#نوحه_امام_صادق
( علیه السلام )
#حاج_مهدی_رسولی
یه داغی روی قلبم هست
دلی خون ، سینه ای چاکه
کسی که خاک زیر پاش
شرفِ عرش افلاکه
بشر فهمش ، زمین گیره
چون او مافوق ادراکه
مزارش توو یه جا هست که
تا چشم کار میکنه خاکه
غریبه ،
غریبه نه به این دلیلی که
« حرم نداره ... »
کی میگه ، غربت
قبرِ بی سنگ و مزاره
غربت ، یعنی
دوره امام صادق
بینِ ۴ هزار نفر، بدون یاره
پیامبرِ خدا خیلی
یاسر و عمار داشت
علیِ مرتضی کلی
میثمِ تمار داشت
ابی عبدالله که نگو
میر و علمدار داشت
غریب ، امام صادقِ
اصلا مگه یار داشت ؟
(غریب امام صادقه) تکرار
سرِ سودایِ عاشورا
توو این دوران یک دستیم
به قالَ الصادقیِ صادق
تمام عمر ، دل بستیم
کلاسِ درس تو ، درسِ
قشنگش روضه و اشکه
با این تفسیر ، ما ها هم
همه شاگردِ تو هستیم
غریبی
غریبی واسه اون بلا ها که
سرت آوردن
غریبی
شمارو کِشون کِشون
از خونه بردن
(غریب امام صادقه) تکرار
گویم ز امام صادق این
طُرفه حدیث
تا شیعه ی او
به لوح دل بنگارد
فرمود که بر
شفاعت ما نرسد
هر کس که نماز را
سبک بشمارد
قالَ صادق ، شیعه حسین
بعد هر نماز
گریه بر حسین ...
اباعبدالله اباعبدالله