🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸بچه را باید پوست نازک بار آورد!🔸 بچه را باید پوست نازک بار آورد. مثلاً می‌گویی بچه‌ام زود اوقاتش تلخ می‌شود. این نعمت است. بچه اگر بی‌تفاوت شد، عذاب است. آیا خوب است که بچه را توی سرش بزنند و به او بی‌اعتنایی کنند اما اصلاً حالی‌اش نشود؟ این کم‌فهمی است. ریگِ نان سنگک را که با دست‌تان برمی‌دارید، دفعۀ اول دستت می‌سوزد و تاول می‌زند. یواش یواش یک قشر مرده‌ای از پوست روی این پوست می‌آید. دیگر شما می‌توانید با دست بزنید به ریگ داغ و دست‌تان هم نمی‌سوزد. یعنی حساسیت انسان به‌تدریج از بین می‌رود، بی‌حساسیت می‌شود. برخی به‌خاطر اینکه بارها برق آنها را می‌گیرد، در مقابل برق‌گرفتن ارتعاش ندارند. البته نمی‌گویم کسی تجربه کند! مسئله اینست که خیلی موضوعات به نوعی‌ست که انسان به آن عادت می‌کند. مثلاً شما این‌قدر به بچه بد گفته‌اید، تا به آن بدی عادت کرده. می‌داند که سهمیۀ هر روزش این است که چهارتا بد بشنود. اگر شما سه‌تا بد به او گفتی مثل اینست که پیمانه‌اش را پر نکرده‌ای. هر وقت بخواهی به او فرمان بدهی، چاشنی‌اش «چهارتا» حرف زشت است. وقتی «سه‌تا» حرف زشت چاشنی‌اش کردی کار را انجام نمی‌دهد؛ مزدش را کم داده‌ای! سعی کنید که بچه، نه تکیه به حرف زشت بکند، نه به التماس. خودکفا شود. تکیه کند به فهم خودش، به تشخیصش، به احساس وظیفه‌اش. یعنی خودکفا شود در تشخیص. شما تذکر به او بدهید، اما او را وابسته به تذکر نکنید. یعنی همان‌طوری که شما مادر او هستی و با دلت یک چیزهایی می‌فهمی و دلت برای او می‌سوزد، این را بدان که خدا در وجود او نیز پیامبری آفریده که اگر او زنده شود و رشد کند، موعظه‌اش می‌کند. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٢٣۶ @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸چهار ستون اصلی تربیت🔸 تربیت بر این چهار پایه استوار است. به پدرها و مادرها یادآور می‌شوم که این چهار تا پایه، سقف خانۀ ما را نگه می‌دارد. شما چهار تا ستون دارید و تربیت بر این چهار ستون استوار است: ستون اول، «آگاهی دادن به بچه»؛ ستون دوم، «احترام گذاشتن به بچه»؛ ستون سوم، «محبت کردن به بچه»؛ یعنی در چشم پدر و مادر عزیز باشد؛ ستون چهارم، «اینکه به بچه اعتماد کنند و قبولش داشته باشند و از او مسئولیت بخواهند». اینها عناصر تربیت صحیح فرزند است. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٢۴۴ @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸محیطی سرشار از محبت‌ بسازید🔸 از محبت غافل نشوید. محبت ملاک رشد است. شما اگر برادر دینی خود را دوست نداشته باشی، پژمرده می‌شوی، پلاسیده می‌شوی، بی‌روح می‌شوی، خسته می‌شوی، افسرده می‌شوی، کوفته می‌شوی، ناتوان می‌شوی. اگر می‌خواهی بار زندگی را برداری، نیرو می‌خواهد. سلامی که مؤمنی به مؤمن دیگر می‌کند، باید مبادله محبت باشد. باید وقتی مؤمنی مؤمن دیگر را دید، شارژ شود، نیرو بگیرد، توان بگیرد، قوه بگیرد. با بشاشی سلام بکنید. چهره در حال سلام باید بشاش باشد؛ سلام معنادار، سلام شاداب، سلام از روی خرمی، از روی عشق، از روی محبت. چه کنم که آن‌چنان در ظلمات دوره پهلوی، روح‌ها پژمرده شده بود که وقتی حالا می‌گویم: از روی عشق سلام کن، می‌گویید: این یعنی چه؟! سلام از روی محبت یعنی چه؟! پژمردگی یعنی همین. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٢۴۵ @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸مراقبت نسبت به عادت کودک به برهنگی🔸 آیا شما به بچه‌ای که تکلیف ندارد، اجازه می‌دهید سیگار بکشد؟ می‌گویید: نه، عادت می‌کند و بزرگ که شد، سیگاری می‌شود. پس معلوم می‌شود که در همان دوره هم ممنوعیت‌هایی وجود دارد. اجازه می‌دهید هروئین بکشد؟ بعضی‌ها بچه‌هایشان را با یک پیراهن رکابی بیرون می‌آورند. وقتی هم که به آنها تذکر می‌دهی، می‌گویند: هنوز مکلف نشده! آقا! آیا اگر به برهنه بودن عادت کرد، بعد از اینکه مکلّف شد، حیا یک‌دفعه وارد وجودش می‌شود؟ نه، انسان همان‌طور که شهوت دارد، ضدشهوت هم دارد؛ شهوت را با حیا مهار می‌کنند. هر صفتی یک مکمل و یک نگهبان دارد؛ اما ما چون نمی‌فهمیم، اهمیت نمی‌دهیم. بی‌ایمانی از همین سهل‌انگاری‌ها شروع می‌شود؛ از همین اهمیت ندادن‌ها آغاز می‌شود. ایمان هم از همین اهتمام‌ها شروع می‌شود. 📖 راه رشد، جلد چهار، صفحه ٨١ @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸فرزندت را شاکر تربیت کن تا مسلمان شود!🔸 اگر می‌خواهید بچه‌تان را مسلمان تربیت کنید، او را #شاکر تربیت کنید. او را طوری تربیت کنید که اگر کسی یک لیوان آب به دستش داد، آن را به رسمیت بشناسد و نگوید: وظیفه‌اش بود! اگر کسی سنگی را از جلوی پایش برداشت یا یک قدم عقب رفت و گفت: تو برو، یا کمترین خدمتی به او کرد، یادش نرود و از آن یاد کند. خدا این صفت را دوست دارد؛ می‌گوید: اینکه این بنده، خدمت این شخص را به رسمیت شناخت و از آن تشکر کرد، صفت خوبی است. چون اگر بفهمد من چه نعمت‌هایی به او داده‌ام، از من هم تشکر می‌کند. ممکن‌ست امروز کسی منتقد خدا باشد و فردا بندۀ خوبی شود؛ چون متوجه نیست. آن کسی که شکور است، بالأخره بیدار می‌شود و به یاد نعمت‌های خدا می‌افتد و بی‌تاب می‌شود و آن کسی که ناشکر است و هر کاری که برایش می‌کنی، می‌گوید: وظیفه‌اش بود، یک روز همین حرف را نسبت به خدا هم می‌زند. 📖 راه رشد، جلد چهار، صفحه ۶١ @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸مردم عوض شده‌اند!🔸 امام خمینی، مسلم‌بن‌عقیلِ امام زمان (ع) بود. مسلم‌بن‌عقیل زودتر به کوفه رفت و بی‌وفایی کوفیان نشان داد که در عاشورا چه اتفاقی خواهد افتاد. در زمان ما امام آمد و نشان داد که #مردم_عوض_شده‌اند و می‌توان روی این مردم حساب کرد. خدا هم فرج کرد. ظهور #مراتب دارد. هر چه نائب امام زمان بسط ید پیدا کند، این باعث بسط ید امام زمان (ع) است. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸چرا اقتدا به ولی‌فقیه، تا این اندازه مهم است؟🔸 عصر ما عصری است که به خاطر حاکمیت طاغوت‌ها، هزار سال است که عده‌ای از نور به ظلمت می‌روند «وَ الَّذينَ کفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمات» و به خاطر ولایت الله، عده‌ای هزار سال است از ظلمت به نور می‌ر‌‌وند. فاصله اینها در این عصر ما بیشتر از یک سال قبل است، بیشتر از ده سال قبل است، بیشتر از صدسال قبل است؛ چرا؟ چون هر دو در حال دور شدن از هم هستند. بشر به ظلمتی رسیده است که در هیچ تاریخی سابقه چنین ظلمتی نداشته است. ظلم‌هایی در این عصر می‌شود که در هیچ عصری چنین ظلمتی نبود. بالعکسش هم هست. پاک‌هایی پیدا می‌شوند در این عصر که در هیچ عصری چنین پاک‌هایی نبودند! اینها به خاطر ولایت الله است. «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور». اصل، ولایت است. انسان اگر تحت ولایت الهی باشد مرتباً از ظلمت به سمت نور می‌رود. طاغوت اسم خاصی ندارد. هر جا خدا نبود طاغوت است. خود انسان وقتی غیر خدایی عمل کند، می‌شود طاغوت. ظلمتش را زیاد می‌کند. اما هنگامی که با ولایت الله است، از ظلمت به نور می‌رود. شما می‌پرسید «من با نماز از ظلمت به نور می‌روم یا با ولایت الله از ظلمت به نور می‌روم»؟ نه؛ با نماز نمی‌روی، با ولایت می‌روی! وقتی ولایت نبود، انسان را دور می‌کند از خدا. به عاشورا نگاه کن. مگر عاشورایی‌ها نماز نمی‌خواندند؟ نماز بی‌ولایت می‌خواندند. با همان نماز، شدند اشقیای کربلا. با همان حج، با همان جهاد، با همان امربه معروف، با همان نهی از منکر، با همان روزه، با همان زکات، با همان صله‌رحم. همه اینها را انجام می‌دادند، اما شدند اشقیای کربلا. چرا؟ چون با ولایت طاغوت بودند. این مهم‌ است که انسان بگوید من حواسم به این رهبر (آیت‌الله خامنه‌ای) هست و به او اقتدا کرده‌ام. حرف‌های دیگران، هر که باشند، حواست را پرت نکند. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸تفاوت کار حضرت ابراهیم (ع) با صحنۀ عاشورا🔸 آنچه ابراهیم انجام می‌دهد در این حد است که زن و بچه خود را در صحرایی می‌برد که نه آب، غذا و نه زیلویی در آنجاست. اما حسین بن علی (ع) زن و بچه خودش را در جایی می‌آورد که دیگر دوستی نمانده و همه شهید شده‌اند. مدافعی از این هشتادوچهار زن و بچه نیست و همه به شهادت رسیده‌اند. اگر ابراهیم (ع) زن و بچه خودش را در جایی قرار داد که دوست نبود، دشمن هم نبود. اما حسین بن علی (ع) باید امتحانش سختتر از ابراهیم باشد. زن و بچه خود را درجایی قرار می‌دهد که دوست نیست اما تا چشم کار می‌کند، دشمن هست. دشمن عادی هم نیستند؛ دشمنی هستند که نه‌تنها دین ندارند و به معاد معتقد نیستند؛ بلکه مردانگی و جوانمردی هم ندارند که فرمود «یا معشر آل ابى سفيان ان لم يکن لکم دين و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا احرارا في دنياکم» به آنها پیشنهاد کرد در حد مشرکین باشید! مثل عهد جاهلیت که تا مردی زنده بود به سمت حرم او نمی‌رفتند برای شما هم یک پیشنهاد دارم؛ اول کار مرا بسازید، بعد به سمت حرم من بروید! @haerishirazi

