eitaa logo
فعالیتی انجام نمیشود.
181 دنبال‌کننده
13.3هزار عکس
26هزار ویدیو
371 فایل
@haaf zanvahy351
مشاهده در ایتا
دانلود
💠
شناخت رسول اکرم (ص)

▫️ چون حقیقت رسول گرامی، همان است و معرفت حقیقت قرآن، برای افراد معمولی و متعارف ممکن نیست، شناخت رسول اکرم هم برای همگان میسّر نیست؛ با این تفاوت که گروهی تنها گوشه ای از حقیقت نبوّت را درک می کنند و به آن مؤمن می شوند؛ ولی فرورفتگان در چاه طبیعت، هرگز حقیقت رسالت را نمی بینند و در نتیجه به آن کفر می ورزند. از این رو در قرآن آمده است: ﴿تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ﴾ ؛ می بینی که به تو می نگرند؛ در حالی که نمی بینند. ▫️ حاصل آنکه شناخت پیامبر، بدون ممکن نیست.آنچه در حدیث آمده است که «رسول خدا را جز خدا و علی بن ابی طالب(علیه السلام)، کسی نشناخت»، به نظر دارد. پیامبر قرآن را در نشئه کثرت، در لباس الفاظ به زبان عربی مبین، از خداوند آموخت و در نشئه وحدت آن را به صورت بسیط و بدون لفظ، در مرحله امّ الکتاب از خداوند تلقّی کرد. پس شناخت پیامبر بدون
شناخت همه مراحل قرآن
، به ویژه مرحله ام الکتاب میسّر نیست. 📚 پیامبر رحمت، ص86 و 87 🆔 @ravanedel
📌 خدای متعال، قرآن کریم را در جای‌جای آیاتش، به عنوان یک موجود زنده که آثار و افعالی دارد معرفی می‌کند و بسیاری از کارها را مستقیما به شخص او نسبت می‌دهد. مثلاً: 1⃣ "إِنَّ هَٰذَا ٱلقُرءَانَ يَهدِی لِلَّتِي هِيَ أَقوَمُ" (سوره إسراء: آیه ۹) 🔷 قرآن یک موجود الهیِ نورانی است که کارش هدایت است. قرآن خودش، شخص است؛ خودش یک موجود زنده است که کارش هدایت است. ⚠️نکته: این کتاب، صورت مکتوب آن حقیقت زنده و نورانی است. 💎 خدای عالم، با تو سخن می‌گوید... @ravanedel
🏴
شکوه فاطمی

▫️ قرآن در سه حوزه پیام دارد در سه حوزه حکم دارد: در و محلی که مربوط به خود مسلمین است؛ در که برای ما و سایر موحدان یعنی مسیحی ها، کلیمی ‌ها و مانند آنهاست؛ در که مربوط به ما و انسان ‌های دیگر اعم از ملحد و مشرک است که فرمود: ﴿نَذیراً لِلْبَشَر﴾؛ این است. اگر می‌گوییم این چهارده نفر قرآن متحرّک اند یعنی اینها تمام را دارند، بنابراین ، تنها مسئله در و دیوار و مانند آن نیست، این یک گوشه است که برای ماست، گوشه دیگری دارد که برای ما و مسیحی ‌ها و کلیمی ‌ها و امثال اینهاست، گوشه سومی هم دارد که بین المللی است. ▫️ ما در تعبیرات عرفی خود سه عبارت داریم: مردان؛ زنان؛ مردم. وقتی می ‌گوییم مردان یعنی جامعه مردها، وقتی می‌ گوییم زنان یعنی جامعه زن ‌ها و وقتی می‌ گوییم مردم یعنی اعم از زن و مرد؛ مثلاً می گوییم مردم انقلاب کردند، مردم رأی دادند، مردم در نماز جمعه شرکت کردند؛ مردم غیر از مردان هستند. قرآن کریم وقتی می‌ خواهد آسیه (علیها السلام) را معرفی کند یا مریم (سلام الله علیها) را معرفی ‌کند، نمی ‌گوید اینها نمونه زنان خوب ‌اند، می‌گوید اینها هستند؛ خیلی در تعبیر فرق است! در سوره مبارکه «تحریم» آیه یازده این است: ﴿وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْن﴾، یک؛ آیه دوازده این است: ﴿وَ مَرْیمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتی‏ أَحْصَنَتْ﴾، دو؛ خدا نمونه جامعه خوب و مردم خوب را مریم می ‌داند، می فرماید آسیه نمونه جامعه خوب است. ▫️ حالا ما چنین نمونه ‌ای داریم به نام که آن طور بساط «سقیفه» را به هم می‌ زند، آن وقت ما نه از خبر داریم نه از خبر داریم نه از خبر داریم! این آیه «مباهله» چه می‌ خواهد بگوید؟ این پنج نفر حرف دارند، اینها خبر می‌ دهند، انسانی که خبر می ‌دهد یا صادق است یا کاذب. فرمود: ﴿ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْكاذِبینَ﴾؛ یا ما پنج نفر کاذب هستیم یا شما کاذب هستید! پس معلوم می ‌شود که ما حرف داریم! نه اینکه فقط پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) حرف داشته باشد و اینها تماشاچی باشند، اینها گزارش دارند، اینها ادعا دارند، اینها خبر می ‌دهند! پس حضور اصحاب مباهله، صِرف تماشاچی و زینت مجالس بودن نیست. این ذات مقدس هم در آنجا حضور داشت! 📚 درس خارج فقه نکاح جلسه 421 تاریخ: 1397/11/09 🆔 @ravanedel
