https://t.me/Halalzadeha/526 🛑 سقط جنین در آرژانتین با چراغ سبز پاپ فرانسیس قانونی شد!! ❌ فمینیست‌ها با همکاری کنگره و پاپ، برای تسهیل گناه زنا و زنازادگی در آرژانتین، کلیسا و مسیحیت را کنار زدند 🔻 پس از سی سال تلاش زناکاران آرژانتینی و گروه‌های فمینیستی، با رای اکثریت سنای آرژانتین #سقط_جنین در این کشور که زادگاه رهبر کاتولیک‌های جهان است، قانونی شد. 🔸 ۳۸ سناتور آرژانتینی روز چهارشنبه، سی‌ام دسامبر، در خاتمه نشستی که حدود ۱۲ ساعت طول کشید به قانونی شدن سقط جنین رأی موافق، ۲۹ سناتور رأی مخالف و یکی رأی ممتنع دادند. 🔹 تصویب این طرح، با نزاع بین مذهبی‌های آرژانتینی و فمینیست‌ها در جلوی ساختمان سنا همراه بود. 🔸 چندی قبل، کنگره آرژانتین، طرح جرم‌زدایی از سقط جنین را با ۱۳۱ رأی موافق، ۱۱۷ رأی مخالف و ۶ رأی ممتنع تصویب کرده بود 🔻 حالا زنان در آرژانتین تا هفته چهاردهم بارداری می‌توانند جنین خود را سقط کنند. موضوع سقط جنین در سرزمین پاپ فرانسیس از دهه‌ها پیش موضوع مجادله‌های سخت بوده است. در روز رأی‌گیری مخالفان اصلاح قانون نیز مانند موافقان آن جلو ساختمان سنا تجمع کرده بودند. 🔹 آرژانتین از کشورهای به شدت کاتولیکی آمریکای لاتین به شمار می‌رود و پیش‌نویس قانون مشابهی دو سال پیش به خاطر فشار نهادهای مذهبی و کلیسای کاتولیک در مجلس سنا رد شده بود. 🔸 در این کشور، مسیحیان با سقط جنین به شدت مخالف بودند اما پاپ فرانسیس پیش از نشست مجلس سنا، در پیامی بدون دخالت یا مخالفت مستقیم با قانونی شدن سقط جنین بر اهمیت حفاظت از نوزاد به دنیا نیامده تأکید کرد و این به نوعی چراغ سبز به فمینیست‌های آرژانتینی است. 🌀 به نظر می‌رسد با این روند، #موج_حرام_زادگی در آرژانتین در سال‌های آینده افزایش پیدا کند. ⛔️ پاپ فرانسیس، در سال ۲۰۲۰، یکی از حامیان همجنس‌بازان را به عنوان کاردینال منصوب کرد! #جاهلیت_مدرن #حیازادایی_پروژه_اصلی_فمینیسم ✌جنبش مردمی حلال‌زاده‌ها 📡  @HalalZadeha

✅ پرونده‌ی نشریه‌ی نیویورک‌تایمز در انتهای سال ۲۰۲۰: آیا زندگی، واقعا دوباره «نرمال» می‌شود؟ اصلا درست و به جاست که برگردیم به همان رویه‌ی قبل یا نه؟ 📌یکی از یادداشت‌های این پرونده را کیم بروکس نوشته که به تازگی کتاب خاطراتش درباره‌ی تجربه‌ی مادری در آمریکا منتشر شده و تعریف و تمجید منتقدان را برانگیخته است. 🔸 بروکس به درستی می‌نویسد که فمینیسم در سال ۲۰۲۰ نتوانست از زنان محافظتی کند. وقتی پاندمی به راحتی توانست پیشرفت‌های سه‌ دهه‌ی گذشته برای برابری جنسیتی را به باد فنا دهد، باید از خودمان بپرسیم که اصلا این دستاوردها چقدر واقعی (و ماندگار) بودند؟ تمام آمار درباره‌ی وضعیت زنان (از بیکار شدن و خانه‌نشینی گرفته، تا خشونت‌ خانگی، تا چندبرابر شدن مسئولیت زنان در خانه) هولناک شد. تازه رسیدیم به آن معضل اصلی؛ معضل اصلی این است که اصلا کلی از این «پیشرفت‌ها» واقعی نبود، حباب بود و از اساس بر مبنایی غلط: بر مبنای موفقیت و پیشرفت شخصی، بر مبنای قرائتی از فمینیسم که به دنبال «خانم مدیر شدن» و درآمدهای شش رقمی است. فمینیسمی که زنان باید عین اسب بدوند و «اسوه» باشند: هم‌زمان در شغل موفق باشند، همسر نمونه، مادر نمونه‌ که یکی دو بچه‌ را بزرگ می‌کند، در مدرسه‌ی بچه‌ها فعال است، سر و وضع آراسته دارد و ... برای همه‌ی این‌ها فقط باید به خودشان اتکا کنند. 