🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸کم توجهی به مستحبات به بهانۀ اهمیت واجبات، از فریب های شیطان است / مستحبات است که انسان را به انجام واجبات می کشاند🔸 معنای مستحب، «شد شد، نشد نشد» نیست! گاهی بریدن از مستحب، باعث سقوط انسان می‌شود و گاهی فعل مستحب باعث تداوم وظایف دینی [واجب] می‌شود. گاهی شیطان ذهنیتی برای انسان ایجاد می‌کند که باید فقط به واجباتش بپردازد. حتی اگر واجبات را مانند مغز بگیریم و مستحبات را همچون پوست فرض کنیم ـ که کمترین فرض است ـ باز هم پوست است که مغز را حفظ می‌کند؛ مانند بادام و گندم که پوستشان بسیاری از آفات را از آنها دفع می‌کند. عمل مستحبی گاهی رشتۀ ارتباط انسان با خداست و وقتی این رشته پاره شد، همه‌چیز فرو می‌ریزد. برای مثال، روضه و گریه مستحب است؛ اما انجام ندادن همین نوع مستحبات، سبب بریده شدن انسان از رشته‌های واجب زندگی می‌شود. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی (رضوان الله تعالی علیه)🔹 🔸ماهی و نهنگ🔸 🔹پدر وقتی خوش‌اخلاق و با تحمل و با حوصله باشد، بچه باشخصیت می‌شود. حوصلۀ پدر، حوضی است که بچه در آن رشد می‌کند. بچه، مثل «ماهی» است و «حوصلۀ پدر» مثل حوض. آن پدری که حوصله‌اش زیاد است، مثل دریاچه است و بچه تا حدّ ماهی‌های دریاچه رشد می‌کند و بزرگ می‌شود. پدری که از این هم باحوصله‌تر است، مثل یک دریاست، بچه مثل ماهی در دریا، به اندازۀ نهنگ قدرت و جرأت پیدا می‌کند. شما ببینید حسین بن علی (علیه‌السلام) فرزند دریاست، در دریای حوصله پدرش و جدّش رشد کرده است، از این جهت است که یک شخصیت زنده و بزرگ است. @haerishirazi

@haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸سازوکارِ رزق🔸 رزق، مثل ظرف آب مرغداری‌هاست. آب خوری آنها این طور است که کمی بالاتر از لبه ظرفی را سوراخ کرده و آن را پر از آب می‌کنند و روی یک ظرف بشقاب مانند، بر می‌گردانند و آب توی بشقاب زیرین می‌آید. وقتی آب در بشقاب جمع شد و مقابل سوراخ رسید متوقف می‌شود و جوجه‌ها از آب‌ها می‌خوردند. یعنی وقتی مصرف شد تولید می‌شود نه این که تولید می‌شود تا مصرف شود. روزی همیشه با مصرف همراه است نه تولید. اگر ده جوجه آب بخوردند، آب بیشتری بیرون می‌آید و اگر پنج جوجه بخورند، آب کمتری بیرون می‌آید. روزی انسان این چنین است. اگر کسی هزینه چند خانواده را تامین کند، مصرف آنها، موجب زیاد شدن درآمد می‌شود زیرا هرکس روزی خودش را می‌خورد و نمی‌تواند روزی شخص دیگری را بخورد. اگر انسان این معنی را بداند، وقتی کسی از او کمکی بخواهد؛ خوشحال می‌شود و می‌فهمد که بناست خداوند به او روزی بیشتری بدهد. اما اگر سفره‌اش را بست و جلوی مصرف دیگران را گرفت، روزی هم بند می‌آید. @haerishirazi

