یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ «ای تغییر دهنده دلها و دیده‏‌ها؛ ای مدبّر شب و روز؛ ای گرداننده سال و حال‌ها؛ بگردان حال ما را به نیکوترین حال.» نوروز، نوید زندگی نو و بهار، لبخند شیرین خداست. ایرانیان عزیز با رسم ایرانی- اسلامی خود، بهار طبیعت را با زمزمه ی «یا مقلب القوب» جشن می گیرند و نوروز را بهترین فرصت برای نوشدن رختِ آگاهی و نماد امید و پویایی می دانند.   نجوای « یا مقلب القلوب و الابصار» چشم و دل انسان را به نسیم مهر الهی می نوازد و شکوفه های گلرنگ امید را در باغ دل و گلشن ذهن می کارد تا عطر دلاویز آن، مشام جان را نوازش کند و جوانه های فهم و بینش در بهار وجود انسان بشکفد و گل وجود انسان، گلاب مِهر و معرفت را در جام شادی و شعور به همنوعان خویش تقدیم نماید و حال دل به لطف ربّ رحمان، به «احسن الحال» دگرگون شود و کام جان، به نام نامی دوستِ ازلی و ابدی، شیرین و شیرین تر گردد. سال ۱۴۰۲ با تمام فراز و نشیب ها به پایان رسید. امیدوارم خداوند متعال، سال جدید را که از طرف مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای سال #جهش_تولید_با_مشارکت_مردم نام گذاری شده سالی توأم با سلامت و بهروزی و سرشار از امید و شادی برای همگان، مقدّر فرماید. کانون فرهنگی مسجدامام حسین علیه السلام برجوک https://eitaa.com/hajiali51