ارزش خوندن داره👌 _اعتیاد به پست و مقام! دکتر گودرز صادقی، رییس سابق دانشگاه‌های ارومیه و مقدس اردبیلی مطلبی نوشته هم برای آن‌هایی که هنوز در رأس قدرتند و هم کسانی که از قدرت پایین کشیده شده‌اند! و خواندنش را واجب ولازم دانسته. مطلبی که از جهات مختلف کمک می‌کند بفهمیم برخی از مدیران مسئله‌ها را چگونه می‌بینند! ... بخوانید؛ من دو دوره ریاست دانشگاه‌های دولتی را جمعا به مدت ۸ سال به عهده داشته‌ام. هیچ امتیاز مادی به معنای واقعی از محل ریاست عایدم نشد. حتی موقعی که در اردبیل مأمور بودم، حق مدیریتم صرف اجاره‌ی خانه و هزینه‌ی رفت و آمد به تهران می‌شد. با این حال، بخواهی نخواهی از دو امتیاز برخوردار بودم: داشتن راننده‌ی اختصاصی و نیز یک دفتر کار بزرگ با سرویس بهداشتی مستقل! در هر دو بار، وقتی که دوره‌ام با استعفا به سر آمد، از بعضی نظرها دچار مشکل جدی شدم. اگر چه از اتومبیل دولتی برای مقاصد شخصی استفاده نمی‌کردم، لیکن راننده‌ها برای من نه یک کارمند بلکه دوست و برادر بودند و بعضی کارهای شخصی مرا برای این که بتوانم به کارهای دانشگاه برسم انجام می‌دادند که از جمله‌ی آن‌ها این موارد را می‌توانم نام ببرم: خرید نان و بعضی ملزومات دیگر، گرفتن وقت از دکتر، انجام کارهای اداری و بانکی، برداشتن و گذاشتن من درست در مقابل جایی که کار داشتم (بدون این که نگران جای پارک باشم!)، رسیدگی به ماشین خودم (مانند کارواش و تعویض روغن)، پیدا کردن واحدهای صنفی مورد نیاز (مانند خرازی و تعمیرگاه و اینجور جاها) و … (چیز دیگری یادم نمی‌آید). ضمنا همه با من مهربان بودند و تقریبا تمام کارکنان و اساتید دانشگاه را افرادی کار راه‌انداز و مؤدب و وظیفه‌شناس می‌دیدم، چرا که هیچکدام از کارهای خود من به تأخیر نمی‌افتاد و همه چیز رو به راه بود. وقتی که از ریاست کنار رفتم، زندگی برایم بسیار سخت شد. چند سال تنبلی باعث شده بود از انجام کارهای ساده‌ی شخصی و اداری و خرید نان و اینجور چیزها عاجز بشوم. بعلاوه، جسته گریخته متوجه شدم که برخورد کارکنان و همکاران با من بسیار با برخوردشان با سایر افراد و ارباب رجوع متفاوت بوده است. کسی که برایم مظهر مدارا و احساس مسئولیت بود، به زعم دیگران آدمی عصبی و تندمزاج و بدخواه به شمار می‌آمد. تازه فهمیدم که بدترین همکاران هم به من که می‌رسیدند جور دیگری رفتار می‌کردند. الان چند سالی است که دوباره به زندگی عادی خو کرده‌ام. نه تنها از انجام کارهای شخصی‌ام طفره نمی‌روم، بلکه از دست و پا چلفتی بودنم رها شده‌ام. از پیاده رفتن و سوار اتوبوس و مترو شدن لذت هم می‌برم و از این که با آدم‌های متفاوت و معمولی معاشرت می‌کنم بسیار خوشحالم. تصور این که یک بار دیگر به پست مشابه یا بالاتری گمارده شوم برایم نه تنها لذت‌بخش نیست بلکه دلهره‌آور است. دیدن بعضی چهره‌های عبوس، تندرو و کج‌فهم و اجبار به جلیس شدن با آن‌ها و قانع کردن‌شان در امور بدیهی شکنجه‌ی بزرگی است. احاطه شدن توسط آدم‌هایی که بدون اینکه ته دلشان با تو باشد اظهار ارادت می‌کنند، چندش‌آور است. این که نفهمم زندگی واقعی چیست احساس خنگی و نفهمی به من می‌دهد. در این مملکت آدم‌هایی هستند که ده‌ها سال در مسند کارهایی به مراتب مهم‌تر از مسئولیت‌های من هستند. آن‌ها نمی‌فهمند دور و برشان چه خبر است. آنها هرگز سوار اتوبوس شهری یا مترو نشده‌اند. هیچگاه کارمندی مدارکشان را به سمتشان پرت نکرده است. در صف بنزین نبوده‌اند. آن‌ها نمی‌فهمند صف نان چیست. هرگز مهمان یا میزبان کارگر یک کوره‌پزخانه نبوده‌اند. در مطب پزشک در حالی که گفته‌اند ساعت ۴ آنجا باشند تا ساعت ۱۱ شب معطل نشده‌اند. این آدم‌ها اصلا نمی‌فهمند رانندگی در ترافیک بزرگراه همت یعنی، چون راننده دارند. آن‌ها فکر می‌کنند همه‌ی مردم پشتیبان‌شان هستند و مرتب برای موفقیت‌شان دعا می‌کنند. تا حالا کسی به خاطر مالیدن ماشین با قفل فرمان به آن‌ها حمله نکرده است و هرگز احدی عمه‌ی محترم‌شان را مورد تفقد قرار نداده است! آن‌ها معتاد ریاست هستند و اگر پس از این همه سال، مثل من و تو به یک آدم عادی تبدیل بشوند درجا سکته می‌کنند! اگر بخواهید زمین زراعی از باروری نیفتد آن را هر از گاهی به آیش(۱) می‌گذارید. دو سال می‌کارید و یک سال نمی‌کارید. مدیرها هم نیازمند آیش هستند. هر از گاهی باید به زیر بیایند و بفهمند که مردم چگونه زندگی می‌کنند، چگونه فکر می‌کنند، چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند. آنهایی که ۴۰ سال در برج عاج نشسته‌اند آدم‌هایی هستند که نمی‌توانند مثل آدم زندگی کنند. پی‌نوشت ۱: آیش تکنیک کشاورزی است که در آن زمین قابل کشت، بدون کشت برای یک چرخه یا بیشتر رها می‌شود. پی‌نوشت ۲: طبیعی است در این کشور مدیرانی هستند که به هیچ روی زیست‌شان اینگونه نیست و بارها نیز به واسطه آن‌ها برداشته می‌شود، هر چند تعدادشان بسیار اندک باشد. #حمید_کثیری @halghemarefat313

