علی آقای ما داره تمرین رأی دادن می کنه.

☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

پرفسور مسعود درخشان بعد از دو سال که به علت بیماری ریوی در قرنطینه خانگی به سر می‌بردند، امروز برای مشارکت در انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ به محل اخذ رای رفته و آراء خود را به صندوق انداختند. 💠 @profderakhshan

▫️یادداشت شفاهی حجت الاسلام قنبریان با روزنامه وطن امروز تاریخ مصاحبه: ۲۸خرداد۱۴۰۰ ۴. تضمین و جبران جمهوریت: اگر مشارکت مردم کاسته شد و حول ۵۰٪ شد چه کنیم؟! متاسفانه این اتفاق قبلا هم افتاده سال۷۲ و انتخاب دولت دوم سازندگی ، مشارکت ۵۰/۷٪ شد و رئیس جمهور ششم فقط نماینده۳۱/۹٪ کل واجدین شرایط بود! عوامل بسیاری بر این کاهش مشارکتها اثر دارد. و قطعا بشکل اتفاقی نمی تواند به معنی زوال مشروعیت نظام باشد چنانچه در همان بار هم در انتخابات هفتم تا دوازدهم شاهد مشارکتهای بالای ۷۰٪ و حتی بالای ۸۰درصدی شدیم. اینبار نیز عواملی در کارآمدی دولت و برخی جهات دیگر در حکمرانی ممکن است مشارکت را به رتبه مطلوب جمهوری اسلامی نرساند. ناکامی ها و ناکارآمدی های دولت آقای روحانی قطعا سهم بالایی در این کاهش مشارکت دارد. مثلاطبق بررسی های آماری ۴۲/۶٪ افرادی که سال ۹۶ به ایشان رای دادند گفته اند قطعا در انتخابات ۱۴۰۰ شرکت نمی کنند!( مرکز افکار سنجی جهاد دانشگاهی) جبران این کاهش مشارکتها به کارآمد کردن دولت و رسیدگی فوری تر به درخواستهای توده مردم است. بالاتر از این یک دولت انقلابی در تراز جمهوری اسلامی نباید مردمسالاری را فقط به حضور هر ۴سال یکبار برای ریاست جمهوری و مجلس تقلیل دهد. قانون اساسی برای مشارکت مستمر مردم در حکمرانی تدابیر معطل مانده ای دارد. غیر از اصل ۲۶ که اجازه تشکل به همه اصناف داده است، فصل هفتم مختص به شوراهاست. از جمله آن اصل ۱۰۴ است که به شوراهای قسط معروف شده است اما تقریبا متروک مانده است! طبق این اصل صنوف متعدد از جمله دهقانان و کارگران در محیط کاری خود برای برنامه ریزی بهتر می توانند نقش آفرین باشند. فرض بفرمایید در واگذاری مثل هفت تپه و هپکو و دشت مغان ،کارگران هم نقش آفرین و ناظر و حتی سهام بر باشند( که بند ب سیاستهای اصل ۴۴ مربوط به آن است) اما متاسفانه از ۱۳۱۷۵۴۰کارگاه تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی که در واقع بستر شکل گیری تشکلهای کارگری هستند، حدود ۱ میلیون کارگاه کوچک با ۵، ۶کارگر هست و بیش از۳۰۰۰۰۰ کارگاه متوسط و بزرگ وجود دارد طبق آمار وزارت کار ۹۰۸۳تشکل کارگری در کل کارگاهها وجود دارد!در واقع اگر فقط کارگاههای متوسط و بزرگ را در نظر بگیریم حدود ۳ درصد از کارگاهها تشکل کارگری دارند! دولت انقلابی باید این جمهوری های مستمر را برای کارگران و معلمان و کارمندان و...احیاء کند تا مردمسالاری تراز انقلاب اسلامی شکل بگیرد و جمهوریت و مشارکت های حداکثری انتخابات هم تضمین شود. ☑️ @m_ghanbarian

