خدايا، تو به دوستانت از همه دوستانشان مهربان‌ترى و بر آنان كه به تو توكل كنند از هركس ديگری كارسازتر. درون پرده رازشان را مى‌بينى و بر ضمايرشان آگاهى و اندازه بصيرت‌شان را مى‌شناسى و اسرارشان بر تو آشكار است و دل‌هايشان در حسرت ديدار تو سوخته است. اگر غربت به وحشت‌شان افكند ياد تو انس و آرامش آن‌هاست و اگر باران مصائب بر سرشان ببارد به پناه جستن از تو روى آرند. زيرا مى‌دانند كه زمام همه كارها به دست توست و هر چه شود به مشيت و قضاى توست. خدايا، اگر زبانم از سؤال عاجز است يا ندانم چگونه روى سؤال به درگاه تو آرم، مرا به آن‌چه صلاح من در آن است، راه بنماى و دلم را به جايى كه رستگارى من آن‌جاست، متوجه ساز كه چنين رهنمودهایی از تو بعيد نيست و چنين كارسازی‌هایی از تو شگفت نباشد. بار خدايا، با من به بخشايش خود رفتار كن و به عدالت خود رفتار مكن. •مولاعلی‌علیه ‌السلام-خطبه‌۲۲۷‌نهج‌البلاغه ‌ #ادعیه 🆔@hamechi_media