مردها گریه نمی کنند! حداقل نه جلوی دیگران! مردها، بغضشان را خوب بلدند قورت بدهند! اما این بغض هر چقدر هم که خورده شود، هر چقدر هم که سرکوب شود، آخر سر، شبی در تاریکی، بی صدا، تبدیل می شود به رد اشکی که می چکد لای ریش هایشان! اشک های ساکت! اشک های پنهان! اشک های تنها! مردها گریه نمی کنند؟! چه دروغ متداولی! چه ابهت مضحکی! مردها هم گریه می کنند! این قدر شدید که شانه هایشان می لرزد! اما شیون نمی کنند! کسی را از گریه شان باخبر نمی کنند! برای دل خودشان، برای سوگ خودشان، با خودشان، در تنهایی خودشان، گریه می کنند! و این روزها، مردهای زیادی در عالم هستند که در خلوت، اشک هایشان، سر می خورد! مردهایی که عزادارند! عزادار سید مظلوم! عزادار جان های بیگناه! عزادار بچه های وحشت‌زده! مردها گریه می کنند! اما کوتاه! مختصر! بی صدا! چون تازه جنگ شروع شده است! و دشمن، منتظر غفلت است! پس بگذار دوباره از اول بنویسم و بگذار قبلش، بغضم را قورت بدهم مردها گریه نمی کنند! #روز_مرد_مبارک! حامد ملحانی https://eitaa.com/hamedmalhani