تحریم واکسن رو برداشتن :) ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

‍ 🔸 مغازه ای با 90 کلید دریک روستا _ شاید باورش سخت باشه ولی اعتماد و صداقت در روستای قوزلو از توابع شهرستان ملکان باعث شده صاحب تنها مغازه ی روستا کلید مغازه را در اختیار تمام 90 خانوار ساکن آن قرار دهد! _ حسین لطفی میگوید: به دلیل اعتماد و صداقتی که بین مردم روستا حاکم است، با هزینه شخصی کلیدی از مغازه خود تهیه و در اختیار تمام ساکنان روستا قرار داده ام. وی گفت چون اکثراوقات در مغازه نیستم مردم روستا هر زمان چیزی نیاز داشته باشند، اقلام مورد نیاز خود را از مغازه برداشته و هزینه آن را در صندوق می گذارند! اینجا دیگه قضیه خیلی جالب میشه: کسانی که پول به همراه نداشته باشند، لیست کالاهای خریداری شده را می نویسند و پس از چند روز هزینه آن را می پردازند و حتی افرادی که به پول نیاز داشته باشند از صندوق مغازه مبلغ مورد نیاز خود را برداشته و پس از بر طرف کردن نیاز خود، آن را پس می دهند! _ رحیم زاده دهیار روستای قوزلو نیز گفت: تاکنون در این روستا هیچ سرقت و یا خلافی اتفاق نیافتاده و هیچ پرونده قضایی تشکیل نشده است این مکان در 155 کیلومتری تبریز واقع شده است. #بیع _____ ✊نهضت مردمی ممانعت از جنگ باخدا 📡 @reba_ir —————————— ✅ بروزترین پایگاه خبری‌ طب اسلامی @t_124ir

مقیاس های تولید را ایدئولوژی ها تعیین می کنند. کارکرد دانش، بهینه سازی تولید در مقیاس های تعیین شده است. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

‏مقیاس‌های تولید را ایدئولوژی‌ها تعیین می‌کنند کارکرد دانش، بهینه‌سازی تولید در مقیاس‌های تعیین شده است. ‎#اقتصاد ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

🔸 سرگذشت بانکداری خصوصی در ایران 🎤 محمد امینی رعیا ( کارشناس مسائل پولی و بانکی) 🔹قانون بانکداری خصوصی در راستای قانون برنامه سوم توسعه و در مجلس پنجم شورای اسلامی و پس از رفت و برگشت های متعدد با شورای نگهبان تصویب شد. ‼️این مجلس تاکید ویژه‌ای بر این داشت که بانکداری خصوصی باید مجوز بگیرد، در حالی که نه در آن زمان و نه در حال حاضر، شرایط تاسیس بانک خصوصی در ایران فراهم نبوده است. ✅ مطابق سیاست‌های اصل ۴۴ صراحتا ذکر شده است که بانکداری یک از حوزه‌هایی است که باید در اختیار دولت باشد و نمی‌تواند خصوصی شود. ⭕️ بانکداری خصوصی، مقوله‌ای است که نباید آن را با خصوصی کردن یک شرکت خاص مثل پتروشیمی و فولاد مقایسه کرد. خصوصی کردن بانک در واقع واگذاری بخش عظیمی از اقتصاد به بخش خصوصی است که مجوز «خلق پول» ر ا در اختیار بخش خصوصی قرار می‌دهد. 🆔 @Qsasdway

