جاده از عمود یک رمق تازه‌ای گرفت؛ جمعیت بیشتر سر و صدای بیشتر انگیره ی بیشتر نور بیشتر... به نیابت از همه دوستان. بسم الله... #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

یک میز پلاستیکی، چند لیوان کاغذی، دو عدد قوری استیل و یک مرد میانسال پاکستانی کافی است تا بساط چای‌شیر صلواتی، نوشیدنی محبوب شبه قاره، فراهم شود. اولین موکب غیر عراقی و غیر ایرانی جاده نجف به کربلا... #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

نقش این بچه‌ها چیه که هر چند صد متر یکبار «لبیک یا حسین» رو با همه وجودشون فریاد میزنن؟ به نظرم اینا فرشته‌های ذِکْرن، اینا با «لبیک یا حسین‌»شون به ما یادآوری میکنن که این بساط زیارت و خدمت برای چی پهن شده و تو زائر برای چی اینجایی. تو اینجایی تا جواب ندای هل من ناصر سید الشهدا رو بدی، پس بلند بگو: لبیک یا حسین... #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

اینجا هر ملیتی با خوراکی‌های محلی خودش از زوار پذیرایی میکنه، ایرانی‌ها شربت آبلیمو و چای ایرانی میدن، اهالی شبه قاره با چای‌شیر از بقیه پذیرایی می‌کنن و ترک‌ها هم با قهوه شیرین... فقط خود عراقی‌ها هستن که به رسم مهمان نوازی سعی میکنن نوشیدنی‌ها و خوراکی‌هایی باب طبع مهمون‌هاشون داشته باشن؛ مثل این قورمه سبزی عراقی یا به قول خودشون «مرگة شبزی»!! که جزو غذاهای عراق نیست و به خاطر ایرانی‌ها طبخ میشه. تنوع قومیتی و ملیتی در کنار انعطاف و عدم تعصب یکی از ویژگی‌های برجسته اربعین تو این جهان بی‌هویته. تصویر: قهوه شیرین، محصول موکب مشترک ترکیه و جمهوری آذربایجان. #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

اینجا بیشتر قدم‌ها نذری است! خود زائرها میگویند... ایرانی‌ها بیش از هر نشان و شعار فرهنگی دیگری این نوشته را به کوله‌هایشان سنجاق کرده‌اند؛ «تک تک قدم‌هایم را نذر آمدنت می‌کنم» و به چهار زبان فارسی، عربی، اردو و انگلیسی دیگران را نیز به این نذر دعوت می‌کنند. در این جاده امام زمان بیشترین نایب الزیاره را دارد، شاید به تعداد همه زائران. چند موکب قبل‌تر، مداح می‌خوانْد:«صاحب عزا! به بزم جد بی‌کفن بیا...» خدا را چه دیدی شاید او هم الان اینجا باشد، در جاده... #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

امسال، دوغ تو جاده زیاد هست، زوار هم به اون اقبال نشون دادن، اما همچنان نوشیدنی اصلی این جاده آبه و نه حتی چای عراقی. همیشه هم همینطور بوده. نمیدونم چرا یه عده اینقد از چای عراقی برای بقیه میگن! آب برای عزاداران حسین معنایی عمیق‌تر از یه خوراکی یا نوشیدنی ساده داره. آب تداعی‌گر حادثه‌ی عظیمیه که همه این زائرها براش اینجا جمع شدن. «اشربوا المای و اذکروا عطش الحسین» #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

نماز مغرب و عشا رو اینجا خوندیم، موکب اهالی کرکوک. زبان رایج این موکب و دو سه تا موکب بغلیش ترکی بود. بله ترکی! ترک‌ها حتی تو چین هم هستن، اینجا که دیگه چیزی نیست:) یه پرچم آبی رنگ هم برای خودشون داشتن با علامت هلال و ستاره وسطش مثل پرچم ترکیه و دو تا خط سفید بالا و پایین علامت مرکزی. تجزیه طلب نیستن و شهدایی رو تقدیم دفاع از وطنشون عراق کردن. پ‌ن: در اصل عزیزان کرکوکی، ترکمان هستن و خب زبان ترکی و ترکمانی به شدت به هم نزدیکه! #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

به رسم شب‌های دهه اول اینجا هم موکب‌های ایرانی بعد از نماز مغرب و عشا هیئت دارن. و چه جایی بهتر از اینجا برای هیئت گرفتن و روضه خوندن... #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

آسمان جاده هیچ ستاره‌ای ندارد و ماه تک و تنها گوشه‌ای کز کرده. در آسمان جاده خبری نیست. همه خبرها در خود جاده است؛ فرشته‌ها اینجایند، ستاره‌ها اینجایند، حتی نگاه ماه هم به اینجاست، دل ماه اینجاست. همه اهالی آسمان شب، غیر از ماه که باید حساب محرم و صفر و ربیع را داشته باشد، در جاده‌اند و شب معنای خود را از دست داده است و دیگر نه سکوتی دارد و نه سکونی، تمام حرکت است و هیاهو. همه بیدارند، حتی بچه‌ها. تو خود بگو! در شب‌های جاده «چگونه ميتوان خفت وقتی كه هنوز خون گرم امام عاشورا از زمین كرب و بلا ميجوشد و تو را فرا ميخواند؟» (شهید آوینی) #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

