و) سفر به استانبول پس از اقامت در باغ رضوان، در اوایل ماه مه ۱۸۶۳م.، بغداد را ترک کرد و به همراه برادرش، ازل و بستگان و ۲۶ نفر از یارانش، راهی استانبول شد. گویا سخنان و ادعای جدید بهاء الله در باغ رضوان، پنهانی و به دور از چشم ازل و یاران وی بوده است؛ زیرا در این سفر، میرزا یحیی ازل در ظاهر اختلافی با برادر ندارد و همراه وی به استانبول می رود و حتی بر اساس آنچه عبدالبهاء دراین باره نوشته، در کنار وی احساس امنیت نیز می کرده است: و در این مدت میرزا یحیی مستور و پنهان و بر روش و سلوک سابق باقی و برقرار بود. حتی چون فرمان اعلی حضرت پادشاه عثمانی به حرکت بهاءالله از بغداد صادر شد، میرزا یحیی نه مفارقت نمود و نه مرافقت. با وجود آنکه درآن سفر حکام و مأمورین کمال رعایت و احترام را مجری داشتند و حرکت و قرار به حشمت و وقار بود، مع ذلک دائماً در لباس تبدیل پنهان و به تصور احتمال حصول تعرض، احتراز داشت. و بر این قرار وارد استانبول شدند. (۱) بهاءالله و همراهانش درنیمه اوت ۱۸۶۳م. وارد استانبول شدند و پس از چهار ماه اقامت در این دیار، دوباره مقامات دولت عثمانی آنها را در سرمای شدید ماه دسامبر به شهر ادرنه تبعید کردند. (۲)پنج سال اقامت در این شهر با کشمکش و درگیری بها و ازل و طرفدارانشان همراه بود. با اوج گرفتن اختلاف های آنها در سال چهارم، دولت عثمانی تصمیم گرفت ایشان را از یکدیگر جدا سازد. در پی این تصمیم، میرزا یحیی صبح ازل را به جزیره ماغوسا (فاماگوستا) در قبرس و بهاءالله و پیروانش را به عکّا تبعید کردند. 📗۱- مقاله شخصی سیاح، ص۳. 📗۲- بهاءالله، شمس حقیقت، صص ۴۸ - ۵۱ 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، صص۶۶_۶۷ #تحلیل_نقد_بهائیت #سفر_به_استانبول @ravanedel