✅ بخشی از گفتگوی آیت الله حائری شیرازی با یکی از مراجعه کنندگان به ایشان: 🔸 مراجعه کننده: بنده با همسرم مقداری ناسازگار هستیم. ذکری، چیزی دارید به ما بدهید تا اوضاع بهتر بشود؟ 🔹 آیت الله حائری: با خانمت پارک می روی؟ 🔸 مراجعه کننده: خیر حاج آقا 🔹آیت الله حائری: پارک برو! تفریح برو! @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه)🔹 🔸رهبر و راهبرد تربیت جامعه🔸 تربیت‌، «گرفتن» و «رها‌کردن» دارد؛ یعنی باید «متربی» را از آن‌کسی‌که انسان را به راه خطا می‌برد بگیری و به راه صحیح بیاوری و طبق یک برنامۀ زمان‌بندی‌شده رهایش کنی. دورۀ «رها‌کردن» بسیار ظریف‌تر و مهم‌تر از دورۀ «گرفتن» است. اینکه کسی را در مرحلۀ نخست تحت‌تأثیر خود قرار‌ دهیم کار ساده‌ای است. اما کسی را از تأثیر خود خارج‌کردن و او را روی پای خودش واداشتن کار دشواری است؛ یعنی چنان دستت را از اطراف او کنار ببری که راه خودش را ادامه بدهد و خرد نشود. وقتی به کسی تعلیم دوچرخه‌‌سواری می‌دهید چه می‌کنید؟ او که وارد نیست؛ او را می‌گیرید، اما همین‌که او دو تا پا زد، رهایش می‌کنید. همین‌که توانست تعادلش را حفظ کند، دست از دوچرخه برمی‌دارید. گرفتنش آسان است؛ اما این گرفتن به‌ضرر اوست. اگر رهایش کنید که زمین بخورد به نفع دوچرخه سوار است. چرا؟ چون «سلامت در وابستگی»، برای انسان «هلاکت» است. درحالی‌که زخمی‌شدن در حفظ تعادل، سعادت است. رهبر جامعه هم، هنگام «گرفتن» و قبضه‌کردن جامعه، کار ساده‌ای دارد؛ کار دشوار او در «رها‌کردن» جامعه است. وابسته‌شدن جامعه به رهبرِ خودش ساده است. روی پای خود ایستادنِ جامعه، به‌طوری‌که خود بفهمد، خود بداند و خود درک کند، دشوار است. برای گذشتن از این مرحله، جامعه «زخم‌هایی» را باید تحمل کند و آسیب‌هایی را باید قبول کند تا بتواند روی پای خود بایستد، بفهمد و حرکت کند. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه)🔹 🔸اعتراف به اشتباه، نشانۀ کمال انسان🔸 #کمال_انسان این است که به اشتباه خودش #اعتراف کند و بزرگترین نقص انسان این است که شهامت اعتراف به اشتباه خودش را نداشته باشد. اگر می‌خواهید کمالات انسان‌ها و انسان‌های کامل را با هم بسنجید، نگویید ایشان ده سال نماز شب خوانده. شب‌ها بیدار بوده، روزها روزه بوده، با این گز و پیمان ها، انسان را گز نمی‌کنند (سنجش نمی کنند). این ملاک نیست. ممکن است یک کسی، شبی یک ختم قرآن هم بکند و تمام اموالش را در راه خدا زکات بدهد، اما این‌ها ملاک قرب نیست. #ملاک_قرب این است که انسان از درون خودش بیرون آمده باشد. آدم شدن یعنی آدم از خودش بیاید بیرون. بعضی‌ها دارند در خودشان شیرجه می‌روند اما فکر می‌کنند آمده‌اند بیرون! در خودشان شناورند اما خیال می‌کنند از خودشان بیرون آمده اند. آن کسی که بتواند نقص خودش را درک کند، از خودش آمده بیرون. فهمیدن نقص دیگران، هنر نیست. مشکل و سختی #جان_کندن به همین است که انسان را از درون خودش بیرون می کشد. بعد نگاه می‌کند و جنازه خودش را می‌بیند. انسان در آن حالت چشم خودش را می‌بیند. بدن خودش را می‌بیند. ببینید چقدر در روایات داریم که جان کندن سخت است. انسان باید در حیاتش این جان را کنده باشد تا برایش راحت بشود. یعنی مرده باشد، قبل از اینکه بمیرد. @haerishirazi

