✅ در روزهای آخر...
ابا صلت هِرَوی نقل می کند:
«در روز جمعه آخر ماه شعبان بر حضرت على بن موسى الرضا(علیهما السّلام) وارد شدم.
🔸پس حضرت به من فرمود: اى ابا صلت! بیشترِ ماه شعبان گذشت و این آخرین جمعۀ آن است، پس هر چقدر در آنچه گذشت کوتاهی کرده ای، در باقیماندۀ آن جبران نما.
🔹 و بر تو باد به همّت در آنچه که به سود توست و ترک آنچه که فائده ای برایت ندارد، پس دعا و استغفار و تلاوت قرآنت را زیاد کن؛ و از گناهان خود توبه کن تا اینکه ماه خدا به تو رو کند و تو خلوص داشته باشى نسبت به خداى عزّوجلّ؛
🔸 و امانتى بر گردن خود مگذار مگر آنکه ادا کنى، و کینه در قلب خود جاى مده مگر آنکه بیرون برى، و قصد نکن ارتکاب گناهی را مگر آنکه خود را از آن بازدارى، و از خدا پرهیز کن و در امور پوشیده و آشکار خود بر او توکل کن، وکسی که بر خدا توکل نماید او برایش کافى است؛ مسلّما خداوند رساننده فرمان و تحقق بخشنده اراده خویش است؛ همانا خداوند براى هر چیزى اندازهاى قرار داده است (که از آن فروگزار نکند)؛
🎯 و این دعا را در باقى مانده از این ماه زیادتر از هر چیزى بخوان:
💠 «أَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ، فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ»
[خدایا اگر در آنچه که از ماه شعبان گذشت ما را نیامرزیدی، پس در باقیماندۀ آن ما را ببخشای]
پس همانا خداوند تبارک و تعالی در این ماه بسیارى از بندگان را از آتش آزاد کند ـ به حرمت ماه مبارک رمضان که متصل به این ماه است ـ [1]».
#پرونده_ویژه
#ماه_شعبان
_________________
[1] عیون اخبار الرضا(علیهالسّلام)، ج2، ص51.
✅ سه مساوی است با شصت!
از امام صادق(علیه السّلام) روایت شده:
💠 «مَنْ صامَ ثَلاثةَ أیّامٍ مِن آخِرِ شعبانَ وَ وَصَلَها بِشَهرِ رَمَضانٍ، کَتَبَ اللّهُ تَعالى لَهُ صیامُ شَهرَینِ مُتَتابِعَینِ» [1]:
🎯 «هرکس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آن را به ماه رمضان وصل کند، خداوند متعال روزۀ دو ماهِ پی در پی را برای او می نویسد.»
#پرونده_ویژه
#ماه_شعبان
________________
[1] اقبال الاعمال، من لایحضره الفقیه، ج2، ص94.
🌐 @hadibayat
✅ خط ویژۀ عبادت
💠 «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونَ» [1].
هدف از آفرینش جنّ و انس، عبادت و بندگی خداوند متعال است.
گرچه عبادت معنای عامّی داشته و هرکاری که با نیّت الهی انجام گیرد، عبادت محسوب می شود، اما معنای خاصّ عبادت همین نماز و روزه و اعمالی است که به آن سفارش شده است.
از امام رضا(علیه السّلام) روایت شده که در بیان فلسفۀ عبادت فرموده اند:
💠 «...لِئَلَّا يَكُونُوا نَاسِينَ لِذِكْرِهِ وَ لَا تَارِكِينَ لِأَدَبِهِ وَ لَا لَاهِينَ عَنْ أَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ إِذَا كَانَ فِيهِ صَلَاحُهُمْ وَ قِوَامُهُمْ فَلَوْ تُرِكُوا بِغَيْرِ تَعَبُّدٍ لَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُم...» [2]:
«...تا این كه مردم یاد خدا را فراموش نكنند و آداب او را وا نگذارند و از اوامر و نواهی او غافل نشوند، زیرا درستی و قوام آنان در دین است. اگر بدون تعبّد به حال خود رها میشدند پس از مدّتی دلهایشان سخت میشد...»
🎯 این عبادت است که همواره انسان را به یاد معبود و معاد خود می اندازد و پرده های غفلت را از جلوی چشمانش کنار می زند. این عبادت است که به او یادآوری می کند که طوق بندگی چه کسی را بر گردن دارد و چه باید بکند. به همین خاطر است که اهلبیت عصمت و طهارت(علیهم السّلام)، به اختصاص دادن بخشی از زمان خود به عبادت و مناجات با پروردگار بسیار سفارش نموده اند.
