#تحلیل_فرهیختگان ایران نزدیک به 2 دهه با اروپا در قالب سه کشور و در قالب ۱+۵ گفت‌وگو کرده است. در آن زمان تصور ما و جهان و حتی اروپایی‌ها این بود که اروپا در معادلات جهانی وزن قابل‎توجهی دارد. اما اکنون که ایران در پی خروج آمریکا از توافق هسته‎ای، پی به بی‎وزنی اروپا در معادلات جهانی برده است. چرا باید به آنها وزن و اعتبار ببخشد و اجازه دهد آنها نیز در توافق هسته‎ای با ایران باشند؟ ایران می‎تواند در مذاکرات احتمالی آینده، با حذف بازیگران خنثی در عصر ترامپ، ضمن خودداری از دادن امتیازات به این کشورها، در بازه‌ای سریع‎تر به توافق برسد. اساسا چرا در شرایطی که همه تحلیلگران عرصه جهانی معتقدند نزاع اصلی بین آمریکا و چین است و قدرت درحال حرکت به‎سمت شرق است و خود اروپا نیز برای از دست ندادن فرصت همکاری با شرق، درحال تقویت تعاملاتش با شرق است، ما باید در مذاکرات به طرفی که عملا هیچ توانی ندارد و زیرمجموعه آمریکا به حساب می‌آید، امتیاز جداگانه بدهیم؟ به نظر می‌رسد تهران باید صریح‎تر در این زمینه تصمیم‌گیری کند و اروپای جدید را که دیگر بیش از همراهی با آمریکا، به‎دنبال تامین منافعش است، محدود کند تا علاوه‎بر محدود کردن بازه تصمیم‌گیران، بازیگران کوچک منطقه‎ای را متوجه جایگاه‌شان در مذاکراتی در این سطح ‌کند. ┄┅═══✼📩✼═══┅┄ 🔹 #صدای_انقلاب 🔹 #آتش_به_اختیار 🔹 #تحلیلگر57