🔸 در شب و روز جمعه و جهت عرض ارادت خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه، نثار روح مطهر سپهبد شهید قاسم سلیمانی، صلوات و قرائت فاتحه ای را اهدا کنیم و ارواح همۀ مومنین و مومنات بخصوص "آیت الله حائری شیرازی" را نیز در ثواب آن شریک نماییم.🔸

❌ مرحوم آیت الله حائری شیرازی، به این توصیه اخلاقی خویش پایبند بودند و در مواقعی که احساس می کردند خطایی مرتکب شده اند، به آن اقرار کرده و طلب بخشش می نمودند. در روزهای آتی، چند نمونه #مهم از این موارد را بازخوانی خواهیم نمود. با ما همراه باشید ... @haerishirazi

❓ سوال: می خواهم برای تهذیب نفس، ریاضت بکشم. نظر شما چیست؟ ✅ پاسخ آیت الله حائری شیرازی: ریاضت باید مأثور باشد (از جانب شرع رسیده باشد). اگر می خواهی ریاضت بکشی، همه نمازهایت را به #جماعت بخوان. @haerishirazi

♨️ ویژه ♨️ ✅ شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) بخاطر جهنمی نشدن مردم بود @haerishirazi

♨️♨️ همانطور که وعده داده بودیم، چند نمونه از مواردی که آیت الله حائری شیرازی، شجاعانه و مخلصانه #اقرار_به_خطای خویش نمودند را بازخوانی خواهیم نمود: 1️⃣ اولین نمونه، مربوط به قضیه ای در ارتباط با آقای #سید_محمد_خاتمی (رئیس جمهور وقت) است. 2️⃣ دومین مورد مربوط به مرحوم آیت الله #هاشمی_رفسنجانی است. 3️⃣ سومین مورد نیز مربوط به یکی از #طرح های مرحوم آیت الله حائری شیرازی در زمان امامت جمعه می باشد. @haerishirazi

مورد 1️⃣ : در تاریخ 22 مهر 1396، آیت الله حائری شیرازی علیرغم مخالفت های شدید بعضی از اطرافیان و اعضای دفتر، یادداشتی را جهت انتشار در سایت و کانال، مرقوم فرمودند که در آن نسبت به تعبیر نابجایی که در مورد حجه الاسلام #سید_محمد_خاتمی و آیت الله #ری_شهری بکار رفته بود، طلب حلالیت نمودند. متن یادداشت به این شرح است: 📝 عارضۀ اخیرم که تکلم در حد «سلام» و «والسلام» است نه نشان دهندۀ پایان عمرم است و نه چیز دیگر؛ ولی فرصتی است تا از همۀ کسانی که در وادی رقابت سیاسی و ... به آنها ستم کرده‌ام حلیّت بطلبم. مثلاّ از شخصی پرسیدم شما چرا می‌گویید #خاتمی رئیس جمهور شود؟ او گفت: چون خوشگل است. گفتم: یزید هم خوشگل بود. از دیگری پرسیدم چرا به آقای #ری_شهری رأی می‌دهی؟ گفت: چون حافظ قرآن است. گفتم: حجاج ابن یوسف هم حافظ قرآن بود. بالاخره اگر در این دنیا حلال نکنند، عاقبتِ روز بازخواستم، سیاه رویی است. از همه حلیّت می‌طلبم. دعا فرمایید. محمد صادق (محی الدین) حائری شیرازی. 22/مهر 1396 ————————————————- 🔸ایشان چند روز پس از این یادداشت و به جهت اینکه از این مطلب، تایید مواضع سیاسی آقای سید محمد خاتمی برداشت نشود، بیانیه تکمیلی ای نیز صادر کردند و تاکید نمودند که طلب حلالیت به معنای تبرئه ایشان از نقشی که در فتنه 88 داشتند، نیست: 📝 بسم الله الرحمن الرحیم چندی قبل گفتم همه باید «توبه» کنیم. اگر اشتباه انسان #علنی بود، ابراز توبه در خصوص آن اشتباه نیز باید علنی باشد. (اگر موضوعی در کل کشور مطرح شده، به همان اندازه باید عیان ابراز توبه شود). من دو مورد مربوط به انتخابات دوم خرداد 76 ذکر کردم و طلب حلیت نمودم. گناه در آن زمان واقع شد که «فتنه» واقع نشده بود و «طلب حلیت» آن زمان، مفهومش #برائت طرف یا عدم مشارکت او و یا نفی تاثیر گذاری در بالاترین حد نیست. چون هرکس مؤثرتر بوده، جرمش بیشتر است. خدا توفیق دهد خروج محبت دنیا و منفور شدن آن در قلب ما را که اگر به مردم اهمیت می‌دهیم، برای خدا باشد. محمد صادق (محی الدین) حائری شیرازی 6/آبان 1396 @haerishirazi