📝وقتی «میانبر ایرانی» ساخته نمی‌شود، عراق برای «کانال خشک» نقشه می‌کشد. #دانشطلب 🔸چند روز پیش مکتوبات نقدی منتشر کرد درباره غفلت بیش از صدساله ایران در ساخت راه‌آهن جنوب شرق به شمال با عنوان «دیوانگی رضاخانی و بی‌عملی انقلابی». چکیده نقد این بود که چهار دهه سال پس از انقلاب ضروری‌ترین و ساده‌ترین کار برای بیرون آوردن ایران از انزوای تجاری انجام نشده و بدتر از آن حتی در میان نخبگان هم مسئله و مطالبه نیست چه رسد به توده مردم. 🔹این نمونه بارزی از «واماندگی راهبردی» است که تن به هیچ توجیهی نمی‌دهد. امروز ایندیپندنت فارسی خبری منتشر کرده درباره عزم عراق برای راه‌اندازی یک پروژه موازی و دور زدن کانال سوئز. وقتی ما چابهار و بندرعباس را به دریای قزوین و به قفقاز و ترکیه متصل نمی‌کنیم عراق برای متصل کردن فاو و بصره به ترکیه و به دست آوردن شش میلیارد دلار درآمد اضافی نقشه می‌کشد. بخش‌های مرتبط از این خبر را می‌توانید در زیر بخوانید: گام‌های جدی برای ایجاد خط ریلی «کانال خشک» 🔸طالب حسینی، مدیرکل پروژه راه آهن عراق، با اشاره به پروژه خط ریلی «کانال خشک» که بندر فاو در جنوب عراق را با «فیش خابور» (آخرین نقطه مرزی با ترکیه) متصل می‌کند، گفت که شماری از شرکت‌های بین‌المللی برای ساخت این پروژه که طول آن به ۱۲۱۱ کیلومتر می‌رسد، آمادگی دارند. وی افزود که این پروژه صددرصد سرمایه‌گذاری خواهد بود. حسینی اظهار داشت که یک خط ریلی جایگزین دیگری نیز ساخته خواهد شد که از شهر «ربیعه» به سمت «یعربیه» و «قامشلی» در سوریه امتداد خواهد یافت. 🔹البته پروژه «کانال خشک» عبارت از ایجاد خط ریلی برای انتقال کالاهایی تجاری خواهد بود که از استرالیا و آسیای شرقی به اروپا ارسال می‌شوند. نخست محموله‌های تجاری از بنادر عراق در خلیج فارس، به ویژه بندر فاو که هنوز کار ساخت آن ادامه دارد، از طریق راه آهن به ترکیه منتقل شده، سپس از آن‌جا به اروپا صادر خواهد شد. 🔸در همین حال، نبیل مرسومی، استاد اقتصاد در دانشگاه بصره، معتقد است که این پروژه علاوه براین‌که باعث رشد بخش‌های مهم دیگری می‌شود، فرصت‌های شغلی بسیاری را فراهم کرده و بازده مالی سالانه آن می‌تواند به شش میلیارد دلار برسد. وی افزود که بندر فاو، به محض تکمیل شدن، تجارت را از شرق به اروپا منتقل خواهد کرد. نبیل مرسومی خاطرنشان کرد که این پروژه بسیار بزرگی است و نیاز به سرمایه‌گذاری‌های هنگفت دارد و امید است عراق پیشنهادات بین‌المللی متعددی را برای ساخت این پروژه دریافت کند و در نهایت، کمیته عالی دولتی که برای این هدف تشکیل می‌شود، شرکت‌های مناسب را برای پیشبرد این پروژه انتخاب کند. وی با اشاره به این‌که ساخت نخستین مرحله بندر فاو به چهار سال زمان نیاز