#تصوف علامه تهرانی هر چه بگوید، مریدانش توجیه می کنند @hadise_shia

صلےاللہ‌علیکـــــ‌یااباعبداللہ @hadise_shia

#نوحه @hadise_shia

#تصوف آقاى وكيلى مى نويسد: انسان هر چه را دوست مى دارد به خاطر خوبى و كمال اوست و در حقيقت همه كمالات از آن خداوند است پس در حقيقت همه بدانند يا ندانند خدا را دوست مى دارند و به او محبّت مى ورزند گرچه در ظاهر گمان مى كنند كه محبوبشان غير از خداست... هر كس عاشق عكس هاى آينه هاست در واقع عاشق صاحب عكس است ولى چون از او غافل است مى پندارد محبوب و معشوق، خود عكس هاست. [۱] اين گفتار بر اساس وحدت شخصى وجود است زيرا بنابر اين نظريه همه چيز مظهر خداست و نتيجه اش آن مى شود كه انسان هرچه را دوست بدارد در حقيقت خدا را دوست داشته و هر چه را عبادت كند در حقيقت خدا را عبادت كرده است. از همين جاست كه مشايخ صوفّيه مريدانشان را به عشق زيبارويان امر مى كنند تا از راه آن به عشق خدا نائل آيند. [۲] آقاى وكيلى مى نويسد: محبّت مجازى در صورتى كه شدّت يابد به طورى كه تمام همّ و غمّ عاشق را متمركز و منحصر در خود نمايد، يكى از بهترين راه هاى وصول به عشق حقيقى يعنى عشق به خداوند متعال است چرا كه شخص عاشق در چنين حالتى فقط با يك مانع رو به روست و آن تعلّق به معشوق مجازى است و لذا براى رسيدن به عشق خدا، كافى است همين يك مانع را بردارد يعنى متعلّق عشقش را از معشوق مجازى به معشوق حقيقى تبديل كند و شاهد وصل را در آغوش بگيرد. [۳] ابن عربى مى گويد: «محبت و عشق در طبیعت روحانیت انسان سرایت نمی کند مگر آنکه عاشق دختر یا پسری شود». [۴] بعضى از مشايخ صوفّيه مى نويسد: «چون همه عالم مظهر خداست، انسان هر معبودی را عبادت کند، عبادت خداست. پس انسان وقتی شیطان و جن و ملائک و آلت انسان را عبادت می کند، خدا را عبادت می کند و خودش نمی فهمد. [۵] ابن عربى مى نويسد: «چون مرد دوستدار زن است، وصلت را به غايت آن طلب كرده است و در نشئه عنصرى وصلتى اعظم از نكاح نيست. پس حقّ را در آن كسى كه عبد، در او فانى شده بود مشاهده كند (یعنی در زن)، چه اين كه در واقع و نفس الامر التذاذ به حقّ است نه به غير حقّ... پس شهود مرد، حقّ تعالى را در زن، اتَمّ و اكمل است زيرا مرد، حقّ را در زن مشاهده مى كند». [۶] ---------- [۱] هفت روز در بهشت خداشناسى، ص ۲۱۷. [۲] ملاّصدرا مى نويسد: «امر المشايخ مريدهم فى الابتداء بالعشق». اسفار، ج ۷، ص ۱۷۳. [۳] عشق مجازى، ص ۷۵. [۴] فتوحات المكيه، چاپ هیات مصری، ج ۱۴، ص ۶۳. [۵] تفسير بيان السعادة فى مقامات العبادة سلطان عليشاه، ج ۲، ص ۴۳۷. [۶] فصوص الحكم، ص ۲۱۷ ؛ ممد الهمم، ص ۶۰۷ - ۶۰۸. @hadise_shia