مورد 2️⃣ : پس از رحلت آیت الله هاشمی رفسنجانی، آیت الله حائری شیرازی مصاحبه ای در تلویزیون پیرامون ایشان انجام دادند و ضمن تجلیل بسیار از شخصیت و خدمات آن مرحوم، ایشان را به منزله ی #ابوطالب_نظام توصیف نمودند که حلقۀ ارتباط بخشی از جریانات سیاسی با نظام واقع شده بودند و مانع جدایی و انفصال آنها از نظام بودند. چندی بعد و در تاریخ 27 اسفند 1395، در پیام مفصلی که در پست بعد آورده می شود، برخی تعابیر خویش در مورد مرحوم آیت الله هاشمی را مبالغه آمیز، خطا و قول به غیر علم دانستند و به طور خلاصه به محورهای زیر اشاره نمودند: 🔸 #توجیه_خطای موردی و جریانیِ مرحوم #آیت_الله_هاشمی در سال 88، «#قول_به_غیر_علم» و «#مبالغه» بود. 🔸 هر جا لحظه ای انسان غفلت می کند و در موضوعی #عجولانه قضاوت می کند نباید بر آن اصرار بورزد، باید تمرین کند که از اعتراف به خطا وحشت نداشته باشد. تا انسان در دنیا فرصت دارد، باید قول به غیر علم را تدارک (جبران) کند. 🔸 انسان تا فرصت دارد باید بین خود و خدا، یکی را انتخاب کند، توجیه خطای خود و دیگران، #انتخاب_خدا نیست، انتخاب خود است. نباید فرصت را از دست داد. انسان باید بگوید همه هیچ هستند و آنچه هست اوست و خود را راحت کند و بگوید «#اشتباه_کردم»! 🔸 زاویه گرفتن از چنین رهبری، #جنگ_با_وجدان_اخلاقی است. اینکه در میان اینهمه توطئه و تخریب و دست پنهان و پیدای فساد و إلقاء شبهه، اقتدار و عزت و افتخار رهبری بالاتر شده است، بدون تأییدات ربوبی امکان پذیر نیست. 🔸 تمام قرائن و شواهد نشان می دهد از زمان زعامت امام راحل تاکنون ما از سایه به نیم سایه آمده ایم. #ظهور آفتاب است؛ لحظه به لحظه از سایه کم شده و بر سایه روشن افزوده می شود. 🔸 در انتخابات سال 88 آن‌هایی که روی تقلب ایستادند باید #توبه کنند. اگر چه امکان دارد این کار را برای حفظ رابطه آنها با نظام می‌کردند ولی احتمال اینکه نوعی عصبانیّت لحظه‌ای آنها را گرفته باشد هم منتفی نیست. تنزیه مطلق، توجیه است. @haerishirazi