دارد، گفت که گزینه‌های مختلفی برای سرمایه‌گذاری در پروژه «کانال خشک» وجود دارد، از جمله این‌که پروژه به طور کامل توسط شرکت‌های خارجی ساخته شود و درآمد آن با نسبت‌های مشخصی با دولت عراق تقسیم شود، یا این‌که دولت عراق خود پرداخت هزینه آن را برعهده گیرد. پروژه استراتژیک 🔹نبیل مرسومی انتظار دارد که درآمد «کانال خشک» بیش از شش میلیارد دلار در سال باشد و نزدیک به مبلغی باشد که کانال سوئز به دست می‌آورد. وی افزود که این پروژه علاوه بر ایجاد فرصت‌های شغلی برای شهروندان عراق، باعث رشد بخش‌های دیگر اقتصادی از جمله گردشگری، حمل و نقل، مسکن، ساخت و ساز و انرژی می‌شود. در ماه آوریل سال گذشته، مصطفی‌الکاظمی، نخست وزیر عراق سنگ بنای آغاز ساخت مرحله نخست پروژه بندر فاو را گذاشت. هزینه تخمینی این پروژه که توسط شرکت «دوو» کره جنوبی ساخته می‌شود به ۲.۶۲ میلیارد دلار می‌رسد و در هر سال سه میلیون کانتینر از این بندر عبور خواهد کرد. 🔸عراق قصد دارد با ساخت دو پروژه یادشده، به یک راهرو تجاری مهم برای انتقال کالاهای تجاری از آسیا به اروپا تبدیل شود که سایر مسیرهای دریایی را کوتاه می‌کند و طبق گفته کارشناسان، می‌تواند زمان انتقال کالا از آسیا به اروپا را به حدود ۲۵ روز کاهش دهد. 🔹همچنان، کاظم فنجان، وزیر پیشین حمل و نقل عراق، گفت که پروژه «کانال خشک» یک پروژه استراتژیک بوده و درآمد زیادی برای عراق به همراه خواهد داشت. وی افزود که این پروژه که خلیج فارس را بدون عبور از دریای سرخ و کانال سوئز به اروپا متصل می‌کند، تمام وزارتخانه‌های عراق در اجرای آن نقش خواهند داشت و کار احداث آن از سوی شورای وزیران عراق تصویب خواهد شد. 🆔 @Qasdway

اوایل دهه نود شمسی

اوایل دهه نود شمسی یکی از دوستانم که طلبه است و فلسفه می خواند پیش من آمد که استاد ما می خواهد درس خارج فلسفه شروع کند و علاقه مند است که به مباحث فرهنگستان نیز در حین بحث خود متعرض شود، اگر می شود منابعی بدهید تا به استاد بدهم. با خونسردی جواب دادم که چنین منابع مکتوبی نداریم! دوستم ناراحت شد. من بلافاصله ادامه دادم که در عوض یک پیشنهاد داریم. به حضرت استاد بفرمایید که ما پیشنهاد دادیم که یکی از شاگردانشان را به مدت دو سال مامور بفرمایند که تشریف بیاورند فرهنگستان و ماهی 60 ساعت مطالعه و مباحثه داشته باشند و ما هزینه این 60 ساعت را می دهیم. اما قول بدهند که 6ماه اول گزارش به کسی ندهند، بعد از آن در گزارش دادن هم آزاد هستند. دوست ما ظاهرا به استادش این پیام را رسانده بود و جواب آوردند که «پیشنهاد سخاوت مندانه ای است، اما من اکنون چنین شاگردی ندارم!» آن استاد گرامی هنوز هم چنین شاگردی ندارند و ولی در کل می دانند که فرهنگستان را قبول ندارند.