#عقاید_صحیح 📚در عقائد، طریق اهل‌بیت علیهم السلام، حق و سایر طرق باطل هستند، زیرا مسلک اهل بیت منتسب به وحی است و علم آنها از طرف خداست، پس احتمال خطا در آن وجود ندارد. خدا حقایق را به پیامبر وحی کرد و ایشان به ائمه تعلیم دادند و آنها به شاگردان خود آموختند. 📚فلسفه و عرفان دو طریق در مقابل طریق اهل‌بیت هستند. 🔹در فلسفه فقط عقل مهم است و توجهی به آیات و روایات نمی‌شود. اگر آیه و روایتی بیاورند، آن را طبق مبنای فلسفی خود، تاویل می‌کنند (یعنی بر معنایی خلاف ظاهر، حمل می‌کنند) و اگر قابل تاویل نباشد، آن را کنار می‌گذارند و حکم عقل را مقدم می‌کنند. 🔹در عرفان فقط به کشف و شهود اعتنا می‌کنند، نه به عقل توجه می‌شود و نه به نقل (یعنی آیات و روایات). در مسلک اهل‌بیت، هم به عقل بها داده می‌شود و هم به نقل. 📚در طریق اهل‌بیت، راه اثبات وجود خدا، فقط راه عقلی است، عقل با نظر در مخلوقات، وجود خدا را اثبات می‌کند، یعنی از مخلوقات، استدلال بر وجود خدا می‌کند، بدون اینکه به خدا احاطه پیدا کند یا چیزی از ذات او بفهمد. 📚سایر مطالب توسط نقل به انسان آموزش داده می‌شود، زیرا درک عقل محدود است، عقل فقط می‌تواند وجود خدا را اثبات کند و به تفاصیل عقائد نمی‌رسد و باید از نقل دریافت کند. 📚معرفت انسان به خدا (با کمک عقل و نقل)، معرفتی غیابی و اجمالی است. غیابی یعنی انسان، خدا را شهود نمی‌کند (خدا با هیچ یک از حواس، درک نمی‌شود). اجمالی یعنی صرفا وجود خدا و صفات او را اثبات می‌کند و سر سوزنی از ذات و کیفیت صفات نمی‌فهمد. خلاصه‌هدایة‌الامةالی‌معارف‌الائمة ازابتداتاصفحه‌۲۹،بااندکی‌تصرف @hadise_shia

#حدیث_گرافی #متن_منبر شماره۴ خوش‌به‌سعادت‌کسی‌که... کلمات‌معصومین‌علیهم‌السلام @hadise_shia

#تصوف 🔺نمونه هایی از سخنان آقای حسن زاده آملی در شرح فصوص ابن عربی ابن عربی: و كان موسى أعلم بالأمر من هارون لأنّه علم ما عبده أصحاب العجل ، لعلمه بأنّ الله قد قضى ألَّا يعبد إلَّا إيّاه و ما حكم الله بشيء إلَّا وقع فكان عتب موسى أخاه هارون لما وقع الأمر في إنكاره و عدم اتساعه ، فان العارف من يرى الحقّ في كلّ شيء ، بل يراه عين كلّ شيء . حسن زاده: موسى ( ع ) بواقع و نفس الامر و به امر توحيد، اعلم از هارون بود . چه اينكه مى‌دانست اصحاب عجل ((گوساله)) چه كسى را پرستش مى‌كردند . زيرا او عالم بود كه خداوند حكم فرموده كه جز او پرستش نشود و آن چه را حكم فرمود ، غير آن نخواهد شد. ( پس جميع عبادتها عبادت حق تعالى است و لكن « اى بسا كس را كه صورت راه زد» بنا بر اين عتاب موسى برادرش هارون را از اين جهت بود كه هارون انكار عبادت عجل مى‌نمود و قلب او چون موسى اتساع ((وسعت)) نداشت. چه اينكه عارف، حق را ((خدا را)) در هر چيز مى‌بيند بلكه او را عين هر چيز مى‌بيند. (غرض شيخ در اين گونه مسائل در فصوص و فتوحات و ديگر زبر و رسائلش بيان اسرار ولايت و باطن است براى كسانى كه اهل سرّند هر چند به حسب نبوت تشريع، مقرّ است كه بايد توده مردم را از عبادت اصنام بازداشت چنانكه انبياء عبادت اصنام را انكار مى‌فرمودند). 🔸ممد الهمم در شرح فصوص الحكم، تألیف حسن حسن زاده آملى، چاپ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، چاپ اول، تهران، ۱۳۷۸ش، ص ۵۱۴. @hadise_shia