✅ متن کامل پیام عمیق و پرنکتۀ ایشان به شرح زیر است: بازنشر پیام مهم آیت الله حائری شیرازی(ره) 27 اسفند 1395 بسم الله الرحمن الرحیم تطبیق بخشی از خطبه قاصعه به شرایط زمانی این روزها: خطبۀ قاصعه تحلیلی از علی علیه السلام به عنوان امام عصر خویش، در رابطه با وظایف امتی است که بعضی از ایشان الگوی بصیرت و صبر برای همه امت‌ها در طول تاریخ اسلام از آن زمان تاکنون شده‌اند؛ مثل سلمان، ابوذر، مقدار، عماریاسر، میثم تمار، محمد بن أبی بکر، مالک اشتر. این مجموعه، از اقتداء کنندگان به فاطمه زهرا سلام الله علیها در بصیرت و صبر و روشنگری، به دور از افراط و تفریط بودند؛ به طوری که نه به دلیل افراط و تندروی، ثلمه ای به وحدت مسلمین وارد آید و نه از راه احتیاط‌های زائد و کوتاه آمدن در ابراز حقایق، آسیبی به حفظ ارزش‌ها و اصالت‌ها وارد شود. در مقابل این گروه، بعضی از امت در بی بصیرتی و ضعف صبر و شکیبایی، چنان شدند که با قرآن سرِ نیزه رفتن نه تنها امام خود را در میدان تنها گذاشتند که او را به پذیرفتن حکمیّت مجبور کردند و نتیجه حکمیّت را که عزل آن حضرت و نصب معاویه بود، قبول کردند. علی علیه السلام در چنین شرائطی خطبه قاصعه را به عنوان تحلیلی از هر دو رویداد مقاومت در مقابل طاغوت و مقاومت در مقابل حق بیان می‌فرماید. دلیل تشابه عصر آن حضرت با عصر ما روشن است! عصر آن حضرت عصرِ گذر از دورۀ اِنذار نبوت و ورود به دورۀ هدایت امامت بود. اهل بَصر و صبر، عمل به عقل و قرآن را در اطاعت از امامت می‌دیدند؛ در حالی که دیگران به دانایی و کارایی خود غرّه شده بودند. عصرِ «امام عصر» -امام زمان امروز ما-، گذر از خواب طولانی پذیرش حُکّام طاغوتی و ورود به دوره بیداری است. دورۀ «بیداری» و «کُفر به تمام مظاهر طاغوت‌ها» و «اطاعت از ولایت الهی» است. اگر مسأله سجده بر آدم علیه السلام در ابتدای پیدایش انسان، مسأله اصلی برای امتحان فرشتگان بود و شرط قبول عبادت شش هزار سال ابلیس، تمکین از این عبادت کوتاه مدت بود، در عصر علی علیه السلام نیز شرط قبول جهادها در بدر، اُحد، أحزاب و حُنین، همراهی با مظهر ولایت الهی بود. در عصرِ ما هم شرط خدمت به اسلام، کُفر به پرچم‌های طاغوتی و گِرد آمدن همه در زیرِ لوای ولایت است. در چنین شرایطی نگاه دوباره به خطبه قاصعه نقشه راه را برای ما روشن‌تر می‌کند! امیرالمؤمنین علیه السلام در آغاز خطبه قاصعه، رمز عبور سالم از فتنه‌ها را کلید