فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
یک فیلم نابِ ناب و زیرخاکی
ببینید چه کسی در میان جمعیت است و فوج جمعیت از شوق دیدن او چه می‌کند
https://eitaa.com/haj_razavi
بسم الله الرّحمن الرّحیم
حدیث‌خوانی
شنبه دهم اردیبهشت(۱۴۰۳/۲/۱۰)جبرانی
جلسه چهاردهم
استاد سیّدجلال رضوی همدانی حفظه‌الله:
صفحه اوّل
منظور از حقّ در دعای (اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالیُ بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِحسان بِحَقِّ الحُسَیْن) چیست؟
در سوره روم آیه۴۷: وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ؛ و یاری مؤمنان، همواره حقّی است بر عهده ما!
و در سوره حجّ آیه۳۸: إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ؛ قطعا خداوند از كسانى كه ايمان آوردهاند دفاع مى‌كند زيرا خدا هيچ خيانتكار ناسپاسى را دوست ندارد.
و در سوره یونس آیه۱۰۹: كَذَٰلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ؛ بر ما حقّ است که مؤمنان (به تو) را (نیز) رهایی بخشیم!
البتّه این حقّی است که خداوند متعال به مومنین از روی لطف، تفضّل کرده است.
اینجا وقتی مومنین بر گردن خدا حقّ دارند اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السّلام به طریق اولی حقّ دارند.
در اینجا حقّی که خداوند را به آن قسم میدهیم منظور چیست؟
حقّی است که خود خداوند متعال به ذمّه خودش گرفته است. که ناشی از لطف و عنایت خداوند است.
این بندگان آنقدر در نزد خداوند مقام دارند که خداوند ایشان را مورد ترغیب و تشویق قرار داده است.
یکی از آداب دعا کردن قسم دادن خداوند به حقّ اهل البیت علیهم‌السّلام، و واسطه قرار دادن و توسّل پیدا کردن می‌باشد.
از امام هادی علیه‌السّلام روایتی داریم در امالی، ج۱، ص۲۸۶: اَلدُّعَاءَ لِمَنْ يَدْعُو بِهِ إِذَا أَخْلَصْتَ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ، وَ اِعْتَرَفْتَ بِرَسُولِ اَللَّهِ صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله وَ بِحَقِّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ ، وَ سَأَلْتَ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى شَيْئاً لَمْ يَحْرِمْكَ؛
دعا برای کسی هست که در اطاعت خدا اخلاص داشته باشد و رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و حقّ ما اهل بیت را تصدیق کند. در این حالت از خدا تبارک‌و‌تعالی چیزی بخواهید که بر شما حرام نکرده است.
لذا اگر در فرمان‌برداری از خدا اخلاص داشته باشید و خداوند را به نبوّت پیامبر و حقوق اهل بیت علیهم‌السّلام قسم بدهید و احترام کنید هرگز خداوند شما را در امور مشروع، ناامید نخواهد کرد.
پس بعد حقّ خداوند متعال هیچ حقّی به بزرگی حقّ اهل بیت علیهم‌السّلام نیست.