الان یادم اومد، چندسال پیش وقتی یه جا پارک کرده بودم، اومدم دیدم یکی زده بهم، دیدم یه کاغذ گذاشته روش نوشته بود ببخشید ولی شماره نذاشته!!! یعنی میخوام بگم ادب داشته‌ها، وجدان نه؟ شایدم هم ادب داشته، هم وجدان، اما حواس نداشته شماره بنویسه! @halghemarefat313

‌ جنابِ عزرائیل! خیلی مخلصیم جونِ ما رو،با تصادف و بیماری و .... نگیر! @halghemarefat313

توییت استاد #رائفی_پور تحلیل شخصی: آیا جمهوری اسلامی پاسخ می‌دهد؟ قطعا بله. حجم آن؟ قطعا گسترده‌تر و دردناک‌تر از وعده صادق ۱ و ۲. مشارکت‌کنندگان و‌ شیوه‌های پاسخ در عملیات؟ به نظر متنوع‌تر! #زنده_باد_ایران #ایران_قوی #رائفی_پور #استاد_رائفی_پور @halghemarefat313

برابر انحراف فریاد بزنید! لااقل برابر انحراف فریاد بزنیم. خطاکاران از سکوت ما سوء استفاده میکنند و آنها هستند که به آبروی نظام آسیب می‌زنند... علوّ درجات مرحوم علامه مصباح رحمت الله علیه صلوات🌹 @halghemarefat313

و دلمان هوای سید مقاومت را کرده... @halghemarefat313

بعضی وقتا خدا نجاتت میده، اما تو شکست حسابش می‌کنی! @halghemarefat313

هر کس‌ عادت‌ به‌ تأخیر در خواندنِ نماز کرده‌ است ؛ خود را برای‌ِ تأخیر در همه‌‌یِ امورِ زندگی‌ آماده‌ کند ! آیت‌الله‌بهجت #نماز #نماز_اول_وقت @halghemarefat313

صوت سخنرانی شیخ اسماعیل رمضانی چگونگی زاویه دید ما به عنوان مسلمان به مسائل دین #شیخ_اسماعیل_رمضانی @halghemarefat313

موفقیت بدست آوردن چیزی ست که دوست داری! و خوشبختی دوست داشتن چیزی که بدست آوردی! @halghemarefat313

الگو برای قشر دانشجو: شهید مهدی زین‌الدین، رتبه ۴ تجربی #رفیق_شهیدم @halghemarefat313

_ درگیر آدم های منفی نباشید(تا جایی که میتونید کمک کنید بهشون، ولی نه که خودتون غرق بشید!) _ در مورد دیگران غیبت نکنید. _ وقت شناس باشید. _ بدون انتظار ببخشید. _مثبت فکر کنید(با رویایی و غیرواقعی فکر کردن فرق داره!) _عزت نفس داشته باشید. (اینم با غرور و عُجب و خودبزرگ بینی قاطی نشه!) _قدردان باشید (شکرگزاری مخصوص خداست، ولی برای مردم هم باید ممنون بود، وقتی حس یا خدمت یا هدیه ای دریافت میکنیم) بهانه تراشی نکنید. _ بدون برنامه ریزی مهربون باشید ، نه فقط با اشخاصی که براتون نفع داره. به روز رسانی می‌شود! @halghemarefat313