می‌زند و می‌فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْکبْرِیاءَ وَ اخْتَارَهُمَا لِنَفْسِهِ دُونَ خَلْقِهِ وَ جَعَلَهُمَا حِمًی وَ حَرَماً عَلَی غَیرِهِ وَ اصْطَفَاهُمَا لِجَلَالِهِ. وَ جَعَلَ اللَّعْنَةَ عَلَی مَنْ نَازَعَهُ فِیهِمَا مِنْ عِبَادِه» آنچه داروی شفابخش وحدت را به سمِّ مُهلِک تفرقه تبدیل می‌کند کبریاء‌ها است؛ ابلیس را خیالات کبریائی و کبریای خیالی و توهّمی از پیوستن به اقیانوس فرشتگان در سجده بر آدم علیه السلام بازداشت. در عصر علی علیه السلام نیز، بیست و پنج سال سنگ آسیاب اسلام را از قُطب خود خارج کردند. آنگاه که سنگ آسیاب بر قطب خود قرار گرفت اگر اهل بَصر و صبر به نصاب رسیده بودند همه موانع خُرد شده بود و همه در بهشت ولایت متنعِّم شده بودند، ولی کبریاءها، آن بیست و پنج سال و آن پنج سال را به سرنوشت دیگری گرفتار کرد. در عصرِ ما هم بیداری امت بود که بَصر و صبر او را به نصاب رساند و آسیاب سنگ اسلام به قُطب خود برگشت و بادِ حرکت این آسیاب بود که استخوان‌های نظام سلطنتی دو هزار و پانصد ساله را در هم شکست و ابرقدرتها را به زانو در آورد و اسلامِ مقاومت در مقابل طاغوت را در مقابل اسلامِ ذلّت و متابعت از طاغوت، درخشان کرد. اگر خودخواهی‌ها نبود رژیم صهیونیستی این جرأت را از کجا می‌آورد که به دست جماعتی از فرزندان اسلام، حقِّ جماعت دیگر را غصب کند و آنها را از هستی ساقط نماید؟ چرا فلسطین به فلسطینان برنگردد و چرا حقِّ مردم فلسطین از غاصبان گرفته نشود؟ چرا یکپارچگی عالم اسلام تحقق پیدا نکند؟ همه و همه به خاطر کبریاءهاست. به کوری چشم بدخواهان، سنگ آسیاب اسلام بر قُطب ولایت الله در حال چرخشی است که پرنده به گَرد آن نمی‌رسد و سیل بیداری اسلامی است که قُطب آسیاب ولایت الله را به حرکت در می‌آورد؛ همان گونه که علی علیه السلام در خطبه شقشقیه فرمود: «إنَّ محلّی مِنها محلُّ القُطبِ منَ الرَّحی»؛ هر جا ولایت الله تحقق پیدا کرد، آسیاب اسلام بر قُطب ولایت الله چرخید و همه موانع زیرِ سنگ این آسیاب خُرد شد و سرزمین‌های اسلام یکی پس از دیگری آزاد شد، و هر جا کبریاء و خودخواهی از پیوستن به ولایت الله مانع شد، از همه مراحل گذشت و بالأخره در سایه اسرائیل مستقر گردید. هر جا نیز رگ و غیرتی بود و از ذلّت و تحقیر فاصله گرفت، از همه مراحل گذشت تا بالأخره در سایه ولایت الله مستقر شد. ادامه در پست بعدی 👇👇👇👇 @haerishirazi

