بسم الله الرحمن الرحیم گوشه ای از سخنرانی حجةالاسلام خلیلی : مسئله ذکر، از آن امور دینی هست که باید در کل زندگی به آن توجه داشت؛ حتی در خواب! یعنی هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد. آیة الله بهجت فرمودند: هر عمل خیری، حدی از آن مطلوب است که اگر از آن حد گذشت، ضدش حاصل می‌شود؛ یعنی اگر انسان، پایین‌تر از حد مطلوب انجام داد، قاصر و یا مقصر است و اگر بالاتر از حدّ مطلوب بود، به صعوبت مبتلا می‌شود، تا اینکه به‌حدی می‌رسد که غیر ممکن و غیر مقدور بشر می‌گردد. ... به‌جز «ذکرالله»؛ چنان‌که در روایت دارد که حدی برای آن نیست. در روایت منقول از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «مَا مِنْ شَيْءٍ إِلَّا وَ لَهُ حَدٌّ يَنْتَهِي إِلَيْهِ إِلَّا الذِّکرَ فَلَيْسَ لَهُ حَدٌّ يَنْتَهِي إِلَيْه» هر چیز حدی دارد که در آنجا تمام می‌شود، به‌جز یاد خدا که حد مشخصی برای آن وجود ندارد. (در محضر بهجت، ج۱، ص۷) مسئله ذکر، آنقدر اهمیت دارد که بدان اگر لحظه‌ای قطع شد، در حال ضرری. اصلاً شیطان کاری ندارد غیر از اینکه انسان را از ذکر باز دارد. #هئیت_رضویون #ایام_فاطمیه @h_razavioon @darussalam