ای تو به آمرزش و آلوده ما وی تو به غمخواری و آسوده ما رحمت تو کعبه طاعت نواز عدل تو مشاطه عصیان تراز لطف تو دلال متاع گناه حلم تو بنشانده غضب را پناه منفعلیم از عمل ناسزا گر همه نیک است بپوشان ز ما راستی ما ز ریا شرمسار بندگی از نسبت ما شرمسار تا ابد از معصیت آزرم ده حوصله ی ضامن این شرم ده کام مرا شهد عبادت ببخش چون بچشم فهم حلاوت ببخش شهپر جبریل نیازم بده راه به خلوتگه رازم بده در حرم عشق درون آورم شیفته و مست برون آورم #عرفی_شیرازی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

الهی باز کن چشم صوابم جمال خویش بنما بی حجابم چراغم را به نور خود برافروز شبم را زآفتاب خویش کن روز ز چاه معصیت آور برونم به نزهتگاه طاعت خوان درونم بزن از گریه بر رخساره ام آه که از غفلت نماند در سرم خواه نباشد طاقت بار گناهم مکن کوه گنه را سدّ راهم گناه و جرم بیش از پیش دارم ز خود بر جان خود صد نیش دارم به غفلت صرف شد نقد جوانی تلف گردید گنج زندگانی چو پیری بر سر آرد ترکتازم بکن از خواب غفلت دیده بازم ز نور خود شبم را روز گردان به لطف آن روز را فیروز گردان سرشک دیده را کن عذرخواهم غبار معصیت بنشان ز راهم اگر چه ترسم از نار جحیمت نییم نومید چون دانم رحیمت چو بینم روز محشر کرده خویش سر خجلت چه سان بردارم از پیش من نادان اگر نیکم اگر بد چو اول بنده ام خواندی مکن رد #عبدالله_هاتفی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

غزل شمارهٔ ۶۰ شب فراق که داند که تا سحر چند است مگر کسی که به زندان عشق در بند است گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم کدام سرو به بالای دوست مانند است؟ پیام من که رساند به یار مهرگسل که برشکستی و ما را هنوز پیوند است قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست به خاک پای تو کان هم عظیم سوگند است که با شکستن پیمان و برگرفتن دل هنوز دیده به دیدارت آرزومند است خیال روی تو بیخ امید بنشانده‌ست بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده‌ست ز دست رفته نه تنها منم در این سودا چه دستها که ز دست تو بر خداوند است فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست بیا و بر دل من بین که کوه الوند است ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است #غزل #سعدی #خوانش_استاد_امیرنوری @hafez_adabiyat

خداوندا به عشقم زندگی ده به فرقم تاج عزّ بندگی ده پر از شهد شهادت كن دهانم و زآن جلاّب كن شیرین زبانم ز هر حرفی كه گردی نكته پرداز به نام ایزد بیچون كن آغاز به نام آنكه ما را زندگی داد وزآن پس مژده پایندگی داد خرد بخشید تا او را بدانیم ز گرد غیر او دامن فشانیم یكی را داد از نعمت جهانی دگر را كرد حاجتمند نانی نگون سازنده تخت منی گوی زبون دارنده بخت دنی جوی طرازآرای خلعت‌های امید ملوّن ساز نعمت‌های جاوید #عبدالله_هاتفی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

✋دعای روز چهارم @adabkhane🔮

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۴ جستجو در متن درویشی را ضرورتی پیش آمد، گلیمی از خانه یاری بدزدید. حاکم فرمود که دستش ببرند. صاحب گلیم شفاعت کرد که: من او را بحل کردم. گفتا: به شفاعت تو حدّ شرع فرو نگذارم. گفت: آنچه فرمودی راست گفتی ولیکن هر که از مال وقف چیزی بدزدد قطعش لازم نیاید، و الفقیرُ لا یَمْلِکُ : هر چه درویشان راست وقف محتاجان است. حاکم دست از او بداشت و ملامت کردن گرفت که: جهان بر تو تنگ آمده بود که دزدی نکردی الّا از خانه چنین یاری!؟ گفت: ای خداوند! نشنیده‌ای که گویند: خانه دوستان بروب و در دشمنان مکوب. چون به سختی در بمانی تن به عجز اندر مده دشمنان را پوست بر کن دوستان را پوستین #خوانش #ژاله_صادقیان #شرح #رشید_کاکاوند @hafez_adabiyat

