🔸 این آیه ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ نه در صدد مسئله فقهی است و نه در صدد مسئله اخلاقی. فقط در صدد مسئله کلامی است. بیان این علوم سه گانه این است که در فقه وقتی گفته می شود که مختاری بین این و آن، حالا یا واجب تخییری است، یا دو تا راه مباح است؛ در مسائل اخلاقی هم از نظر تربیت بعضی ها راه خاص دارند می گویند یا از این راه و با فلان عبادت خود را به کمال برسانید یا از آن راه و با فلان عبادت؛ اینها تخییر است. اما این ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ معاذالله در صدد بیان این نیست می خواهی قبول بکنی یا می خواهی نکنی فرق نمی کند. در صدد تخییر بین دو امر و اباحه دو امر نیست. این که می شود #اباحه_گری! و این آیه به معنای اباحه گری نیست... . 🔸 این آیه نورانی می خواهد بگوید نه جبر در عالم هست که مستحیل است، نه دقیق تر و عریق تر و عمیق تر از آن تفویض در کار است. ﴿لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ﴾ فشاری در عالم نیست. یا راه جهنم، یا راه بهشت. یا قبول یا نکول. یا ایمان و یا کفر. در هر دو حال، مختار است. نه اباحه گری است. اگر این گونه معنا کنیم که می خواهی این راه را بروی، می خواهی آن راه را بروی هر دو حلال است، این که می شود اباحه گری! لذا #امر_به_معروف سرجایش محفوظ است، تهدید سر جایش محفوظ است، البته امر به معروف مراتب چهارگانه دارد اول و دوم برای مردم است، سوم و چهارم برای حکومت است. اینجور نیست که هر کسی آزاد باشد هر کاری را بخواهد انجام بدهد https://eitaa.com/hakyol