از وجود نازنین امام صادق(علیهالسّلام) روایت شده:
💠 «فِي التَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ: يَا ابْنَ آدَمَ، تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي؛ أَمْلَأْ قَلْبَكَ غِنًى، وَ لَا أَكِلْكَ إِلى طَلَبِكَ، وَ عَلَيَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ، وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّي، وَ إِنْ لَاتَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي، أَمْلَأْ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْيَا، ثُمَّ لَاأَسُدَّ فَاقَتَكَ، وَ أَكِلْكَ إِلى طَلَبِكَ» [3]:
«در تورات چنین نوشته شده است: ای فرزند آدم! برای عبادت من فارغ شو [زمانی را به عبادت من اختصاص بده]، تا قلبت را از بی نیازی [به مردم] پُر کنم، و تو را به سوی طلب خویش واگذار نکنم، و بر من است که راه فقر تو را مسدود سازم و قلبت را از خوف خودم لبریز کنم؛ و اگر برای عبادت من فارغ نشوی، قلب را از اشتغالات دنیایی پُر سازم و پس از آن راه فقر تو را نبندم و تو را به سوی طلبت واگذارم».
به همین جهت، در دعایی که از همان بزرگوار نقل شده، ایشان به خداوند متعال چنین عرضه می دارند:
💠 «اللَّهُمَّ... فَرِّغْنِي لِمَا خَلَقْتَنِي لَهُ» [4]:
خدایا! مرا فارغ گردان، برای آنچه که مرا برایش خلق کردی (که منظور همان عبادت باشد)
#پرونده_ویژه
#ماه_رمضان
___________________
[1] الذّاریات: 56.
[2] عیون اخبار الرضا(علیهالسلام)، ج2، ص103.
[3] الکافی، ج3، ص 214.
[4] تهذیب الاحکام، ج3، ص 75.
🌐 @hadibayat
✅ خط ویژة عبادت 2:
اگر در سایر ایّام سال گرفتار امور روزمرّۀ خود هستیم و از محاسبه و رسیدگی به امور باطنی خود غافلیم و رغبت چندانی به عبادت و انجام مستحبّات نداریم، لا اقل در ماه رمضان، قدری از فعالیت های خود کاسته و به محاسبه و اصلاح امر آخرت بپردازیم.
💠 کلمات علمای اعلام، بر این مطلب تصریح دارد.
🎯 مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی می فرمودند: «از دیگر مراقبتها در این ماه این است که سالک بداند... سه ماه رجب، شعبان و رمضان ماه عبادت است. پس سزاوار است طالبان علم در آن ماهها عبادت را مقدم بر تحصیل علم نمایند؛ گرچه تحصیل علم نیز از برترین عبادتهاست» [1].
🔸 هرچند طلب علم بر همه واجب است و برای اهل علم از اوجب واجبات است، ولی حتی بر ایشان نیز لازم است که در این ایّام قدری از امور تحصیلی کم کرده و برای عبادت وقت بیشتری بگذارند؛ زیرا ثمرۀ تحصیل علم که «معرفت» است، باید در عبادت ظاهر شود. پس اگر اهل علمی حال عبادت ندارد به تحصیل خود شک کند، چرا که «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماء» [2].
🎯 مرحوم استاد سعادت پرور توصیه می کردند که: «تلاش کنیم در ماه رجب [و شعبان و رمضان]، بر خلاف جریان و مسیر این روزگار شنا کنیم؛ بیاییم قدری خود را خرج خودمان کنیم» [3].
🎯 رهبر معظم انقلاب نیز تاکید دارند که: «مبادا اشتغالات کاری، شما را از ذکر و توجّه و پرداختن به معنویّات باز بدارد! یعنی یکی از خطرها این است که در عمل زدگی غرق بشویم و از آن ارتباط قلبی خودمان غافل بمانیم» [4].
🎯 آیت الله جوادی آملی می فرمایند: «...درس و بحث گوشهای از کار است، اساس کار جای دیگر است، اگر این اساس کار را رعایت بکنیم، آن وقت لذّت علم و طهارت را میچشیم، اگر لذت طهارت را بچشیم هیچ چیزی جای آن را نمیگیرد، اگر عالَم را به وی بدهیم، برایش گزنده است» [5]
ضمن اینکه ما هرچه بیشتر و بهتر برای خدا وقت بگذاریم، درکارهای روزمرۀ خود توفیق بیشتری حاصل می کنیم.
