یالطیف هر چند این صحرا پر است از گله های گاو از گوسفندان حریص و مست بلعیدن از کرم های ساقه خواری که با ظاهری صد رنگ و جنسی نرم خون می مکند از ساقه های سبز و باریکت هر چند آشوبم وقتش رسیده چوب از پای تو بردارم وقتش رسیده روی پای خویش برخیزی این ریشه ها هر چند کوتاه اند اما برای لحظه ی اکنون تو بد نیست در انتظارت آسمان را بسته اند آذین هرگز مبادا میوه هایت را به کام خاک بسپاری تو وارث صد قرن بارانی وقتش رسیده بار برداری ای لوبیای سرخ سحرآمیز #شعر_نوجوان #رشد #بلوغ @hamedentezam