فضای مجازی و غذای مجازی! همانطور که بدن انسان به غذا نیازمند است، روح‌ انسان هم محتاج غذاست! چه بخواهیم و چه نخواهیم روح، خود را با غذایی سیر میکند! البته در غذای جسم، بدن انسان خود به خود غذای مضر را پس می‌زند؛ لذا هیچ کس اقدام به خوردن مثلا زهر نمی کند. این امر در غذای روح، اینگونه نیست! روح چه بسا غذای سمی بخورد و همچنان مسمومیت را تحمل و بلکه به آن عادت کند! فضای مجازی هم گاهی کارش غذا دادن به روح است. گاهی فضای مجازی، غذای مجازی میدهد و گاهی غذای حقیقی! متوجه غذاهای فاسد و تقلبی سیرکننده باشیم! امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:« مردم را چه شده است؟! اگر شب هنگام به آنها غذایی داده شود، چراغی روشن می‌کنند تا متوجه شوند چه چیز داخل شکم خود می‌ریزند! چرا به غذای روحشان همت نمی‌ورزند؟ به اینکه چراغهای عقلشان را با علم، روشن کنند تا از تاریکی‌های جهالت در اعمال و اعتقاداتشان، نجات یابند!» (سفینة البحار ماده: طعم). اگر باطن اعمالمان در دنیا برایمان نمودار می‌شد، با ورود در یک محتوای اعتقادی یا اخلاقی مبتذل، مثل این بود که سر خود را درون ظرفی پر از نجاست فرو برده‌ایم! روز قیامت، همه‌ی اسرار، نمایان خواهند شد! از شکل محشور شدن از قبر، مشخص میشود هر کس در دنیا چه غذایی به روح‌ خود خورانده است! #غذای‌خوب‌روح_توصیه‌معصومان #نشر_این‌پست_باقیات‌الصالحات #حکیمانه_صالح‌خواه @hakeemaneh