🎯 آیت الله العظمی بهجت، در شبانه روز حدود 12 ساعت برای عبادت وقت می گذاشتند و می فرمودند: «به تجربه برای من معلوم شده که اگر از مسائل عبادی کم نشود، درسی که نیاز به یک ساعت مطالعه دارد، با ده دقیقه تمام می شود» [6].
آیا وقت آن نرسیده که به خود آئیم؟
اگر در این ایّام بیشتر برای عبادت خدا وقت نگذاریم، پس کِی می خواهیم به سراغ او برویم؟!
🎯 آیت الله حق شناس می فرمودند: «آنقدر درآن آرامگاه ابدى بخوابى كه استخوانت بپوسد. حالا مغتنم بشمار، داداش جون! ... يك مرتبه می بینى، همان جا در بستر استراحت ملك الموت آمد؛ ... يك مزاياى خاصى براى اين شبها مقرر است كه بايد آن را دريابيم و پروردگار هم مىفرمايد: كسى كه در اين ماه مرا بخواند، من او را اجابت می كنم» [7].
#پرونده_ویژه
#ماه_رمضان
____________________
[1] المراقبات، ترجمه مولوی نیا، ص99.
[2] فاطر:28.
[3] اسرار ماه رجب، ص24-27 و 58.
[4] بیانات معظم له، در دیدار رئیس جمهور و هیأت دولت، 4/6/1386.
[5] به نقل از خبرگزاری تسنیم، انتشار: 20/1/1395.
[6] بهجت الدعا، ص12-13.
[7] سخنان اخلاقی آیت الله حق شناس، دفتر اوّل، ص 98 و 197.
🌐 @hadibayat
✅ توبه ای اینگونه
ما وقتی میخواهیم به دیدن کسی برویم، با همان سر و وضعی که در منزل داریم که نمیرویم! استحمامی می کنیم، لباسی عوض می کنیم، عطری میزنیم، فکر می کنیم که چه بگوییم و چگونه بگوییم و...
ورود به ایّامی که مورد عنایت و لطف خاصّ پروردگار است (همچون ماه مبارک رمضان)، آداب وشرایط خودش را دارد.
شست و شویی کن و آنگه به خرابات خرام
تا نگردد ز تو این دِیرِ خراب، آلوده
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت به در آی
که صفایی ندهد، آبِ تراب آلود
پس لازم است انسان با آمادگی کامل وارد این اوقات شریف شده و در مدّت اقامت نیز آداب را رعایت کند.
🎯 یکی از توصیه هایی که ائمۀ اطهار(علیهم السّلام) و علمای اسلام به این منظور بیان فرموده اند «توبه» است.
💠 امام سجاد(علیه السّلام) در یکی از دعاهای ماه رمضان، چنین با خداوند متعال مناجات می کند:
«أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً إِلَى عَفْوِکَ، وَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ،...فَقُلْتَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً...، فَما عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذلِکَ الْبابِ یا سَیِّدِی بَعْدَ فَتْحِهِ، وَ إِقامَةِ الدَّلِیلِ عَلَیْه؟...» [1]:
خدایا! تو کسی هستی که برای بندگانت دری به سمت بخشش خود گشودی و آنرا «توبه» نامیدی، پس گفتی: بسوی خداوند توبه کنید، توبه ای خالصانه...، پس ای مولای من! دیگر چه عذر و بهانه ای است برای کسیکه از ورود به این باب غفلت کند، بعد از آنکه تو آنرا گشودی و به سویش راهنمایی کردی؟...
🔹 پس سزاوار است که پیش از ورود و یا در ابتدای ورود به این اوقات فرخنده، و برای اینکه شروعی بهتر داشته باشیم، ابتدا خود را در چشمه سار توبه شستشو دهیم تا با ظاهر و باطنی پاک و با صفا وارد ضیافت الهی شویم.
🎯 به این منظور، غسل و نماز توبه سفارش شده است:
💠 سید بن طاووس روایت کرده است:
🔸«رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) در یکشنبۀ ماه ذی القعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم! کدام یک از شما می خواهد توبه کند؟
🔹عرض کردیم: همه می خواهیم توبه کنیم.