هر گاه ندایی مبنی بر دفاع از راه و رسم ورود علمی اسلام در سیاست و اقتصاد بلند شده، جیغ بنفش سکولارها چنان بلند شده که ساختارهای رسمی جمهوری اسلامی ترجیح داده است، هیچ حمایتی از فرایند پردازش علمی اسلامی نداشته باشد. استوری های آقای مهدی زاده در پاسخ به جیغ بنفش اکانت اینستاگرام آقای خاتمی را بخوانید... ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

تقوای تفکر/ علیرضا بلیغ: هوالحق لحظة خطیر در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی 🔹انتخابات ریاست جمهوری 1400 با همة فراز و نشیب های دراماتیکش به پایان رسید. اکنون سیدابراهیم رییسی با شعار «دولت مردمی و ایران قوی» سیزدهمین رییس جمهوری اسلامی ایران است. لختی درنگ دربارة این شعار این پرسش را پیش می کشد که چگونه دولت مردمی زمینه ساز ایران قوی خواهد شد؟ 🔸چنان که پیش از این در نوشته هایی اشاره کرده بودم سیاست در ایران گرفتار دو تصویر از گذشته است؛ گذشتة متأثر از سنت ایرانی-اسلامی که اصولگرایان با نظر به آن آینده را به محاق می برند و گذشتة غرب که اصلاح طلبان آن را آیندة ایران را می پندارند و آن را تدارک می کنند. آنچه جمهوری اسلامی را به توفیق رسانده یا به شکست کشانده یا حاصل یک سنتز خلاق میان این دو نیرو و یا غلبة یک جانبة یکی از اینها بر دیگری بوده است. 🔹هر یک از این دو وجهة نظر در اقتصاد نیز طرحی برای خود دارند که البته هر یک به تنهایی برای قدرتمند ساختن اقتصاد ایران عقیم و فراتر از آن فاقد توجه به یک مرکز ثقل مهم در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی است. اما آن دو طرح چیست و آن مرکز ثقل مهم کدام است؟ 🔸ایدة اساسی اصلاح طلبان برای اقتصاد ایران جذب سرمایه گذاری خارجی، داشتن سهمی مشخص از اقتصاد جهان بر اساس مزیت نسبی تعیین شده برای ایران از سوی نظام جهانی -که طبعاً حوزة انرژی و در آنجا هم خام فروشی است- و در صورت امکان واردات تکنولوژی است. نحوة کنشگری ایران در حوزة سیاست خارجی متناسب با چنین طرحی در اقتصاد باید تأکید بر راهبرد دیپلماسی و مذاکره با قدرت های جهانی به رهبری امریکا در راستای تنش زدایی و گشایش عرصه برای تعیین سهم ایران از اقتصاد و بازار جهانی در قامت یک کشور نرمال و جانمایی شده است. اگر در این مسیر و بر اساس موقعیتی که برای ایران تعریف و مزیتی که به صورت نسبی برای او شناسایی می شود دستیابی به تکنولوژی مهیا باشد باید آن را نیز در عداد اهداف دیپلماتیک دولت گنجاند، اما این هدف تا جایی قابل پیگیری است که راهبرد اصلی سیاست خارجی یعنی تنش زدایی را خدشه دار نکند. پیگیری شعار آزادی سیاسی – اجتماعی در عرصة سیاست داخلی نیز به زعم آنان تلاش برای شکستن مقاومتی است که به ظاهر از مشروطه تا کنون تنها مانع جدی در برابر تحقق پیشرفت و توسعه‏ یافتگی ایران بوده است. 🔹اما دال مرکزی اصولگرایان در اقتصاد «توزیع ثروت» است که با شعار عدالت پی گرفته می شود. اگرچه نمی توان به روشنی تحقق این ایده را دست کم در برخی نهادهای حاکمیتی که اصولگرایان مسئولیت آن را بر عهده دارند مشاهده کرد اما به هر حال در سطح ایدئولوژیک این شعار همواره مطرح شده و به طور مثال در ادواری که اصولگرایان اکثریت مجلس را دست گرفته اند قوانینی در این راستا تصویب شده است. ضلع مکمل این ایده در سیاست خارجی به تحکیم روابط سیاسی-امنیتی-نظامی با محور مقاومت، تمایل به شرق خاصه همکاری با چین و روسیه و فقدان راهبرد فعال برای حل مناقشات با اروپا و امریکا از مسیر دیپلماتیک می انجامد. در سیاست داخلی نیز مطابق انتظار شکلی از محافظه کاری در پایبندی به سنت ها و مناسک در اولویت است. همین منطق محافظه کارانه موجب شده تا به دلیل فقدان دینامیسم، بدنة اصوگرایی در بیرون از حاکمیت اولاً نیروی مورد اعتماد حاکمیت برای فعالیت های اقتصادی باشد و ثانیاً این فعالیت اقتصاد بنابر سنت پیشین متمرکز بر تجارت شود تا صنعت و تولید. 🔸اما در شرایط فعلی واقعیت این است که نه سرمایه گذاری خارجی از مسیر تنش زدایی و ادغام ایران در نظام جهانی ممکن و کافی است و نه ایدة عدالت توزیعی. توجه استراتژیک رهبر انقلاب به تولید در چند سال گذشته همان حلقة مفقودة طرح اقتصادی دو جریان سیاسی اصلی کشور است. اما حمایت از تولید نیز فرمی شعاری پیدا کرده است. آنچه در واقعیت تولید را از زمین بلند می کند طرحی برای ائتلاف با نیروهای مولد است. نیروهای مولد آن کسانی هستند که به رغم شرایط تحریمی توانایی فعالیت تولیدی خود را حفظ کرده و حتی ارتقا بخشیده اند یا این که استعداد خویش برای بازیگری در صحنة اقتصاد کشور را به رخ کشیده اند اما موانع سیاسی و ساختاری دولت بر سر راهشان آنها را از گردونه خارج کرده و اگر شرایط مهیا شود می توانند هم پیمانان خوبی برای دولت در طراحی و اجرای بازی های بزرگ اقتصادی باشند. 🔹تحریم نفت، تحریم بانکی، کسری بودجه و کاهش شدید ظرفیت تولید و... عملاً ایدة توزیع ثروت برای بهبود شرایط اقتصادی مردم را ناکارآمد می کند. آنچه امروز ضروری است احیاء چندین چرخه به موازات یکدیگر است که البته بحث دربارة هر یک مجالی مستوفا می طلبد که باید در آینده به آن پرداخت. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