🎥 ببینید 🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸مهمترین غفلتی که در عرصۀ تبلیغ دین مرتکب می‌شویم چیست؟! 🔸 #علوم_انسانی_اسلامی #تبلیغ_دین @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸نمازتان را قشنگ بخوانید تا بچه هم نمازخوان شود!🔸 نمازتان را قشنگ بخوانید. سجادۀ پاکیزه و مرتب بیندازید. یک اتاق یا محل خاصی برای نمازتان داشته باشید. آنجا معطر باشد. شما همین اندازه که نماز باحالِ شیرینِ خودتان را می‌خوانید، بچه از نمازتان خوشش می‌آید. همینطور که خدا خوشش می‌آید، بچه‌ات هم خوشش می‌آید. اما تو وقتی نمازت را زود زود می‌خوانی، بچه هم خوشش نمی‌آید. خدا هم خوشش نمی‌آید. یک نماز بخوان که خدا خوشش بیاد تا بچه‌ات هم خوشش بیاید. چون بچه، فطرت الهی دارد. 📖 راه رشد، جلد چهار، صفحه ۹۷ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🎙پادپخش 🌌 ظهورِ مردم! @haerishirazi

بسم الله الرحمن الرحیم 📣📣📣 #اطلاعیه ✅ دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله حائری شیرازی (ره) جهت تکمیل تیم تدوین کتب، نیازمند همکاری با فضلای آشنا و دارای تجربه در این حیطه است. 🔸 شرایط همکاری: 1️⃣ آشنایی قبلی با شخصیت و افکار مرحوم آیت الله حائری شیرازی (ره) و پیگیری مباحث ایشان. 2️⃣ دارا بودن تحصیلات حوزوی (پایه 6 به بالا). ❌ عزیزانی که واجد شرایط فوق می باشند، ابتدا به کانال https://eitaa.com/hbooks مراجعه نموده و #آزمونی که در این کانال بارگزای شده است را تکمیل بفرمایند و سپس نتیجه این آزمون را به همراه یک رزومه مختصر، برای ادمین (@haeri1395) ارسال بفرمایند. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸رابطۀ تراکم شهرها و اخلاق شهروندان🔸 ابن‌خلدون، که از اولین جامعه‌شناس‌های جهان‌ است، می‌گوید تراکم خانه‌ها، موجب فساد اخلاقی‌ است. بین شدت تراکم و میزان عفت و حیا در جامعه، یک نسبت معکوس وجود دارد. این تراکمی که ما در شهرها داریم، مضر به اخلاق است، مضر به تولید است. بیاییم مردم را از این خانه‌های داخل شهر منتقل کنیم به خارج؛ اما نه اینکه آنجا را دوباره تبدیل کنیم به واحدهای مسکونی؛ به این‌صورتی که الآن شهرک زدند. آن هم هیچ دردی را درمان نمی‌کند! کاری کنیم که در آنجا بچه‌‎ها بتوانند حرفه داشته باشند، کار بکنند، اشتغال ایجاد شود. امروزه ما اشتغال را گذاشتیم مخصوص دکتر شدن و مهندس شدن! دکتر شدن و مهندس شدن ٣٠ سال طول می‌کشد! یعنی طرف تا سی‌سالگی باید صبر کند! با این تحریکاتی که ما داریم، با این وضعیتی که ما داریم، بسیاری از جوانان قبل از ازدواج آلوده می‌شوند! در صورتی که اگر مردم در کنار باغ، زندگی و کار کنند، خیلی از مشکلات حل می‌شود. @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸خودت ارزش‌گذاری کن؛ مرکب یا راکب؟🔸 ❓ سؤال: «به نظر شما مثلا یک پزشک، با هدف خدمت به خلق و اسلام، نمی‌تواند مانند یک طلبه یا بهتر باشد؟‏» ✅ پاسخ: پزشک، طبیب بدن است و روحانی، طبیب روح. بدن، بخش جانوریِ ماست. لذا پزشک‌ها درواقع دامپزشک هستند، اما دامپزشکِ انسانی. روحانی، طبیب جان و روح انسان است. بدن مَرکب است و روح، راکب. اطبا، پزشک مَرکَب‌اند و روحانی، پزشک راکب. حالا خودت ارزش‌گذاری کن، مرکب یا راکب؟‏ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🎙بشنوید ⚫️ سخنرانی ظهر روز ٢٨صفر @haerishirazi