2⃣ از 3⃣ 📚 «عن الصادق (ع): ذَکَرُوا أَنَّ أَبَا حَنِیفَهًَْ أَکَلَ طَعَاماً مَعَ الْإِمَامِ الصَّادِقِ (ع) جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (ع) الصَّلَاهًُْ وَ السَّلَامُ فَلَمَّا رَفَعَ الصَّادِقُ (ع) یَدَهُ مِنْ أَکْلِهِ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ هَذَا مِنْکَ وَ مِنْ رَسُولِکَ (ص) فَقَالَ أَبُوحَنِیفَهًَْ یَا أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (ع) أَجَعَلْتَ مَعَ اللَّهِ شَرِیکاً فَقَالَ (ع) لَهُ وَیْلَکَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ یَقُولُ فِی کِتَابِهِ وَ ما نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْناهُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَقُولُ عَزَّوَجَلَّ فِی مَوْضِعٍ آخَرَ وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا ... فَقَالَ أَبُوحَنِیفَهًَْ وَ اللَّهِ لَکَأَنِّی مَا قَرَأْتُهُمَا قَطُّ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ وَ لَا سَمِعْتُهُمَا إِلَّا فِی هَذَا الْوَقْتِ فَقَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (ع) بَلَی قَدْ قَرَأْتَهُمَا وَ سَمِعْتَهُمَا وَ لَکِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَنْزَلَ فِیکَ وَ فِی أَشْبَاهِکَ أَمْ عَلی قُلُوبٍ أَقْفالُها.» (کنزالفوائد: ج۲، ص۳۶) 📖 از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: ابوحنیفه با امام صادق (ع) غذایی خورد. وقتی امام (ع) دست از غذا کشید فرمود: «الحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ؛ خدایا این نعمت از تو و پیامبر توست». ابوحنیفه گفت: «یا اباعبدالله! آیا با خدا شریک قرار می‌دهی»؟ فرمود: «وای بر تو! خداوند در قرآن می‌فرماید: آن‌ها فقط از این انتقام می‌گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل [و کرم] خود، بی‌نیاز ساختند!. (توبه/۷۴). و در جای دیگر می‌فرماید: [درحالی‌که] اگر به آنچه خدا و پیامبرش به آنان داده راضی باشند و بگویند: «خداوند برای ما کافی است! و به‌زودی خدا و رسولش، از فضل خود به ما می‌بخشند ما تنها رضای او را می‌طلبیم». [برای آن‌ها بهتر است]!. (توبه/۵۹)». ابوحنیفه گفت: «به خدا قسم گویا تاکنون در قرآن این آیات را نخوانده بودم و نشنیده بودم». امام فرمود: «بلکه هم خوانده‌ای و هم شنیده‌ای ولی خداوند درباره‌ی تو و امثال تو این آیه را نازل کرده: أَمْ عَلی قُلُوبٍ أَقْفالُها؛ بلکه بر قلب‌های آنان قفل زده شده». ✴ زنگار، قفل شدن و مختوم شدن قلب، همه تعبیراتی هستند از اینکه قلب به خاطر کثیفی، نجاست و ظلمت درونی دیگر نمی‌تواند با ملکوت ارتباط داشته باشد. به همین خاطر انسان احساس سنگینی، فشار و بی علاقگی به قرآن پیدا می‌کند. ❇ این ظلمت و عدم طهارتِ قلب آثاری دارد. مثلا انسان به تلاوت آیات قرآن می‌پردازد اما ارتباط آیات را با خودش متوجه نمی‌شود. چقدر بد است! بلکه بدتر از این، مقابل قرآن ناطق و امام خود هم می‌ایستد و از او اشکال می‌گیرد و او را متهم به بدترین گناهان یعنی شرک می‌کند! ❌ از جمله مهم‌ترین شروط تدبر در قرآن و به‌خود گیری آیات، طهارت است. 💎 خدای عالم، با تو سخن می‌گوید... @ravanedel