۱۲:۱۴ برخی از چرخه های موازی عبارتند از: احیاء تولید از طریق ائتلاف سیاسی با نیروهای مولد، همزمان فرآیند بازارسازی برای پذیرش ظرفیت تولید و در کنار آنها اصلاح نظام بانکی و مالیاتی و...در جهت برقراری عدالت. این موارد را می توان محورهای اساسی تر طرح دولت سیزدهم برای تحول دانست. 🔹اما یکی از چالش های اصلی این طرح که می تواند لحظه ای خطیر در اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی باشد فرآیند بازارسازی است. به میدان آوردن نیروهای مولد در چارچوب طرح اقتصاد سیاسی دولت برای آیندة ایران نیازمند خلق بازار برای مصرف مازاد تولید است. بخشی از این نیاز با افزایش قدرت خرید مردم ممکن می شود که البته نیازمند اصلاحات ساختاری مانند نظام بانکی و مالیاتی نیز هست. چه بسا به شکل توزیع بن کالا در خصوص برخی کالاها بتوان بازار مصرف داخلی را گسترش داد. اما این راهبرد به تنهایی نمی تواند معضلات بزرگ اقتصادی ما را حل کند. بنابراین باید به سمت خلق بازار مصرف خارجی رفت. 🔸برپایی دولت و بازار ملی به معنای تأکید بر حفظ استقلال است و این برای کشورهایی که همواره ما را به چشم تأمین کنندة مواد خام و انرژی یا صاحب نیروی کار ارزان خدمت برای کارخانجات مونتاژی یا بازار مصرف کالاهای تولیدی خود می بینند پیام خوبی ندارد. ایران هنوز مجوز عضویت در سازمان تجارت جهانی را به دست نیاورده است. البته در شرایط نابرابر اقتصادی فعلی عضویت در این سازمان معلوم نیست چه سرنوشتی برای تولید در ایران رقم بزند. اما حتی با فرض عضویت ایران در این سازمان آیا تجربة چالش های قدرت های اقتصادی مانند چین و امریکا بر سر موضوعاتی مانند تعرفة گمرکی این پیام را برای ما ندارد که حتی اگر تولید باکیفیت جهانی داشته باشیم کشورهای توسعه یافته هرگز به راحتی بازار خویش را به روی کالاهای کشوری مستقل و انقلابی چون ایران نخواهند گشود؟ 🔹با فرض امتناع خلق چنین بازاری فرصت اصلی پیش روی ایران برای بازارسازی استفاده از ظرفیت متحدان سیاسی خویش و کشورهای محور مقاومت است. بحران اصلی دقیقاً در این نقطه خفته است. ایدة جهانی انقلاب اسلامی و طرح سیاسی آن برای گریز از یکسان سازی جهانی دعوت به استقلال است. اما در شرایط فعلی گویی استقلال جمهوری اسلامی خود در گرو وابستگی متحدانش به اوست. به عبارت دیگر محور مقاومت به بازار مصرف ایران تبدیل می شود و آنها متأثر از اقتدار نظامی-سیاسی-امنیتی ایران و البته محصولات با قیمت تمام شدة پایین تر از دیگر کشورها و هزینة حمل و نقل بسیار کمتر، ناگزیر از خام فروشی برای تأمین هزینة مصرف کالاهای ایرانی خواهند بود. این مزیت نسبی و شرایط ناپایدار اقتصادی کشورهای محور مقاومت عملاً اتهام تشکیل امپراتوری را متوجه ایران خواهد کرد آن هم در شرایطی که ایران هرگز به لحاظ گفتار سیاسی و توانمندی های تبلیغاتی و رسانه ای از عهدة حفظ یک ساختار امپراتوری برنمی آید. 🔸اما فراتر از آن مسأله این است که اساساً امپراتوری ایده ای کاملاً علیه طرح سیاسی جمهوری اسلامی یعنی دعوت به استقلال است و در صورت پیگیری آن عملاً قدرت های بزرگ اقتصادی-سیاسی جهان به تدریج معادلات میان ما و متحدان استراتژیکمان بر هم خواهند زد؛ آنچنان که شاهدیم هر از چند گاهی کشوری همچون عراق صحنة اعتراضات ضدایرانی است. این تازه در حالی است که ما هنوز عراق را به یک بازار مصرف جدی تبدیل نکرده ایم و کشورهایی همچون ترکیه گوی سبقت را از ما ربوده اند. اما تفاوت ما با ترکیه در این است که محور مقاومت هرگز هم پیمان سیاسی و راهبردی ترکیه نیستند بلکه کاملاً در ائتلاف با ما قرار دارند. 🔹آیا ما می توانیم طرحی از اقتصاد سیاسی را پیش بکشیم که در عین حفظ استقلال و منافع اقتصادی ما به تأسیس بازار و تولید ملی در کشورهای هم پیمانمان منجر شود؟ به دیگر سخن آیا طرح ما در اقتصاد سیاسی می تواند حامل ایدة فرهنگی و بنیادین انقلاب اسلامی باشد؟ آیا نقطه ای برای جمع میان این دو وجود دارد؟ آیا ایدة اصناف اهل فتوت را اکنون می توان در مقیاسی منطقه ای بازسازی کرد؟ ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

