📌 تعطیلی حوزه علمیه نجف و اخراج عالمان ایرانی از عراق 🔹 تصرف اصفهان به دست افغان‌ها و سقوط صفویان، موجب شد تعدادی از شیعیان، به‌ویژه عالمان، در اوایل قرن ۱۲ش به شهرهای کربلا، نجف، بغداد و بصره مهاجرت کنند. به‌تدریج، زبان فارسی در این مناطق رواج یافت. در آغاز قرن ۱۳ش، دولت عثمانی تسهیلاتی برای ادامه حضور ایرانیان در عراق فراهم کرد. 🔸 اما با جدا شدن ایالت عراق از دولت عثمانی در سال ۱۲۹۹ش و تشکیل کشور پادشاهی عراق در سال ۱۳۱۱ش، شرایط برای حضور ایرانیان سخت‌تر شد. دولت عراق که به‌دنبال کاهش نفوذ ایرانیان در این کشور بود، قوانینی برای محدودیت حضور اتباع ایرانی تصویب کرد. 🔹 اولین دور اخراج ایرانیان از عراق، پس از تشدید درگیری‌های مرزی بین دو کشور آغاز شد. در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۴۸ش، دولت عراق با شکایتی به شورای امنیت، ایران را به اعمال زور در اروندرود متهم کرد و در پی آن، اقدام به اخراج ایرانیان نمود. 🔸 ایرانیان اخراج‌شده، که به «معاودین» معروف بودند، در مناطق مرزی اسکان داده شدند. گزارش‌ها، وضعیت این افراد را بسیار وخیم توصیف کرده‌اند. بخش عمده‌ای از اخراجی‌ها، طلاب و روحانیان ساکن نجف بودند. 🔹 با تعطیلی حوزه علمیه نجف توسط دولت عراق و اخراج عالمان ایرانی در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۵۰ش، بسیاری از آنان تنها شش روز فرصت یافتند تا مقدمات خروج خود را فراهم کنند. پس از این مهلت، نیروهای دولتی عراق مجاز بودند آنها را دستگیر کرده و در هر نقطه‌ای از مرز رها کنند. #تقویم_تاریخ #دی_۱۱ #اخراج_ایرانیان 📚 @HadithNegar