روایتی از امام باقر علیه‌السّلام داريم که ایشان از پدر بزرگوارشان امام سجاد علیهم‌السّلام نقل می‌کنند:
کمال الدّين و تمام النّعمة، جلد۱، صفحه۲۰۷:
نَحْنُ أَئِمَّةُ اَلْمُسْلِمِينَ وَ حُجَجُ اَللَّهِ عَلَى اَلْعَالَمِينَ وَ سَادَةُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ قَادَةُ اَلْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ وَ مَوَالِي اَلْمُؤْمِنِينَ وَ نَحْنُ أَمَانٌ لِأَهْلِ اَلْأَرْضِ كَمَا أَنَّ اَلنُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ وَ نَحْنُ اَلَّذِينَ بِنَا يُمْسِكُ اَللَّهُ اَلسَّمٰاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى اَلْأَرْضِ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ وَ بِنَا يُمْسِكُ اَلْأَرْضَ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا وَ بِنَا يُنَزِّلُ اَلْغَيْثَ وَ تُنْشَرُ اَلرَّحْمَةُ وَ تَخْرُجُ بَرَكَاتُ اَلْأَرْضِ وَ لَوْ لاَ مَا فِي اَلْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا ثُمَّ قَالَ وَ لَمْ تَخْلُ اَلْأَرْضُ مُنْذُ خَلَقَ اَللَّهُ آدَمَ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ فِيهَا ظَاهِرٍ مَشْهُورٍ أَوْ غَائِبٍ مَسْتُورٍ وَ لاَ تَخْلُو إِلَى أَنْ تَقُومَ اَلسَّاعَةُ مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ فِيهَا وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ لَمْ يُعْبَدِ اَللَّهُ؛
ما امامان مسلمین و حجّت های خدا بر جهانیان و سروران مؤمنان و پیشوایان ارجمند جهان و یاران مؤمنان هستیم همانند ستارگان امان اهل زمین ماییم که خداوند به وسیله‌ی آن‌ها آسمان را بر زمین باز می‌دارد، مگر به اذن خود، و به وسیله‌ی ما، زمین را با اهلش باز می‌دارد بر ما رحمت می‌فرستد و برکات زمین را بیرون می‌آورد، اگر آنچه در زمین است از جانب ما نبود، به اهل آن مبتلا می‌شد. حضرت فرمود: از زمانی که خداوند آدم را آفرید، زمین از حجّتی برای خدا بر روی آن، اعم از ظاهر و معلوم، یا غائب و پنهان، خالی نبوده است و هیچ دلیلی بر آن تهی نخواهد بود. خداوند بر آن است تا قیامت برپا شود وگرنه خدا را پرستش نمی‌کردند.
امّا ببینیم حقّ پیامبر صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله چیست؟
در دعای ندبه فراز پنجاه و پنجم می‌خوانیم: وَ أَعِنَّا عَلَی تَأْدِیَهِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ وَ الاجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَعْصِیَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِرِضَاهُ؛
و ما را بر پرداخت حقوقش و کوشش در فرمانبرداری‌اش و دوری از نافرمانی‌اش کمک کن و بر ما به خشنودی‌اش منّت نه.
*.اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم*
باسلام وادب خدمت باسعادت عزيزان وتبریک فرخنده روز معلم وتوفیق شناخت جايگاه ونقش مقدس معلمی درجامعه
روز چهارشنبه شمابزرگواران صاحبدل وبااخلاص همراه باسلامتی وطول عمرباعزت وبرکت
*یاحی یاقیوم*
*. اولین معلم خداوند متعال .معلمی وظیفه ای بس گرانقدر و ارزشمند در اسلام*
*، مقامی بالاتر از مقام معلم نیست*
مقام معلم مقام والایی است، مقامی است که بالاتر از مقام معلم نیست و چنین است که وارثان انبیاء شمرده می‌شوند. چنان چه در احادیث و سخنان بزرگان آمده است و فرموده‌اند
: «ان العلما ورثه الانبیاء»،
یعنی دانشمندان وارثان پیامبرانند.
*مکتب تعلیم و تربیت اسلامی*
مکتب تعلیم و تربیت اسلامی رسالت های مهمی را برای معلم و مربی ترسیم کرده است که عبات اند از :دعوت به سوی خدا و تربیت الهی ، دعوت به سوی نور و تربیت نورانی ، دعوت به سوی اصلاح جامعه و تربیت صالح ، دعوت به پاک سازی و تربیت اخلاقی و دعوت به سوی علم و دانش و تربیت قرآنی.
