"اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أَفْتَتِحُ‏ الثَّنَاءَ بِحَمْدِكَ..." در #دعای_افتتاح، باب ثنای الهی، با حمد او باز می‌شود و ما در طول دعا بارها او را حمد می‌گوییم. "اللَّهُمَّ أَذِنْتَ لِي فِي دُعَائِكَ وَ مَسْأَلَتِكَ... فَكَمْ يَا إِلَهِي مِنْ كُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا وَ هُمُومٍ‏ قَدْ كَشَفْتَهَا..." می‌خواهیم او را بخوانیم و عرض #طلب کنیم. اما می‌بینیم او چشمش بر تمام ما باز است و همواره قلبمان را می‌بیند که کدام‌یک او را می‌خواهیم. حتی آرزوهای دیگر را هم می‌بیند و برآورده می‌کند. اما ما آن‌قدر نگاهمان به این و آن است که اصلاً نمی‌بینیم او برایمان چه می‌کند. "الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً..." عبارات این دعا عین حضور خدا در زندگی ماست. اگر با این دعا سیر کنیم، می‌بینیم هریک از حمدهایش بابی از #توحید را به روی ما می‌گشاید و فتح می‌کند و در همین کثرات، ما را در وحدتِ "لاإله‌إلّاالله" می‌برد. "الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُجِيبُنِي حِينَ أُنَادِيهِ وَ يَسْتُرُ عَلَيَّ كُلَّ عَوْرَةٍ وَ أَنَا أَعْصِيهِ وَ يُعَظِّمُ النِّعْمَةَ عَلَيَّ فَلَا أُجَازِيهِ..." وقتی او خدایی است که اگر او را بخوانیم، پاسخ می‌دهد و حتی اگر نافرمانی‌اش کنیم، زشتی‌مان را می‌پوشاند و بی آنکه قدرش را بدانیم، نعمتش را بر ما تمام می‌کند...؛ وقتی می‌خوانیم که او چنین است، به جای اینکه فقط اشک بریزیم و حالی‌به‌حالی شویم، نباید قدرت بگیریم و پشتمان به او گرم شود؟ "الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُؤْمِنُ الْخَائِفِينَ وَ يُنَجِّي الصَّالِحِينَ وَ يَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفِينَ وَ يَضَعُ الْمُسْتَكْبِرِينَ‏..." با این عبارات، قلبمان باید #قدرت و #عظمت پیدا کند و ایستادگی بگیرد؛ "کالجبل الرّاسخ". چنان قدرتی که حتی اگر دنیای ظلم و جور بر سرمان خراب شود، بتوانیم برخیزیم و در مسیر ظهور عدل و قسط، محکم‌تر بایستیم. پس "الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ‏...". برگرفته از #بیانات_استاد_لطفی_آذر در #شب_نوزدهم ماه مبارک رمضان ۱۴۰۱ #شب_قدر 📱@Lotfiiazar 🌐 hamgaman-institute.ir