🎙بشنوید ⚫️ روضۀ شهادت امام رضا (ع) @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸قبول کرده‌ایم که از ندار بگیریم و به دارا بدهیم!🔸 محمد‌بن‌سنان از امام رضا (ع) علت تحریم ربا را سؤال کرد. جواب فرمودند: «...ذَهَابِ اَلْمَعْرُوفِ وَ تَلَفِ اَلْأَمْوَالِ وَ رَغْبَةِ اَلنَّاسِ فِي اَلرِّبْحِ وَ تَرْكِهِمُ اَلْقَرْضَ وَ صَنَائِعَ اَلْمَعْرُوفِ وَ لِمَا فِي ذَلِكَ مِنَ اَلْفَسَادِ وَ اَلظُّلْمِ وَ فَنَاءِ اَلْأَمْوَالِ‏» [ربا، موجب فراموشی کارهای نیک، نابودی اموال، تمایل مردم به سود، تعطیل كسب و کار، و ترک قرض‌الحسنه و احسان است‌‌؛ و این فساد و ستم و نابودی اموال را به دنبال دارد.] پیداست که تحریم حضرت، برای جلوگیری از تعطیلی کسب و کار و تعطیلی قرض‌الحسنه بوده است؛ همین‌ که ما الآن دچارش هستیم! آیا قرض توأم با بهره که وام‌دهنده به‌وسیلۀ آن دارا می‌شود کار خیر و معروف است؟ [ما با این سیستم بانکداریمان]، قبول کرده‌ایم که از ندار بگیریم و به دارا بدهیم تا فاصلۀ آنها روز به روز بیشتر شود! @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸علت توقف حالات معنوی🔸 کسی را که غذا، چابک‌تر و قوی‌ترش کند، از خوردن غذا منع نمی‌کنند؛ حتی بیشتر هم می‌دهند؛ اما کسی را که با خوردن، چاق می‌شود و گوشت زیاد می‌کند، از خوردن منع می‌کنند، و او ناچار است به‌اندازه‌ای غذا بخورد تا از حرکت بازنماند. حالات معنوی برای عده‌ای سرعت در سیر و چابکی به‌بار می‌آورد، ازاین‌رو بیشتر به او می‌دهند؛ ولی اگر کسی را مغرور و محجوب کرد، خداوند از سرِ لطف و رحمتی که به او دارد؛ آن حالات را قطع می‌کند تا او چابک شود و از حرکت بازنماند. 📖 تمثیلات اخلاقی، جلد ٢، صفحه ٢۵ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸چرا مشکلات اقتصادی‌ مملکت، معجزه‌آسا حل نمی‌شود؟🔸 خداوند بعضی‌ها را خوب می‌کند، اما نه برای اینکه دیگران را خوب کنند. اما بعضی دیگر را خوب می‌کند که دیگران را هم خوب کنند! امت ما، پزشک امت‎‌هاست. خدا او را به‌گونه‌ای خوب می‌کند که بتواند امت‌های دیگر را هم خوب کند. اگر این بیماری‌های اقتصادی‌ ما به‌صورت معجزه‌آسا بهبود پیدا کند، که نفهمیم از کجا آمدیم و به کجا رفتیم، نمی‌توانیم راهنمای دیگران باشیم. شما که با هواپیما از شیراز به تهران می‌روید، چه می‌دانید که وسط راه چه خبرهایی‌ست؟ حتی آن‌کسی‌ هم که با ماشین‌ می‌رود، فراغت زیادی برای شناخت مسیر پیدا نمی‌کند. اما آنها که از شیراز تا مثلاً آرامگاه حضرت امام را پیاده رفته‌اند، از دانه‌دانۀ روستاها به شما خبر می‌دهند؛ از آنها بپرس که این مسیر چطورست؟ کاملاً آگاه هستند. ما این راه را اگر پیاده عبور کنیم، زحمتش بیشترست، اما اطلاعاتش ارزنده‌تر است. ما اگر ندانسته و اتفاقی راه صحیح را برویم بهترست یا راهی را برویم و بعد از آنکه فهمیدیم اشتباه است، آگاهانه راه صحیح را پیدا کنیم؟ شما می‌گویید اولی بهترست. اما اگر ندانسته راه صحیح را رفتید و بعد شیطان در آن تشکیک کرد، شما این شک را چطور جواب می‌دهید؟ این تردید را چگونه حل می‌کنید؟ بادآورده را باد می‌برد! @haerishirazi