*دانش مایه بینش وبینش مایه پرستش*
در اسلام تحصیل دانش، محض فرزانگی صرف نیست، بلکه دانش باید مایه بینش گردد، و بینش هم منتهی به پرستش خدا شود.علاوه بر آن تحصیل علم باید در انسان ایجاد تقوا کند، چرا که قدرت مادی و علم فراوان اگر با تقوا همراه شود مایه سعادت است والا باعث شقاوت. قرآن ، نخستین معلم، خدا ، دومین معلم، پیغمبران و سومین معلم، علما و فرزانگان معرفی می کند.
*معنای عالم ومعلم باتوجه به دو تعریف از علم*
در نگاه اول به علم که نگاه ترکیبی به معرفت است خداوند معلم اول و پیامبر معلم ثانی است چرا که پس از تعلیم آدم توسط خداوند دستور
«قال یا آدم انبئهم باسمائهم»
(ای آدم ملائکه را به این اسماء آگاه ساز/ آدم علیه السلام داده شده این بدان جهت است که اساساً هدف آفرینش انسان با علم و معرفت پیوند ناگستنی دارد در بیان رسا و جامع سید شهیدان امام حسین (ع) این معنا به خوبی روشن است که:
«ما خلق العباد الا لیعرفوه، فاذا عرفوه عبدوه»
(بندگان را نیافرید مگر برای آن که او را بشناسند پس چون او را شناختن عبادتش خواهند کرد.
*مفهوم علم و معلم*
کلمه علم در دو مفهوم عام و خاص معنی می‌شود.
معنای نخستین علم دانستن در برابر نداستن است و قران کریم به این معنا نیز اشاره دارد که «آن هایی که می‌دانند با آن هایی که نمی‌دانند یکسان نیستند»از این دیدگاه به همه‌ی دانستنی‌ها ، صرف نظر از نوع آن علم اطلاق می‌شود. اما در نگاه خاص‌تر به علم، صرفاً به دانستنی‌هایی اطلاق می‌شود که مبتنی بر تجربه حسی بوده و در این معنا علم در برابر همه دانش هایی قرار می‌گیرد که آزمون پذیر نیستند. علم به معنای اول با تولد و ظهور بشریت همراه بوده است و همیشه نیز وجود خواهد داشت. اما در معنای دوم در طی مراحل مختلف تاریخی در حال شکل‌گیری است. معلم نیز از کلمه علم بدست می‌آید و در فرهنگ لغت به معنای تعلیم دهنده، آموزنده،
*مقام علم ازدیدگاه قرآن* :
علم از نظر قرآن یکی ازچیزهایی است که خدابه وسیله ی اعطاء آن بر پیغمبران وانسانها منت می نهد:
لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُّبِینٍ
خداوند در حق مؤمنان لطف کرد. بدانگاه که پیغمبری از خودشان را به سوی شان روانه داشت پیغمبری که آیات خدا را بر آنان می خواند و ایشان را پاکیزه می دارد و به ایشان کتاب آسمانی قرآن و اسرار شریعت می آموزد هر چند که پیش تر در گمراهی آشکار بوده باشند...
مقام علم از دیدگاه حدیث:
علم از نظر حدیث، میراث پیغمبران، مایه حیات اسلام، و از زمره افضل عبادات است:
«العلم میراثی ومیراث الانبیا قبلی»
[دانش میراث من وتوکه پیغمبران پیش از من است...
معلمان مایه حرکت و برکت جامعه هستند و حضرت علی(ع) فرموده است:
«العلما باقون ما بقی الدهر اعیانهم مفقوده و امثالکم فی القلوب موجوده»
دانشمندان تا پایان جهان زنده‌اند، شخص آن ها در میان نیست اما آثارشان در قلب‌ها موجود است و چنین است که علما به مقام شفاعیت می‌رسند.»
*رسالت معلم در جامعه همان رسالت خداوند*
رسالت معلم در جامعه همان رسالت خداوند است که فرموده است: «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور» یعنی خدای تبارک و تعالی ولی مومنین است و آن‌ها را از ظلمات به سوی نور خارج می‌کند. نقش سرپرستی، دلسوزی و خروج آگاهانه افراد از ظلمات به سوی نور به عهده معلم گذاشته شده است، معلم همانند انبیاء که معلم بشریت هستند، بشریت را معلمی می‌کند و چه بسا با تربیت نورانی یک نفر جهانی را متحول کند.