ولایت الله ذلّت باطنه را می‌طلبد و عبور از کبریاء و عزت ظاهره، همان ذلّت باطنه است. ولایت طاغوت‌ها ریشه در غلبه کبریاء و عزت ظاهره بر ذلّت باطنه دارد؛ همان گونه که میل به ولایت الله ریشه در غلبه ذلّت باطنه بر کبریاء و غرور و عزت ظاهره دارد. به عبارتی جنگ عقل و جهل، و به عبارتی جنگ فطرت و طبیعت، و به عبارتی جنگ تقوی و فجور، و به عبارتی جنگ نور و ظلمت، و به عبارتی جنگ خودخواهی و خداجویی، و به عبارتی جنگ دنیاطلبی و آخرت جویی، و به عبارتی در یک کلام: «تِلْک الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا یریدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ» علت عقب گردها و زاویه گرفتن‌ها از ولایت الله، کم آوردن ذلّت باطنه برای لحظاتی مثل لحظه سجده بر آدم است؛ مثل لحظه‌ای که برادران یوسف گفتند: «لَیوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلی أَبینا مِنَّا وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبانا لَفی ضَلالٍ مُبین». آنچه اهل بیت و یارانشان را در تاریخ اسلام مغضوب حکّام جبّار گذشته و گروه‌های تکفیری عصر ما نموده، پایگاه الهی و مردمی آنهاست که قلوب انسان‌های پاک را به آنها سوق می‌دهد و همین پایه، مایۀ تحریک حسِّ خودخواهی آن‌ها می‌گردد و هر چه کُشت و کشتار طرفین بیشتر شود بر مواضع خویش راسخ‌تر می‌شود؛ یکی بر شِقاق خود و یکی بر استقامت بر بصیرت خود. جنگ، جنگِ صبر و بصیرت است اما جنگِ صبر لِجاج و شِقاق و صبرِ بصیرت و اخلاص! هیچ گاه نباید از تعصُّب و لِجاج غافل شد. به همین دلیل علی علیه السلام در همین خطبه می‌فرماید: «اَللَّهَ فِی عَاجِلِ اَلْبَغْیِ وَ آجِلِ وَخَامَةِ اَلظُّلْمِ وَ سُوءِ عَاقِبَةِ اَلْکِبْرِ فَإِنَّهَا مَصْیَدَةُ إِبْلِیسَ اَلْعُظْمَی وَ مَکِیدَتُهُ اَلْکُبْرَی اَلَّتِی تُسَاوِرُ قُلُوبَ اَلرِّجَالِ مُسَاوَرَةَ اَلسُّمُومِ اَلْقَاتِلَةِ فَمَا تُکْدِی أَبَداً وَ لاَ تُشْوِی أَحَداً لاَ عَالِماً لِعِلْمِهِ وَ لاَ مُقِلاًّ فِی طِمْرِهِ». اگر انسان به لجاجت افتاد غرور علمی او، حجاب او می‌شود. حتی کسی که دین خود را به دنیا نداده، ممکن است دین خود را به خشم و عصبانیت خود واگذار کند. برای توفیق در امتحان‌ها بهترین کار، احتراز از قضاوت عجولانه است. هر جا لحظه‌ای انسان غفلت می‌کند و در موضوعی عجولانه قضاوت می‌کند نباید بر آن اصرار بورزد، باید تمرین کند که از اعتراف به خطا وحشت نداشته باشد. تا انسان در دنیا فرصت دارد، باید قول به غیر علم را تدارک کند (جبران نماید). اگر گذشته کسی را پسندیده و خطای موردی و حتی جریانی او را توجیه کرده [آن را تدارک کند]. حُسن ظن در جای خود درست است؛ «لَّوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَیرًا وَقَالُوا هَـذَا إِفْک مُّبِینٌ لَّوْلَا جَاءُوا عَلَیهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَإِذْ لَمْ یأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَـئِک عِندَ اللَّـهِ هُمُ الْکاذِبُونَ». [اما] تبرئه از اتهام، غیر از توجیه خطاست. در انتخابات سال 88 آن‌هایی که روی تقلب ایستادند باید توبه کنند. می‌ماند آنان که رهبری را می‌ستودند و مدّعیان تقلب را محکوم نمی‌کردند. اگر چه امکان دارد این کار را برای حفظ رابطه آنها با نظام می‌کردند ولی احتمال اینکه نوعی عصبانیّت لحظه‌ای آنها را گرفته باشد هم منتفی نیست. تنزیه مطلق، توجیه است و قول به غیر علم است و از نوع «ظنَّ المؤمنون و المؤمنات بأنفسهم خیرا» نیست؛ هر کلام جایگاه خود را دارد. انسان تا فرصت دارد باید بین خود و خدا یکی را انتخاب کند، توجیه خطای خود و دیگران، انتخاب خدا نیست، انتخاب خود است. نباید فرصت را از دست داد. انسان باید بگوید همه هیچ هستند و آنچه هست اوست و خود را راحت کند و بگوید «اشتباه کردم»! من هم نباید درباره گذشتگان مبالغه کنم! تمام قرائن و شواهد نشان می‌دهد از زمان زعامت امام راحل تاکنون ما از سایه به نیم سایه آمده‌ایم. ظهور آفتاب است؛ لحظه به لحظه از سایه کم شده و بر سایه روشن افزوده می‌شود. زاویه گرفتن از چنین رهبری، جنگ با وجدان اخلاقی است. اینکه در میان اینهمه توطئه و تخریب و دست پنهان و پیدای فساد و إلقاء شبهه، اقتدار و عزت و افتخار رهبری بالاتر شده است، بدون تأییدات ربوبی امکان پذیر نیست. جان کلام را أمیرالمؤمنین فرمود: هر کس چهار کردار را رعایت کند سزاوار است لطمه‌ای نبیند: «العجله، اللجاجة، العُجب، التَّوانی» جایگاه این چهار مورد، دقیقاً به همین ترتیب که فرموده قرار دارد. عَصمنا الله و ایّاکُم مِن الزلّات. والسَّلامُ علیکم و رحمةُ الله. محی الدین حائری شیرازی @haerishirazi

