: آنها از هفت سال قبل، هر هفته، یک سوژه، یک حاشیه و جنجال، ایجاد کرده و مردم را سرکار گذاشته اند. برخی از مردم، سوژه را نقد کرده اند، برخی، در حال دفاع از سوژه، و دوباره هفته ی بعد، سوژه جدید و سرکاری جدید (در راستای نظریه ی #مارپیچ_سکوت، یعنی هدف گیری و فشار رسانه ای به تریبون داران، اندیشمندان، سخنرانان و موثران جامعه ی مخالف #لیبرال_سرمایه داری، تا دیگر جرات مخالفت با لیبرالیسم و اظهار نظر مخالف را نداشته باشند)، توسط #نفوذی های آشنا و روز از نو، روزی از نو... و اینگونه ۸ سال تمام شده، و کسانی که در جایگاه متهم، باید پاسخگوی عملکردشان باشند، در جایگاه اپوزیسیون، طلبکار و مدعی نظام، مردم و رهبری میشوند که نظام نگذاشت ما کار کنیم و #مردم هم ما را کمک نکردند، بیایید ما را انتخاب کنید تا #ربنای_شجریان تان پخش شود، نود فردوسی پور به #تلوزیون بازگردد، #کنسرت ها در قم و مشهد هم اجرا شوند، زنان به ورزشگاه ها بروند، #تحریم های ظالمانه (با لخند و قهقهه ی مستانه ی ما به چشم آبی ها در برابر اخم آنها) باید برود و #برجام بیاید تا آب خوردن مردم هم حل شود، #دلار پنج هزار تومن نشود، #پراید ۴۰ میلیونی سوار نشوید و...