🌀 انگار که برای هیچ‌کدام این‌ها نظام حمایتی واقعی نباید وجود داشته باشد و همه فقط منوط به جان‌فشانی و سخت‌کوشی زن است! پاندمی نشان داد این حباب چقدر شکننده است و تا اوضاع قمردرعقرب می‌شود چه ساده این عرش خیالی را از زنان پس گرفته و آن‌ها را دست‌تنها می‌فرستند کنج خانه تا بچه‌داری کنند و بسابند! 🔻 بروکس به واقعیتی اشاره می‌کند که همه از دولت‌ها گرفته تا فمینیست‌ها مدت‌هاست می‌دانند اما زیر فرش پنهان می‌شد: در دوران کرونا، آمار مرگ نوزادان و از دست دادن بچه در سه ماه آخر بارداری در آمریکا از همیشه کمتر شد. چرا؟ چون زنان برای اولین‌بار توانستند واقعا دوره‌ی بارداری را در خانه بمانند، سرکار نباشند و گرفتار زایمان زودرس نشوند. ولی این اتفاق مهم را کسی به روی مبارکش نمی‌آورد، چرا؟ چون اگر این واقعیت را بپذیریم، بعدش باید این یکی واقعیت را هم بپذیریم که مسابقه‌ی دویدن زنان برای «موفقیت» چه آسیب‌زا است و تهی. بعد باید دولت تن بدهد که برای تمام زنانی که می‌خواهند مادر شوند، این شرایط را فراهم کند که مرخصی زایمان طولانی داشته باشند و بتوانند آخر بارداری و چندین ماه اول تولد بچه را در خانه باشند، بدون نگرانی از دست دادن شغل و درآمد. 🔸 خیر! ما نباید به آن فمینیسم مین‌استریم پوچ و تهی با محوریت «موفقیت و پیشرفت» و توهم عجیب پابرجایی به اسم کارایی «خانواده‌ی هسته‌ای» برگردیم که همه‌ی بار بر دوش زنان و درنهایت تا حدی تک‌مرد خانه است و بس. درسی اگر هست یاد گرفتن هرچه بیشتر از از زنان اقلیت نژادی و مهاجر در آمریکا است که سال‌هاست باهمستان‌های گروهی خود را راه انداخته‌اند و نظام حمایتی خودشان را برای این‌که بچه‌ها را در کنار هم بزرگ کنند، هوای هم را داشته باشند و کمک حال هم باشند. این نکته‌ای است که فمینیست‌های اینترسکشنال مدت‌هاست می‌گویند اما در طبل و بوق جریان غالب فمینیسم سفیدپوستی، به منادی‌گری کسانی چون شریل سندبرگ، شنیده نمی‌شد. فمینیسمی معیوب با دروغ «سوپر مام» که موهایش را «پرفکت» براشینگ کرده، یک گرم چربی اضافه ندارد و با پاشنه‌ی ۱۰سانتی همه‌ی روز کار می‌کند و جلسه می‌رود و بچه‌داری می‌کند. 🛑 زنان را درگیر رقابت‌های پوچ مردانه‌ی خود برای «بالا رفتن از نردبان موفقیت» نکنید. زنی که می‌خواهد مادر شود و در خانه بماند، به اندازه‌ی زنی که بچه نمی‌خواهد و برایش شغل و حضور اجتماعی اولویت دارد، هردو به یک اندازه مهم‌اند و نیاز به نظام حمایتی کارآمد دارند که در راستای خواسته‌شان له نشوند و تنها نباشند. زنان باید واقعا پشت هم بایستند، باهم بودن‌های واقعی و معنادار و حامی خود را داشته باشند و دست از مشارکت در این نظام طبقاتی تباه که مردسالاری تعریف و تحمیل کرده بردارند. درس همین است: بیرون از این سیستم و چارچوب از پیش تعریف‌شده بیاندیش و عمل کن و گول این «موفقیت‌های» سطحی و چهارتا زن آن بالا را نخور. حتی اگر هزاران زن هم در این سیستم مدیر شوند، در واقعیت چیزی تغییر نمی‌کند و رهایی جمعی زنان رخ نمی‌دهد. و آخرش همه‌ی این «دستاوردها» به یک ویروس بند است تا برباد برود. 📚 منبع: نیویورک تایمز #حق_زنان #تمدن_نکبت #حیازادایی_پروژه_اصلی_فمینیسم ✌️جنبش مردمی حلال‌زاده‌ها 📡 @HalalZadeha