🔸فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و 4 رکعت نماز(در هر رکعت: حمد + 3 مرتبه توحید + فلق + ناس) بخوانید، سپس 70 مرتبه استغفار کنید و آنرا به «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» ختم کنید.
آنگاه دست ها را بالا آورید و بگویید:
«یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ، اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إلَّا انْت».
🔸سپس فرمود: هر بنده ای از امّت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می شود: «ای بندۀ خدا! عمل خود را از سرگیر، زیرا توبۀ تو پذیرفته و گناهت آمرزیده شد» و...
🔹عرض کردیم: ای رسول خدا! اگر بنده ای این عمل را در غیر این ماه (ذی القعده) انجام دهد چه اثری خواهد داشت؟
🔸فرمود: «همانند آنچه توصیف کردم برای او خواهد بود...» [2].
🎯 و نیز خواندن «مناجات التائبین» امام زین العابدین(علیه السّلام) ـ اوّلین مناجات از مجموعۀ مناجات های پانزده گانۀ ایشان که در مفاتیح الجنان هم آمده ـ بسیار پسندیده و تأثیر گذار است.
#پرونده_ویژه
#ماه_رمضان
___________________
[1] دعای 45 صحیفه سجادیه.
[2] اقبال الاعمال، ج2، ص20.
🌐 @hadibayat
✅ هر وقت که یادت آمد!
🔸 از برخی صالحین(علیهم السّلام) روایت شده است: «در شب بیست و سوّم ماه رمضان، ایستاده و نشسته و در هر حال، بلکه در کلّ این ماه و به هر صورت که امکان داشت، بلکه در طول عمرت هرگاه به یادت آمد، بعد از تمجید خداوند متعال و درود بر پیامبر و آلش (مثلا با گفتن «الحمدُ لِلّهِ وَ الصَّلاة عَلی رَسولِ اللهِ و آلِهِ الطّاهِرینَ [1]»)، این دعا را تکرار کن:
💠 «اللَّهُمَ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحّجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ [صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ] فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلاً [2].»
💠 و البته متن این دعا طبق نقل دیگر چنین است:
«اللَّهُمَ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ الْحُجَّةِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الْمَهْدِیِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ أَفْضَلُ الصَّلَاةِ وَ السَّلَامِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ مُؤَیِّداً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِیهَا طُولًا وَ عَرْضاً وَ تَجْعَلَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ الْوَارِثِینَ اللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ وَ اجْعَلِ النَّصْرَ مِنْکَ لَهُ وَ عَلَى یَدِهِ وَ الْفَتْحَ عَلَى وَجْهِهِ وَ لَا تُوَجِّهِ الْأَمْرَ إِلَى غَیْرِهِ اللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِینَکَ وَ سُنَّةَ نَبِیِّکَ حَتَّى لَا یَسْتَخْفِیَ بِشَیْءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِیلِکَ وَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ وَ اجْمَعْ لَنَا خَیْرَ الدَّارَیْنِ وَ اقْضِ عَنَّا جَمِیعَ مَا تُحِبُّ فِیهِمَا وَ اجْعَلْ لَنَا فِی ذَلِکَ الْخِیَرَةَ بِرَحْمَتِکَ وَ مَنِّکَ فِی عَافِیَةٍ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِکَ وَ یَدِکَ الْمَلْأَى فَإِنَّ کُلَّ مُعْطٍ یَنْقُصُ مِنْ مِلْکِهِ وَ عَطَاؤُکَ یَزِیدُ فِی مِلْکِکَ [3].»
🔹بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد / دعا کبوتر عشق است بال و پر دارد
🔹بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب / که روزگار بسی فتنه زیر سر دارد
🔹بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا / ز پشت پردۀ غیبت به ما نظر دارد
#پرونده_ویژه
#ماه_رمضان
___________________
[1] مفاتیح نوین، ص794.
[2] مصباح المتهجّد، ج2، ص630.
[3] اقبال الاعمال، ج1، ص85 – 86.
🌐 @hadibayat
✅ یکی اش هم زیاده!
🎯 بدون ترک گناه نمی توان قدم از قدم برداشت. اگر چهل شب پشت سر هم نماز شب مفصّلِ با حال بخوانیم، ولی یک روز نماز صبحمان قضا شود، تقریبا تمام آثار آن چلّه از بین می رود. گناه این است! نمی شود که اعمال این ایّام را انجام دهیم ولی اگر فرصت گناهی پیش آمد از آن هم نگذریم! خیلی باید مواظب بود.
