اشعاری با رنگ و بوی حکمت از محمدمهدی سیّار 🔹«محمدمهدی سیار» شاعر نام‌آشنایی است که در بین مخاطبانِ جدی شعر با غزل‌ها و نیمایی‌هایش شناخته می‌شود و در بین عموم مردم با ترانه‌ها و نوحه‌هایش. «حالا که می‌روی» و «گزینه‌های روی میز» و «مرگ بر آمریکا» از ترانه‌های معروف او در خاطر مردم است. او فارغ‌التحصیل دکترای فلسفه است و به تدریس در دانشگاه اشتغال دارد. چندین سال قبل در مصاحبه‌ای خبر از چاپ کتابی با عنوان «بوطیقای صدرایی» داده بود که نظریه ادبی مبتنی بر حکمت متعالیه صدرا بود، اما هنوز منتشر نشده است. 🔹در عمده اشعار سیّار، نحوی از جهان‌بینی توحیدی را حس می‌کنیم یا نوعی از نگاه فسلفی عرفانی. این نگاه لزوما اصطلاحات علمی فلسفی یا عرفانی نیست (گرچه در برخی اشعار همین را هم شاهد هستیم)، بلکه یک نحوه‌نگاه به جهان هستی و اتفاقات پیرامونیِ شاعر است. 🔹در روز حکمت و فلسفه، بافتار به سراغ برخی از اشعار محمدمهدی سیّار رفته که رنگ و بوی از حکمت و فلسفه دارد و شاید به تعبیر دقیق‌تر می‌توان آنها را عرفانی قلمداد کرد. البته حکمت و عرفان، لایه‌ها و سطوح مختلفی دارند و ظهور آن‌ها در شعر نیز می‌تواند به گونه‌های بسیار متفاوتی رخ دهد. شعر حکمت‌آمیز در اینجا لزوماً آن شعری نیست که با زبانی پیچیده و آمیخته با اصطلاحات فلسفی و عرفانی سروده شود یا حکیمانه بودن خود را جار بزند! اما آشنایی و انس با میراث تفکر و فلسفه‌ اسلامی می‌تواند برای شاعر، بسیار مفید و الهام‌بخش باشد و به صورت مکنونی در اشعار او هویدا شود. 🔹 برای فهم و حظ بیشتر از جهان معنایی شاعر، نیاز است که شعر کاملِ ابیات گلچین‌شده را بخوانید. اشعار از کتاب‌های «رودخوانی»، «یادآوری»، «بی‌خوابی عمیق» و «حق‌السکوت» انتخاب شده‌اند. #محمد_مهدی_سیار #شعر #حکمت_و_فلسه 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35