سوره بقره آیه ۳۳
سوره آل عمران آیه ۶۴
التماس دعا
*اللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم
باسلام وادب خدمت باسعادت عزیزان وتوفیق رسیدن به مرتبه شناخت بندگی وقرارگرفتن درصراط حق
روز پنجشنبه شما بزرگواران همراه باسلامتی وطول عمرباعزت وبرکت ومغفرت الهی
لااله الاالله الملک الحق المبین
*آنچه انجام میدهیم درحقیقت دروجودمان ثبت می کنیم*
*صحیفه اعمال*
از آیات قرآن کریم معلوم میشه که،
قلبِ هر انسان، صحیفه و کتابی است که تمامِ اعمالِ انسان،
در اون ثبت و ضبط میشه.
یعنی هر کاری که ما انجام ميدیم،
در وجودِ خودمون داریم ثبت می‌کنیم: مثل یک کتاب،
یا دفتر، یا نامه.
این میشه:
نامه_اعمالِ ما..کتابِ_اعمالِ ما...
*قیامت ونامه اعمال*
روز قیامت این نامه‌ی اعمالی که در این دنیا نوشتیم،
از درونِ ما ظهور میکنه:
*وَ کُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ، وَ نُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا*
و هر انسانی، اعمالش را بر گردنش آویخته‌ایم.
و روزِ قیامت،
کتابِ اعمالش را برای او بیرون می‌آوریم، که آن را در برابرِ خود، گشوده می‌بیند.
*أَلْزَمْنَاهُ*
یعنی این اعمال،
مُلازم و همراهِ انسان هستند و از او جدا نمیشن.. به او چسبیدن..
*فِی عُنُقِهِ*
به گردنِ خودِ انسان هستند.
*هرکسی کتاب خودش می خواند*
بعد وقتی این کتاب رو باز می‌کنند،
خطاب میرسه:
*اقْرَأْ کِتَابَکَ! کَفَی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا*
کتابِ خودت را بخوان!
کافی است که امروز، خودت حسابرسِ خودت باشی!
این تعبیرِ
*اقْرَأْ کِتَابَکَ* ،
از ترسناکترین تعبیرهاست..
میگن اين کتاب رو خودت نوشتی!
این دستپختِ خودته..
بخونش..
خودت امروز باید به حسابِ خودت برسی..
*مجرم علیه خودش حکم می کند*
چون ﻗﻴﺎﻣﺖ
، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣُﺠﺮم ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺣُﻜﻢ میکنه..
بعد وقتی این کتاب رو نگاه میکنه،
با تعجّب میگه این چه کتابی هست که تمام اعمالِ عمرم توش نوشته شده!
*و َيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً و َلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا، وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا، و َلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا*
ﻭ ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺍﻯ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﺎ! ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻤﻞِ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻧﺮﺍ ثبت ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟!
ﻭ ﻫﻤﻪی ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰﺑﻴﻨﻨﺪ، ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ.
*خودِ اعمال حاضر میشن*
این قسمت آیه واقعاً تکون دهنده است:
*وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا*
هر عملی که توی دنیا انجام دادند، اونجا حاضر می‌بینند...
یعنی روزِ قیامت،
خودِ اعمال حاضر میشن.. نه فیلم یا تصویرشون.. خودِ اعمال..
خیلی مراقب باشیم.
همه‌مون توی این دنیا نویسنده هستیم..
داریم کتاب مینویسیم..
کتابِ اعمالِ خودمون...
مراقب باشیم که این کتاب، پایانِ خوشی داشته باشه..
سوره کهف آیه ۴۹
سوره اسراء آیه ۱۴
التماس دعا