این راه حل نیست. اما همین اتفاقات فرهنگی زمینه می‌شوند برای طراحی راه‌حل‌ها... ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

‏حسن روحانی: نمی‌دانم برجام چه نیشی به این‌ها (منتقدان) زده که آن را رها نمی‌کنند. گویا معیار حقانیت برجام نزد آقای روحانی، قدرت نیش آن است بله آقای روحانی، برجام موفق بود. نیش آن کشور را تا آستانه فروپاشی اقتصادی برد... ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

‏آقای رئیسی مسببان وضع اقتصادی موجود تنها سیاسیونی نیستند که چهره و نامشان برای مردم شناخته شده است اقتصادیونی نیز هستند که با ژست علمی-دانشگاهی در بدنه دولت سال‌هاست در حال سیاست‌گذاری به نفع سرمایه‌دار و علیه مردمند! آن‌ها و نگاهشان بمانند تغییری در معیشت و اقتصادمردم رخ نمیدهد #حسین_زمانی_میقان @hzamanim

📝دختر انگلیسی از اجاره نشینی می‌‍‌گوید؛ کامنتهای فراوانی که از ظالمانه بودن اجاره نشینی در اروپا می گویند! اگر می‌خواهید بدانید که عاقبت "مسکن مهر مزخرف است" در اروپا به کجا رسیده است، این یادداشت را تا انتها بخوانید: 👤 Paige نشسته بودم و به این فکر می‌‌کردم که از 16سالگی صد هزار پوند اجاره پرداخت کرده ام؛ ولی فکر نمی‌کنم تا 10 سال دیگر که 40 ساله می‌شوم خانه داشته باشم. به من گفته شده که از پسش بر نمیام. من 12 سال پول خانه دوم یک ثروتمند را می‌دهم. خیلی منطقی است! 🟤 کامنتها: 👤 Ben واقعیت این است که شما با پرداخت اجاره هزینه اقساط خانه دیگران رو پرداخت می‌کنید در حالی که خودتان هیچ وقت نمی توانید صاحب خانه شوید. ( به دلیل اینکه سرمایه ندارد تا هزینه اولیه مارگیت را بدهد) 👤𝖬𝗂𝖼𝗁𝖺𝖾𝗅 𝖦𝖺𝗅𝗏𝖺𝗇 امروز بیشتر مردم اجاره نشین هستند، زیرا سیستم خراب است. پول برای ارزش گذاری کار و مهارت افراد اختراع شده؛ ولی اکنون ابزاری برای تداوم بردگی است 👤Elise 17سال اجاره نشینی، من 36 سال دارم و همسرم 47. ما همه پولمان را ذخیره می کنیم ولی در حال حاضر فقط میتوانیم هزینه صورتحساب ها را پرداخت کنیم. تو خرج بچه ها ماندیم. امکان تغییر شغل هم نیست. مردم فراموش می کنند که آدم 20 ساله به چیزهای دیگری غیر از خانه هم نیاز دارند. 👤 Maria بله درسته؛ بانکها به ما میگویند که نمی توانید 500 پوند قسط بدهید، پس باید برویم 800 پوند اجاره بدهیم!!! سیستم خراب است. این عدالت نیست 👤 Elinor Elliot ما در یک اقتصاد رانتی زندگی می کنیم که مشکل فراتر از مسکن است. نا عادلانه است. این غیر منطقی ست، جز برای افرادی که از دیگران بهره کشی می کنند. سیستم باید اصلاح شود. این سیستم باید خراب شود. 👤 Phil Ryan قانون این کشور در مقابل شماست، من می ترسم. امکان ندارد جوانان خانه خودشان را داشته باشند مگر آنکه پدر و مادرشان پول دار باشد. سیاستمداران لیبرال خرید خانه را محال کرده اند. همه سیاستها همین است. غمگین اما واقعی 👤 Peachy من این مطلب را به تازگی در فیسبوک نوشتم، درد شما را کاملا حس می کنم. خریدن خانه شبیه این است: بانک میگوید ما مطمئن نیستیم که شما بتوانید 500 پوند قسط را پرداخت کنید. هر ماه باید 100 پوند به صاحب خانه بدهیم. چرا شما نمیتوانید 25هزار پوند تضمین برای 500 پوند را پس انداز کنید؟ زیرا شما باید ماهانه هزار پوند اجاره بدهید 👤 Handsome Jack من 28 سالم است و هنوز با پدر و مادرم زندگی می کنم که باید هر ماه 100 پوند به آنها بدهم که از پس آن هم بر نمیام. به همین دلیل صورت حسابهای خود را در توییتر می گذارم تا مردم بهم کمک کنند، این راهی ست که راحت زندگی کنم. این شاید گدایی به نظر برسد ولی من خجالت نمی کشم چون عادت کردم 💬 اینها فقط بخش از کامنتها بود! 🔹کلیت آنچه گفته شد این بود که طبقات پایین دست جامعه به علت آنکه پس انداز ندارند از دریافت تسهیل مسکن محروم هستند و باید بیش از هزینه قسط ، اجاره بپردازند و در عمل مستاجرها هیچ وقت نمی توانند صاحب خانه شوند و تا آخر عمر باید هزینه خانه دوم یک سرمایه دار را بدهند. آنچه که باید در مورد غرب گفت این است که همانگونه که ما فکر میکنیم، غرب زیباست و رفاه وجود دارد ولی نه برای همه، غرب زیبا و مرفه است برای طبقات بهره مند و زشت و محروم است برای طبقات فرودست. 🔸این زنگ خطری برای ما هم است. در ایران نیز آنچه که لیبرالها به عنوان توسعه مطرح می کنند چیزی جز این وضعیت نیست که کمر یک عده میشکند تا چرخ سازندگی کذایی شان بچرخد. این وضعیت، انتهای تز "مسکن مهر مزخرف است" می باشد.