مورد 3️⃣: در زمان تصدی امامت جمعه، آیت الله حائری شیرازی طرحی را مبنی بر تفکیک تلویزیون آقایان از خانم ها مطرح کردند و از آن دفاع نمودند. چندی بعد و پس از اینکه ایشان متوجه مفسده های این طرح شدند، در بیاناتی درس آموز، اعتراف به خطای خویش نموده و از این طرح عدول نمودند. متن بیانات پرنکته ی ایشان [که ظاهراً در نماز جمعه ایراد شده] به شرح زیر است: ✅ یک نکته ای هم عرض کنم، وقتی که صحبت می کردم در مورد کانال اختصاصی [زنان و مردان]، بیشتر نظر من این بود که مثلا کانال مردها اگر جدا می بود، زن ها دیگر مردها را با آن وضع برهنه و اینها نمی دیدند. اما طرح این مسئله تالی فاسد دارد. خب حالا ما این مطلب را گفته بودیم. در چنین مواردی [که انسان می فهمد اشتباه کرده]، وظیفۀ شرعی او چیست؟ وظیفه ی شرعی انسان این است که دوتا پایش را بکند توی یک کفش که «همان که اول گفتم درست است؟!» نه! انسان نیامده که بگوید ما معصومیم. هر کس بخواهد خودش را معصوم ببیند، هلاک می شود. چرا خدا توی قرآن مسئله ی آدم را مطرح می کند؟! برای اینکه عارتان نشود وقتی اشتباه شد، بگویید «آقا اشتباه شد». بتوانید بگویید «آقا نباید اینطور گفته می شد». من حرفی زدم و بعد در اینجا می آیم می گویم: «آن حرف غلط بود». خب آیا من باید بترسم که مردم دیگر به من بی اعتقاد می شوند؟! آیا باید بترسم که مردم بگویند شاید فردا حرف های دیگرش هم همینطوری از آب در بیاید! [اگر من چنین فکری کنم]، این حرف شیطان است: (الشیطان یعدکم الفقر و یامرکم بالفحشاء و ان تقولوا علی الله ما لا تعلمون): شیطان شما را می ترساند که: «بد خواهد شد برای تو!» [در حالیکه] اگر وظیفه ات است، بگذار برایت بد بشود! چه عیب دارد؟! من این مطلب را برای شما خانم ها و آقایان بگویم که: دیدید من امام جمعه بودم و یک حرفی زدم و بعد هم گفتم این حرف درست نیست؟ [بدانید که] این [اعتراف من به خطا]، کار شما را در قیامت سنگین می کند. چون به شما می گویند: «امام جمعه ات آمد و گفت این حرف اشتباه بود و عارش نشد. تو اگر یک موردی پیش آمد و عارت شد، مواخذه می شوی» من اگر این اشتباه را زیر سبیلی رد کرده بودم، بار تو سنگین نمی شد. اما وقتی دارم باز صحبت می کنم و توجیه هم نمی کنم که اگر اینطور بود، آنطور می شد و ... و دارم صریح می گویم، [بار شما سنگین می شود]. @haerishirazi

تصویر پروفایل برای شبکه‌های اجتماعی #پروفایل #همسرداری #ناسازگاری @haerishirazi

تصویر وضعیت (استاتوس) واتس‌اپ #وضعیت #استاتوس #همسرداری #ناسازگاری @haerishirazi

پس زمینۀ‌ دسکتاپ به منظور استفاده در پس زمینۀ دسکتاپ لپتاپ و کامپیوترهای خانگی #دسکتاپ #همسرداری #ناسازگاری @haerishirazi

♨️ ویژه ♨️ ✅ علت اصلی ناسازگاری زن و شوهر در بیان آیت الله حائری شیرازی (ره) @haerishirazi

یک برگ از کتاب تربیت دینی کودک آیت الله حائری شیرازی(رحمت الله علیه) @haerishirazi

پادکست - راه اصلی برطرف کردن آلودگی هوا @haerishirazi