🎯 یکی از علما می فرمودند: «اگر کسی از من بپرسد که اگر به ابتدای دورۀ طلبگی برگردی چه می کنی؟ به او دو جمله می گویم: اوّل اینکه اصلا گناه نمی کنم، گناه یکی اش هم خیلی زیاد است؛ دوّم اینکه یک لحظه از عمرم را هم از دست نمیدهم؛ خیلی زود میگذرد....»
💠 از امام صادق(علیه السّلام) روایت شده است: «...إِنَّ عَمَلَ السَّیِّئِ أَسْرَعُ فِی صَاحِبِهِ مِنَ السِّکِّینِ فِی اللَّحْم» [1]:
اثر گناه در صاحبش، از اثر چاقوی برّنده در گوشت، سریعتر است».
💠 «و اساسا اینکه انسان اهل اصرار به گناه باشد، و از خدا انتظار مغفرت و رحمت داشته باشد، خودش از رذائل بزرگ، یعنی غرور و تکبر است.
از امام هادی(علیه السّلام) روایت شده است: «إِنَّ مِنَ الْغِرَّةِ بِاللَّهِ أَنْ یُصِرَّ الْعَبْدُ عَلَى الْمَعْصِیَة، وَ یَتَمَنَّى عَلَى اللَّهِ الْمَغْفِرَة» [2].
این دامی است که شیطان برای انسان پهن می کند، که انسان گناه می کند و حاضر به ترک آن نیست، و به رحمت و مغفرت پروردگار هم امید دارد! شیطان ملعون برای اینکه انسان از رذائل، بدیها، زشتیها، گناهان و معصیت بیرون نرود، مغفرت و رحمت الهی را برای او جلوه میدهد که او را فریب بدهد و به نام رحمت و مغفرت (نه رحمت و مغفرت حقیقی، بلکه رحمت و مغفرت سرابی)، کاری میکند که از رذائل بیرون نیاید... ، شیطان میداند اگر انسان از رذائل خارج شود، دیگر آن تسلّط نسبی شیطان به انسان، محال است» [3].
🎯 و از همه بدتر، اگر ما اهل گناه و خدایی نخواسته اصرار بر آن باشیم، نباید خود را در زمرۀ دوستان خدا و اهلبیت عصمت و طهارت(علیهمالسّلام) بدانیم!
💠 روایت شده که امام صادق(علیه السّلام) به یکی از اصحاب خود فرمود:
«یَا جَابِرُ! أَ یَکْتَفِی مَنْ یَنْتَحِلُ التَّشَیُّعَ أَنْ یَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ؟ فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَه...، وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ، لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ، أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ وَ أَکْرَمُهُمْ عَلَیْهِ أَتْقَاهُمْ، وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ...، مَنْ کَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً، فَهُوَ لَنَا وَلِیٌّ؛ وَ مَنْ کَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً، فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ؛ وَ مَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَل و الوَرَعِ» [4]:
ای جابر! آیا برای کسی که خود را شیعه می داند، همین قدر که ادعای محبّت ما اهل بیت را داشته باشد، کافی است؟ پس به خدا قسم که شیعۀ ما نیست، مگر آنکه تقوای الهی دارد و از او اطاعت می کند...، و بدانید که بین خدا و احدی خویشاوندی نیست، [لذا] محبوبترین و با کرامت ترین بنده نزد او با تقوا ترین آنها و عامل ترینشان به طاعات است...، کسی که مطیع خداست دوست ماست، و کسی که عصیان پروردگار می کند، دشمن ماست! و ولایت ما تنها با عمل [صالح] و ورع بدست می آید.
پس یکی از مهمّترین مراقبت های این ایّام، که حتّی بر انجام مستحبّات و عمل به اعمال این روزها و شبهای شریف مقدّم است، دوری از محرّمات الهی است.
#پرونده_ویژه
#ماه_رمضان
___________________
[1] المحاسن، ج1، ص115.
[2] وسائل الشیعه، ج7، ص137.
[3] جلسۀ 310 درس اخلاق آیت الله قرهی، با موضوع مراقبه.
[4] الکافی ، ج3، ص 90.
🌐 @hadibayat