غمگین ترین شعرِ جهانم در گوشه ای از دفترِ کبیرِ مولانا یا شاید انتهاىِ غزل هایِ حافظ نمیدانم شاید هم رِقّت آور ترین آهِ غلیظِ مادری در بِسترِ خود من هرچه باشم بسیار غمگینم شبی بی ستاره آسمانی تاریک بی ماه و طلعت گریه ای لایتناهی شاید هم دوردستى کدر رنجی نامحدود نِسيانى مطلق نمیدانم من هرچه باشم بسیار غمگینم ... #میعادمدنی #حدیث_دل🍁