📝نواندیشی برای نوسازی ✍️محمد هادی محمودی از میان مردم،‌ کسانی در انتخابات اخیر شرکت کردند و کسانی نیز شرکت نکردند. فهم دیدگاه و درد آن‌ها که شرکت نکردند حتماً کار مهمی است، اما نه بیشتر از فهم دیدگاه و درد آن‌ها که شرکت کردند. به چشم سیاستمدار راستین، آن‌ها که در نقاط خطیر حاضر می‌شوند و غریبانه باری همگانی را به دوش می‌کشند مردمترند تا آنان که چنین نمی‌کنند،‌ گرچه این دو جماعت عرفاً از هم تفکیک نمی‌شوند. شاید دیدگاه و درد این‌ها هم چندان از هم قابل تفکیک نباشد، جز در مرز باریک رابطه‌ای ظریف با حقیقت که به بعضی اجازه نمی‌دهد آنچه به نحوی حماسی ایستاده است را رها کنند تا بیفتد. این‌ها اکنون با چشم‌هایی بازتر از همیشه به وضعی که در آنیم نگاه می‌کنند و نگرانند تا چگونه دِینی به حکومت ادا کنند،‌ اما به راحتی راهی نمی‌یابند. گرگ و میش است،‌ حالا گرگ و میش طلوع است یا گرگ و میش غروب به سختی می‌توان گفت. در چنین شرایطی احتیاط شرط عقل است،‌ عمده‌ی طرف‌های سیاسی این را می‌فهمند. برندگان و بازندگان عرفی انتخابات هر دو می‌دانند چندان وقت ترک‌تازی نیست، باید مترصد و متأمل بود تا چه پیش می‌آید و چه می‌توان کرد. اما کسانی که سال‌ها بود ترصد و تأمل را کنار گذاشته‌ بودند و به آنچه از سیاست می‌فهمیدند چسبیده بودند، دیگر چه می‌دانند ترصد و تأمل چیست و چگونه کاری است؟ مگر این هم کاری است سیاسی و مگر از این هم کار سیاست چندی پیش می‌رود؟ اینگونه است که سیاست محل بازاندیشی قرار گرفته است، اما به ناچار، و البته فضایی هم باز شده است برای آن‌ها که خواسته یا ناخواسته، همواره با فاصله به سیاست نگاه کرده‌اند. وقت نواندیشی است و این هم مردان خودش را می‌خواهد. نواندیشی چیست؟ در سال‌های اخیر اندیشکده‌های فراوانی در اطراف سیاست روئیده‌اند که همه در پی راه حل‌های تازه و ابتکاری برای مسائل قدیمی و جدیدند. روح رانده و رَفته از دانشگاه در این اندیشکده‌ها سرگردان شده تا راهی از علم به سیاست باز کند، اندیشکده‌هایی که در این انتخابات بیش از هر وقت دیگر نقش ایفا کردند،‌ برنامه نوشتند و مشورت دادند، اما کاری در ائتلاف‌های تعیین کننده‌ی سیاست از پیش نبردند و شاید در تشکیل کابینه و برنامه‌های کلان دولت هم نبرند. چرا این اندیشکده‌ها نتوانسته‌اند حضور معناداری در جغرافیای واقعی قدرت در ایران داشته باشند؟ این هم سوالی است که باید خود بپرسند،‌ اما معمولاً به جای پرسیدن با غُرغُر و ناله برگزارش می‌کنند. اینجا دست کم یک چیز معلوم است،‌ آن هم اینکه سیاست چنانکه هست چندان مشتاق راه حل و ابتکار نیست،‌ مادام که اولیات و ضروریاتش فهم نشده باشد. سیاستمداری که در مواجهه با انبوه مسائل و مشکلات سردرگم است، فرصت ارزیابی راه‌حل‌ها و حک و اصلاح آن‌ها و به جریان انداختنشان را ندارد،‌ بلکه دائماً‌ به روابط سیاسی متشبث است تا وقت‌کشی کند و خود را از مخمصه‌ای که در آن است برهاند. پرداختن به مسائل ریز و درشت و کارکردی حکمرانی پیش از توجه به این مسئله‌ی اساسی که سیاستمدار کجای زمین سیاست می‌تواند بایستد و حکم براند مثل آموزش احکام شرعی به ملحد است. نواندیشی در سیاست اولاً‌ درگیر با این مسائل خیلی قدیمی است که: قدرت چیست؟ حکم چگونه شکل می‌گیرد؟ کی قدرتمند و کی ضعیف می‌شود؟ دولت چه حقی دارد؟ مردم چگونه جمع و پراکنده می‌شوند؟ چه چیز در سیاست مهم و ماندگار است و چه چیز بی‌اهمیت و رفتنی؟ و امثال این مسائل که اسم همه را با هم گذاشته‌اند «فلسفه‌ی سیاست» و هُل داده‌اند به دل کتاب‌هایی که کسی لای آن‌ها را در سیاست باز نمی‌کند. نواندیشی اندیشیدن به مسائل خیلی قدیمی است،‌ که از یاد رفته‌اند و اینگونه ما را بی هیچ چراغ راهنمایی برای راهی که می‌رویم رها کرده‌اند. ادامه در👇