین رفتن محدودیت‌های فروش #نفت به چند کشور خاص است. این احتمال وجود دارد که چند کشوری که خریداران نفت ایران بودند، در صورت #تحریم بازگشت تحریم‌های نفتی ایران میزان واردات خود را کاهش دهند اما این امر با فروش #فراورده‌های_نفتی به مشتری‌های متنوع و فراوان بی‌اثر می‌گردد طبق بند 13 سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی در حوزه‌ی انرژی، اقتصاد ایران می‌بایست با افزایش صادرات فرآورده‌های نفتی از خام فروشی نفت به سمت پالایش و ایجاد فراورده‌های نفتی حرکت می‌کرد که متأسفانه در این راستا اقدام خاصی صورت نگرفته است. صنعت پالایشگاهی کشور در حدود 20 سال است که هیچ افزایش ظرفیتی نداشته است و تنها مورد آن‌هم که اخیراً اتفاق افتاده است، دو فاز نخست پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس است که خوراک آن میعانات گازی است. این در حالی است که در سال 96 میزان 42 درصد از نفت و میعانات گازی تولیدی، پالایش و 58 درصد به‌صورت خام صادر گردید. از جمله کسانی که در بین کاندیداهای وزارت نفت در این موضوع (ساخت پالایشگاه و پتروپالایشگاه) صاحب‌نظر ،کارنامه و تجربه گرانبها میباشد، مهندس مهدی #دوستی ، مدیر پروژه #پالایشگاه_ستاره_خلیج_فارس است که با افزودن این #پالایشگاه به مدار تولید بنزین کشور ، نه تنها کشور را از واردات #بنزین بی‌نیاز بلکه ایران را به یکی از صادرکنندگان این محصول استراتژیک تبدیل کرد. وی از جمله کسانی است که اعتقاد جری دارد که ما در صنایع نفت باید به سمت فروش محصولات فراوری شده برویم. برنامه‌های مهندس #دوستی برای تولید هیدروژن آبی نیز بینظیر است. ✍ علی مختارزاده . . گزیده ی خبرها در همه پیامرسانها👇 @gozideyekhabarha