آری! راه قدس، آن کلید اسرارآمیز فرج امت اسلامی، از کربلا می‌گذرد... #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

تعداد تصاویر آیت الله سیستانی در جاده به شکل محسوسی بیشتر شده. خیلی‌ها ایشون رو با فتوای جهادی که برای مبارزه با داعش صادر شد میشناسن، دقیقا مثل میرزای شیرازی که با فتوای تحریم تنباکو شناخته میشه؛ انگار تصویر مطلوب اهل ایمان از بزرگ مکتبشون همین تصویر مقاومت و ایستادگی در برابر دشمنه. خیلی از موکب‌های ایرانی هم عکس آیت الله سیستانی رو در کنار تصویر آقا نصب کردن که به نظرم دلیل اصلی این کارشون احترام به عزیزان عراقی و اعلام اتحاد و همبستگی با اونهاست؛ آفرین به ادب و فهم راهبردی ملت ایران. #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

موکب داران جاده به خیلی از مسائل توجه کردن و تقریبا همه نیازهای زوار رو در نظر گرفتن. از آب و غذا و جا برای خواب و استراحت گرفته تا تعمیر و تعویض انواع و اقسام وسایلی که یه زائر میتونه همراهش داشته باشه؛ مثل کالاسکه، عینک، کفش، لباس‌ها و... . تو ارائه خدمات هم تقسیم کار شده، عراقی‌ها به عنوان میزبانان اصلی متکفل غذا و جا برای زوار هستن و ایرانی‌ها هم احتمالا به خاطر مهارت بیشتری که تو این زمینه دارن مسئول ارائه خدمات فنی و تعمیرات شدن. پ‌ن: اینم کفی کهنه کفش من که جای خودشو به یه کفی نو داد. البته کهنگی این کفی به خاطر این سفر نبود. #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

این جاده، جاده مسابقه است، مسابقه در بهتر یاری کردن ولی خدا، جاده «تنافسوا فی الدرجات» و سبقت گرفتن در خوبیها. در جاده مسابقه تنها از احکام الصلاه گفتن کم همتی است. اینجا بهترین موقعیت برای گفتن از آداب نصرت امام است، گفتن از آداب الصلاه بلکه گفتن از سر الصلاه. من جای حوزه نجف بودم در کنار پاسخگویی به سؤالات شرعی از اساتید اخلاق دعوت میکردم تا از ادب عاشقی و خادمی بگویند. حوزه نجف میتوانست کمک کند این کنگره عظیم محلی برای تجمیع اراده‌ها برای مهمترین دردهای جهان اسلام باشد؛ درد نفوذ اجانب در کشورهای اسلامی، درد اشغال قدس، درد مظلومیت مسلمانان هند و کشمیر، درد بی کفایتی حکام کشورهای مسلمان و سکوتشان در برابر اهانت به قرآن و... زوار این جاده خود به فکر این چیزها هستند، اما خب، حوزه علمیه نجف کجای این ماجراست؟ چرا نقشی در خور جایگاه حوزه علمیه در این مهمترین مسائل امت اسلام ایفا نمیکند؟ مگر قرار نبود حوزه و روحانیت در حلقه نخست حواریون و انصار امام باشند؟ حصن اسلام باشند؟ پ‌ن۱: طرح «الأسئلة الشرعیة» چند سالی است که در مسیر پیاده روی اجرا میشود، اما من تا به حال ندیدم استقبال خوبی از آن شده باشد در حالی که جلسات سخنرانی موجود در جاده با حضور جمعیت خوبی برگزار میشود. پ‌ن۲: بی‌گمان آنچه گفته شد درباره حوزه علمیه قم صدق نمیکند، یعنی حوزه قم بسیار پیشروتر از حوزه نجف است (و البته که مجال توضیح نیست). پ‌ن۳: حکماً با تغییر رویکرد حوزه نجف در امر تبلیغ، قالب ارتباطی روحانیون با زوار نیز تغییر خواهد کرد و فعالتر از پشت میز یا درون کانکس نشستن خواهد شد. #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

در جاده سکوت معنا ندارد، صدای مداحی، صدای «هلابیکم‌» و «تفضلوا» گفتن‌های مکرر موکب داران، صدای کشیده شدن کفش‌ها و دمپایی‌های زائران روی آسفالت آفتاب سوخته جاده، که هیچ وقت هم قطع نمیشود، در فضا پراکنده است. در این شلوغی و هیاهو، عده‌ای، سربه‌زیر، خلوت کرده‌اند؛ نمی‌دانم به چه فکر می‌کنند، شاید روضه‌ها را مرور می‌کنند، شاید دلگویه‌ میکنند با حسین، نمی‌دانم... جمع خلوت و جلوت است جاده. #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

