🌹 #پيروي از فرمان مولا🌹 يکي از معاني مراقبه و معاهده آن است که غلام جان نثاري که بر حسب ظاهر از آقا و مولاي خود دور باشد، فرضا او رابه سفري فرستاده باشد و از براي او دستورالعمل و تکاليفي معين و مقرر کرده باشد که: بايد همه روزه در هر منزلي که وارد شدي اين دستور العمل مرا باز کني و ملاحظه نمائي و مطابق امری که دستور داده شده رفتار کنی و عمل نمائی. چنانچه بخواهي به خيالات خود رفتار کني، به خطرات عظيم گرفتار خواهي شد و بيم از بین رفتن جان و مال تو خواهد بود، بلکه دنيا و آخرت تو بر باد خواهد رفت. پس چنين عبدي را نمي‏رسد که دراين سفر پرخطر و غيبت از حضور مولاي خود تابع هواي خود گرديده، خودسرانه رفتار کند و دستور العمل مولا و آقاي خود را فراموش کند، و بي اعتنائي يا بي مبالاتي به دستور العمل مولاي خود نمايد - که من خود في نفسه صاحب عقل و شعور و راي واجتهاد مخصوص در امر معاش و رفتار و کردار و حرکات و سکنات خود هستم - زيرا که اين غرور اسباب ندامت و خسارت در دو جهان براي او خواهد شد. 👈 پس تکليف چنين عبدي آن است که راي و سليقه و اجتهاد و استنباط خود را به يکسو نهاده و از وادي پر خطر ترجیحات عقلی و صلاحدید شخصی حذر نموده و در تمام منازل اين سفر به طور دقیق مطابق دستورالعمل مولای عمل و رفتار نماید، تا با دست پر و پیروزمندانه به مقصد خود فايز و نايل شود. 📕پیوند معنوی با ساحت قدس مهدوی به قلم صدر الاسلام علی اکبر همدانی @nor_alsajedin شاهد يا مشهود امام زمان(عج) آیت الله جوادی آملی ++======++ نظاره جمال دلرباي مهدوي(عج) آرزوي مشتاقان و منتظران اوست. بسا كساني كه به شوق نيل به چنين سعادتي رياضت ها و دشواري ها كشيده اند و شب و روز به زبان حال و قال عرضه داشته اند: «اللّهمّ أرني الطلعة الرشيدة»[3] ؛ امّا در اين ميان مشتاقان صاحب معرفت، بيشتر وجهه همت خويش را مصروف آن داشته اند تا پيش از آنكه شاهد امام(عليه‌السلام) باشند، مشهود وجود مباركش گردند و به مقام ترانا و نراك[4] باريابند، چرا كه امام معصوم(عليه‌السلام) همان طور كه مظهر جميع صفات و اسماي الهي =========== [1]ـ سوره يونس، آيه 62. [2]ـ عوالي اللآلي، ج4، ص 118؛ بحار الانوار، ج 68، ص 221. [3]ـ البلد الامين، ص 83. [4]ـ اقبال الاعمال، ص 607. ++++++++++ *{امام مهدي (عج) موجود موعود، صفحه 173} است، مظهر اسماي بصير و شهيد نيز هست. نگاه ذات اقدس خداوندي دو شيوه و دو مرتبه است: 1.نگاه عمومي كه آياتي همچون (بِكُلِّ شي ءٍ بَصير)[1] ، (عَلي كُلِّ شي ءٍ شَهيد)[2] ، (بِكُلِّ شي ءٍ عَليم)[3] و (لايَعزُبُ عَنهُ مِثقالُ ذَرَّة)[4] مبيّن آن اند و بر اساس آن، چيزي در عالم نيست كه از سيطره علم ذات اقدسش و نگاه وجود مباركش بيرون باشد. 2. نگاهي خاص كه از آنِ اولياي اوست و همه كس از فيض چنين نظاره اي بهره ندارد، زيرا خداي سبحان هرگز عده اي را به چنين نگاهي نظاره نمي كند: (ولايُكَلِّمُهُمُ اللهُ ولايَنظُرُ اِلَيهِم يَومَ القِيمَة)[5] و اين همان نگاه تشريفي اي است كه در دعاهاي مختلف از ذات اقدسش خواستاريم: و انظر إلينا نظرة رحيمة.[6] وجود مبارك امام عصر نيز بر اساس مظهريت خداي سبحان از هر دو شيوه نگاه بهره مندند: ايشان بر پايه نگاه عام خود، همه اعمال ما را به اذن خدا مي داند و آن را مي بيند؛ حتي از اعمال جوارح و جوانح ما آگاه است، چرا كه او قلب قلب ها و جان جان هاست. آن وجود شريف با آنكه از همگان آگاه است و همه را به چنين شيوه فراگيري مي بيند، عده اي را هرگز نگاه نمي كند و اين قهر، همان جلوه (ولايَنظُرُ اِلَيهِم) است. آن كه خويش را در محضر و مشهد امام(عليه‌السلام) ديد، مي كوشد تا لايق نگاه تشريفي امام(عليه‌السلام) گردد و در چنين مقامي است كه از لغزش ها، زلّت ها و عثرات آن حفظ =========== [1]ـ سوره ملك، آيه 19. [2]ـ سوره مائده، آيه 117. [3]ـ سوره بقره، آيه 29. [4]ـ سوره سبأ، آيه 3. [5]ـ سوره آل عمران، آيه 77. [6]ـ اقبال الاعمال، ص 608. ++++++++++ *{امام مهدي (عج) موجود موعود، صفحه 174} مي گردد و از فيض آن نظاره توفيق مي يابد، وگرنه تنها ديدار جمال آن حضرت سعادت را تضمين نمي كند. همان طور كه بسياري كسان نبي اعظم اسلام صلي الله عليه و آله و سلم يا وجود گرامي علي بن ابي طالب يا معصومان ديگر(عليهم‌السلام) را حتي گاه چند معصوم را ديدند و كلامشان را شنيدند؛ امّا هيچ بهره اي نبردند. بهتر آن است كه انسان مشهود نظره رحيميه معصوم باشد تا تنها شاهد چهره او؛ چرا كه نگاه يكسويه اي كه نظر شريف آنان را جلب و جذب نسازد، اثري نخواهد داشت.