ای خاک تو تاج سربلندان مجنون تو عقل هوشمندان ای دست مقربان آگاه از دامن عزت تو کوتاه جز تو همه سرفکنده تو هر نیست چو هست بنده تو ای از خم کاف و حلقه نون صد نقش بدیع داده بیرون هر بحر کرم که صرف کردی از چشمه این دو حرف کردی دیباچه نویس دفتر عقل رخشانی بخش گوهر عقل کاشانه فروز شب سیاهان از مشعل نور صبحگاهان بر قامت شاهدان نوروز بی بخیه قبا و پیرهن دوز تسکین ده درد بی قراران مرهم نه داغ دلفگاران بگذشت ز حد جنایت من تا خود چه شود نهایت من گر بگدازی گناهکارم ور بنوازی امیدوارم بنگر به امیدواری من بگذر ز گناهکاری من بر سستی و پیریم ببخشای بر عجز و فقیریم ببخشای #جامی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

کهن شود همه کس را به روزگار ارادت مگر مرا که همان مهر اولست و زیادت گرم جواز نباشد به بارگاه قبولت کجا روم که بمیرم بر آستان عبادت مرا به روز قیامت مگر حساب نباشد چو هجر و وصل تو دیدم بسم ز موت و اعادت شنیدمت که نظر می‌کنی به حال ضعیفان تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت گرم به گوشه چشمی شکسته‌وار ببینی فلک شوم به بزرگی و مشتری به سعادت مرا هر آینه روزی قتیل عشق ببینی گرفته دامن قاتل به هر دو دست ارادت اگر جنازه سعدی به کوی دوست درآرند زهی حیات نکونام و مردنی به شهادت #سعدی @hafez_adabiyat

الهی به مستان میخانه‌ات به عقل آفرینان دیوانه‌ات به دردی کش لجهٔ کبریا که آمد به شأنش فرود انّما به درّی که عرش است او را صدف به ساقی کوثر، به شاه نجف به نور دل صبح خیزان عشق ز شادی به انده گریزان عشق به رندان سر مست آگاه دل که هرگز نرفتند جز راه دل به شام غریبان، به جام صبوح کز ایشان بود شام ما را فتوح خدا را به جان خراباتیان کزین تهمت هستیم وارهان به میخانهٔ وحدتم راه ده دل زنده و جان آگاه ده که از کثرت خلق تنگ آمدم به هر جا شدم سر به سنگ آمدم بیا ساقیا می به گردش در آر که دلگیرم از گردش روزگار از آن می که در دل چو منزل کند بدن را فروزان‌تر از دل کند از آن می که گر عکسش افتد به جان توانی به جان دید حق را عیان بیا ساقیا، می بگردش در آر که می خوش بود خاصه در بزم یار می صاف ز الایش ما سوی ازو یک نفس تا به عرش خدا مئی کو مرا وارهاند ز من ز آئین و کیفیت ما و من مئی را که باشد در او این صفت نباشد به غیر از می معرفت رضی روز محشر علی ساقی است بکش جام می تا نفس باقی است #رضی_الدین_آرتیمانی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

تواضع مرحوم استاد #حسین_آهی در بیان استاد #سید_مهدی_حسینی_رکن_آبادی جلسه۲۰۷ #حلقه_شعر_ولایی_فرات دوشنبه سوم بهمن ماه ۱۴۰۱ #حسینیه‌سادات 🔸حلقه‌شعر‌ولایی‌فرات @foratpoem

ندیدمت که بکردی وفا بدان چه بگفتی طریق وصل گشادی من آمدم تو برفتی وفای عهد نمودی دل سلیم ربودی چو خویشتن به تو دادم تو میل باز گرفتی نه دست عهد گرفتی که پای وصل بدارم به چشم خویش بدیدم خلاف هر چه بگفتی هزار چاره بکردم که همعنان تو گردم تو پهلوانتر از آنی که در کمند من افتی نه عدل بود نمودن خیال وصل و ربودن چرا ز عاشق مسکین هم اولش ننهفتی تو قدر صحبت یاران و دوستان نشناسی مگر شبی که چو سعدی به داغ عشق بخفتی #سعدی #خوانش #استاد_امیرنوری @hafez_adabiyat

گفتی مرا کن ذکر هو سبحانه سبحانه من از کجا و یاد او سبحانه سبحانه هم ذاکر و مذکور او هم شاکر و مشکور او هم ناظر و منظور او سبحانه سبحانه گه سازدم که سوزدم گه درّدم گه دوزدم گه مستیی آموزدم سبحانه سبحانه کی می توانم ذکر او ، کی می توانم فکر او کی می توانم شکر او ، سبحانه سبحانه هم جان و هم جانان من هم مایهٔ درمان من سرمایهٔ احسان من سبحانه سبحانه گاهی ازو گریان شوم گاهی ازو خندان شوم او هرچه خواهد آن شوم سبحانه سبحانه جان غرقه شد در بحر او دل گم شد اندر های و هو ای فیض بس کن گفتگو سبحانه سبحانه #فیض_کاشانی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