به نظرم امسال تصاویر شهدای مقاومت بیشتر از سالهای گذشته سر در موکب‌ها نصب شده، انگار عراقی‌ها هر سال بیشتر از قبل قدر مقاومت و حشد الشعبی رو میدونن. بعضی از گردان‌های حشد هم تو جاده موکب‌ دارن، که البته بعضی از اون موکب‌ها صرفا فرهنگی هستن و در واقع برای زنده نگه داشتن یاد شهدای مقاومت ایجاد شدن. پ‌ن: متأسفانه هنوز فرهنگ شهادت اونطور که شایسته‌اس در عراق فراگیر نشده و اون کارهایی که در ایران برای شهدا انجام میشه (مثل برگزاری یادواره شهدا یا نوشتن خاطرات اونها و ...) در این کشور وجود نداره. اربعین فرصت خوبی برای گسترش این فرهنگ تو عراقه. #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

به کربلا می‌رسیم... در کربلا، صدای «لبیک یا حسینِ» عشاق رساتر از هر سرزمین دیگری شنیده می‌شود، گویی ندای هل من ناصر حسین در کربلا بهتر به گوش می‌رسد... «كربلا! ما را نيز در خيل كربلاييان بپذير. ما آمدیم تا بر خاك تو بوسه زنيم و آن‌گاه روانه‌ی ديار قدس شويم.» (شهید آوینی) #روایت_جاده #اربعین @hame_ba_ham

حقیقت آن است که سفر زیارت، نقل مکانی بی‌هدف از شهری به شهر دیگر نیست. زیارت در معنای راقی خود مقدمه نصرت بل خود آن است؛ اتصال به امام برای یاری او. که فرمود در زیارت بگویید: نصرتی لکم مُعَدّة. به گمانم نسیان این نکته در سفر زیارت_خاصه سفر اربعین_ آن را از معنای حقیقی خود تهی می‌کند. برخی در جاده با حمل چنین شعارهایی این نکته را به دیگر زائران یادآور می‌شوند. #جاده_نصرت #اربعین @hame_ba_ham

جَیشُ محمد قادمون... #اربعین @hame_ba_ham

اونقدرا هم که به نظر میومد ترسناک نبود:) #اربعین @hame_ba_ham

بیشتر موکب‌های ایرانی پیوست فرهنگی دارند و نسبت به حوادث سیاسی جهان اسلام حساس‌تر از موکب‌های عراقی‌اند. به گمانم فارغ از تفاوت‌های تاریخی، طبیعتِ یک جامعه انقلابی همچو جامعه ایران که علی الدوام خود را مکلف به تکالیف سیاسی_اجتماعیِ ملی، منطقه‌ای و جهانی می‌بیند، چنین اقتضا می‌کند که پیام خود را در قالب‌های گوناگون به مخاطب جاده‌ای انتقال دهد. در نظر بسیاری از ایرانیان قیام سید الشهدا از اساس حرکتی سیاسی بوده که در شعار هیهات منا الذله تبلور یافته. با این تلقی از قیام سید الشهدا طبیعی است که ایرانی‌ها پرچم فلسطین با خود حمل کنند یا خیلی‌شان نایب الزیاره یک یا چند شهید باشند. چرا که سفر اربعین برای آنان چیزی فراتر از یک سفر زیارتی به معنای رایج آن است. در اینکه جامعه ایرانی چنین است، می‌بایست سهم ویژه‌ای برای ولی فقیه قائل شد. او در ساحتی کلان مربی جامعه ایران است. #اربعین @hame_ba_ham

یکی از کارهای حشد در جاده برپایی خیمه‌های فرهنگی است. ظاهرا حشد بخشی دارد به نام "توجیه العقائدی" که عِدل عقیدتی_سیاسی خودمان است در نیروهای مسلح _البته با دایره تکالیف بیشتر_ که کارش ترویج فرهنگ مقاومت است. بیشتر این خیمه‌ها قالبی نمایشگاهی دارند که تصاویر شهدا را به نمایش می‌گذارند. مُخیّم فوق، خیمه‌ای است بزرگ که در دو سوی جاده برپا شده به جهت تلاوت قرآن. گویی سالی سردار شهید ابومهدی المهندس از آن بازدید داشته و به همین جهت پس از شهادت او، نام این خیمه به "مخیم الشهید ابومهدی المهندس القرآنی" تغییر یافته. ظاهرا این موکب با همکاری تعدادی از مجموعه‌های مردمی دائر شده. استقبال خوبی هم از آن شده بود. عمود ۱۱۵۴. #اربعین @hame_ba_ham