حضرت علی عليه السلام
🔵 در خطبه ۱۴۷ نهج البلاغه به وضع قرآن و طرفدارانش زمانِ تاريکِ هجوم فتنه ها مى پردازد و در واقع علت بدبختى⅘ مردم آن زمان را که همان #فاصله_گرفتن_از_قرآن است، با بيانى زيبا و گويا شرح مى دهد مى فرمايد : «در آن #روز_قرآن و پيروانش هر دو از ميان مردم رانده و #تبعيد شوند، آن دو (#قرآن و #پيروانش) و همگام و همراه يکديگر، و در يک جادّه حرکت مى کنند ولى کسى پناهشان نمى دهد» (فَالْکِتَابُ يَوْمَئِذ وَأَهْلُهُ طَرِيدَانِ مُنْفِيَّانِ ، وَصَاحِبَانِ مُصْطَحِبَانِ فِي طَرِيق وَاحِد لاَ يُؤْوِيهِمَا. مُؤْو .
🔴و در ادامه اين سخن تاکيد مى فرمايد که : «#قرآن و #اهلش در آن زمان در #ميان_مردمند اما در ميان آنها #نيستند، با آنها هستند ولى با آنها نيستند !» (فَالْکِتَابُ وَأَهْلُهُ فِي ذلِکَ الزَّمَانِ فِي النَّاسِ وَ لَيْسَا فِيهِمْ، وَ مَعَهُمْ وَ لَيْسَا مَعَهُمْ).
🌕 آرى قرآن را بر فراز منابر و در خانه ها مى خوانند، مى بوسند و گرامى مى دارند ولى در زندگى فردى و اجتماعى آنها #اثرى از #تعليمات و #مفاهيم قرآن نيست. از قرآن به #پوستى_قناعت کرده و مغز را رها ساخته اند، الفاظ را گرفته و معانى را پشت سرافکنده اند.