توضیح مختصر @hadise_shia

تصویر صفحه مورد نظر از کتاب ممد الهمم

#تصوف یکی دیگر از تعالیم انحرافی که توسط موسسه جوانان آستان قدس، به نوجوانان دهه هشتادی آموزش داده می شود، توصیه به ریاضت تا حدّ بیماری است. کتاب "عشق خدا" همسو با صوفیه، ترک غذا را تا مرحله ضرر رساندن به بدن، امری پسندیده جلوه داده و از جوانان می خواهد بدون عقب نشینی، ریاضات عرفانی را تا سر حدّ مریضی ادامه دهند. محمد حسن وکیلی نویسنده کتاب عشق خدا، (علی رغم اینکه در رساله های مراجع، شرط صحت روزه ماه رمضان، نداشتن ضرر جسمی برای مکلف است)، ریاضت‌ کشیدن افراطی را از نظر فقهی مجاز دانسته و نوجوانان و جوانان را متقاعد می کند، ریاضت را حتی اگر موجب بیماری جسمی و آسیب به بدنشان شود، زیاده روی به شمار نیاورند و تا مریضی و نحیف شدن بدن ادامه دهند و خود را در این مسیر "بیمار محبت" بخوانند. در بخشی از کتاب آمده است: اعلی درجه عاشقی چیست؟ عشق پسندیده است و هر چه بیشتر باشد و شدیدتر شود بهتر است. انسان نباید از عشق عقب نشینی کند و بگوید الآن محبت خدا در قلبم زیاد شده و دیگر زیاده روی نکنم. محبت خدا زیاده روی ندارد و هرچه بیشتر شود، بهتر است. انسانی که وارد وادی محبت شود ناخواسته از خورد و خوراک می‌افتد و طبیعتا این کار برای بدن ضرر دارد. یکی از سوالات فقهی و اخلاقی این است که آیا اشکال ندارد که انسان به خاطر عشق و محبت خدا بر خودش سخت بگیرد و بدنش نحیف و مریض شود؟ بزرگان فرموده اند این مطلب مرز دقیقی دارد. حفظ سلامتی واجب است اما اگر انسان در حفظ سلامتی کوتاهی نکرد بعد از آن در راه عشق و محبت خدا هر چه بلا و مصیبت و بیماری مبتلا شود، ایرادی ندارد...ثمره محبت، خواهی نخواهی مریضی جسمی است و حال و هوای اهل محبت با اهل دنیا متفاوت است. سختی تحمل می‌کنند و به آنها فشار می‌آید و آن آسایش و آرامش اهل دنیا را ندارند. آنها بیمار محبت می شوند. عشق خدا، چرا و چگونه، ص۱۵۳ نگرش‌های افراطی صوفیانه که اخیرا در موسسه جوانان آستان قدس به نام عرفان شیعی در حال گسترش میان جوانان است، ربطی به آموزهای اسلامی ندارد و جز اینکه جوانان را به آسیب های مختلف جسمی و روانی مبتلا کند و تعدادی بیمار روی دست خانواده و اجتماع بگذارد، ثمری نخواهد داشت. خانواده های محترم باید مراقب فرزندانشان باشند تا با عناوین فریبنده‌ای مثل عشق و محبت خدا در چاه تصوف نیفتند؛ چرا که استفاده از الفاظ زیبا یکی از روش های متداول صوفیه برای جذب جوانان به فرقه خود بوده است. @hadise_shia