از لطف چو در نظر نمی‌آیی از پرده چرا به در نمی‌آیی در مدرک عقل و حس نمی‌گنجی در گوشهٔ مختصر نمی‌آیی جانم بر لب ز انتظار آمد تسلیم کنم اگر نمی‌آیی پر شد همه بام و بر ز غوغایت با آنکه به بام در نمی‌آیی ما بر در هجر جان دهیم و تو با ما ز در دگر نمی‌آیی ای گریه بلات چیست کز چشمم بی‌لخت جگر به در نمی آیی گفتی که نمانده پای رفتارم ای مرد چرا به سر نمی‌آیی عمرت شد و توشه‌ای نمی‌بندی گویا تو بدین سفر نمی‌آیی دیگر به سر رضی نمی‌آید ای عمر چرا به سر نمی‌آیی #رضی_الدین_آرتیمانی @hafez_adabiyat

خبر داری که سیاحان افلاک چرا گردند گِرد مرکزِ خاک در این محراب‌گه معبودشان کیست وزین آمد شدن مقصودشان چیست چه می‌خواهند ازین محمل کشیدن چه می‌جویند ازین منزل بریدن همه هستند سرگردان چو پرگار پدید آرنده خود را طلب‌کار تو نیز آخر هم از دست بلندی چرا بت‌خانه‌ای را در نبندی چو ابراهیم با بت عشق می‌باز ولی بت‌خانه را از بت بپرداز نظر بر بت نهی صورت پرستی قدم بر بت نهی رفتی و رستی مرا بر سرّ گردون ره‌بری نیست جز آن کاین نقش دانم سرسری نیست ازین گردنده گنبدهای پرنور به جز گردش چه شاید دیدن از دور درست آن شد که این گردش به کاری‌ست درین گردندگی هم اختیاری‌ست بلی در طبع هر داننده‌ای هست که با گردنده گرداننده‌ای هست #نظامی_گنجوی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat

از بار گناه است که پشتم چو هلال است دستم تهی از طاعت و جانم به ملال است آن به که شود صرف ره طاعت و تقوی این عمر دوروزه که همه خواب و خیال است دست من و دامان علی شاه ولایت شاهی که خدای کرم و فضل و کمال است صاحب‌کرمی غیر علی کو که ز رحمت از قاتل خود جوید و پرسد به چه حال است سعدی مکن اندیشه ز فردای قیامت چون چشم امید تو به پیغمبر و آل است سفیران نبوت را علی پیرو علی مرشد نکوکاران امت را علی یار و علی یاور علی اول علی آخر علی باطن علی ظاهر علی سید علی علی سید علی سرور علی طیب علی طاهر #تکخوانی_شور #حسن_عبدی @hafez_adabiyat

برقع از ماه برانداز امشب مرکب حسن برون تاز امشب دیده بر راه نهادم همه روز تا درآیی تو به اعزاز امشب من و تو هر دو تمامیم به هم هیچکس را مده آواز امشب عمر من بیش شبی نیست چو شمع عمر شد، چند کنی ناز امشب گرچه کار تو همه پرده‌دری است پرده زین کار مکن باز امشب تو چو شمعی و جهان از تو چو روز من چو پروانهٔ جانباز امشب مرغ دل از قفس سینه ز شوق می‌کند قصد به پرواز امشب دل عطار نگر شیشه صفت سنگ بر شیشه مینداز امشب #عطار @hafez_adabiyat

بود یارب که از پروانه جود برافروزی دلم را شمع مقصود ز توفیقم نمایی راه تحقیق چراغی بخشیم از نور توفیق دلم پروانه جانسوز سازی به شمع دل شب من روز سازی چراغ دل که مرد از ظلمت تن ز برق عشق بازش ساز روشن چو شمعم گرمیی از سوختن ده مرا از سوختن افروختن ده دل پرسوز من از سوز داغی برافروزان چو فانوس چراغی رهان زین ظلمتم از برق آهی ببخش از بخت سبزم خضر راهی دل من مخزن اسرار خود کن چو شمعش روشن از انوار خود کن رهی بنمایم از شمع معانی مرا روشن کن اسرار نهانی #اهلی_شیرازی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat