وقتی که حضرت آدم(ع) از بهشت بیرون شد ؛ از کاری که کرده بود و از فراق حَّوا و بهشت آنقدر گریه کرد که روی صورتش دوشیار مثل جوی درست شد. و اشک از چشمانش جاری می شد به طوری که پرنده ها از آن می آشامیدند ، و تا چهل سال این گریه ادامه داشت و از کرده ی خود پشیمان و تائب بود و توبه کرد. خداوند متعال توبه او را پذیرفت و حضرت جبرئیل(ع) را فرستاد که کلماتی به حضرت آدم بیاموزد و آن کلمات همان بود که در عرش دیده بود حضرت جبرئیل به او فرمود که بگو : (یاحمید بحق محمد ، یاعالی بحق علی ، یافاطر بحق فاطمه ، یامحسن بحق الحسن (و یاقدیم الاحسان بحق) الحسین منک الاحسان ) وقتی حضرت آدم به اسم امام حسیـن(ع) رسید اشکش جاری شد و قلبش به درد آمد ... بحارانوار ج۴۴ ص۲۴۶ #صل_اللّٰه_علیك_یا_اباعبدللّٰه❤️✨ ▪️هیئت دانشجویی امام جواد(علیه السلام) ▪️ #کانال‌اطلاع‌رسانی‌هیئت‌درایتا 📍 @h_daneshjoei