#استوری ▪️ شب قدر چه دعایی بکنیم؟ 📱@javedan_ir 🌐 www.new.javedan.ir

ابتکار این مراسم جشن تکلیف را ببینید در این جشن به سر دختران مراسم چادر گذاری دارند این جشن برای دختران عراقی است و از سوى آستان قدس حسینی، در شب ولادت امام حسن برگزار شده است. https://eitaa.com/joinchat/683212834C1feea8e12e

🎉 این کلیپ جذاب از تصاویر جشن بزرگ #روزه_اولی‌ها رو هم ببینید و لذت ببرید.. https://eitaa.com/joinchat/3069116416Cef24a9d040

🔰 #امشب 🏴 مراسم احیاء شب‌نوزدهم و عزاداری شهادت حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام) ▪️سخنران: حجةالاسلام استاد محمدحسین فلاح‌زاده 🎙بانوای: حاج میثم مطیعی 📆 یکشنبه ۲۰ فروردین ماه ۱۴۰۲ ⏰ شروع مراسم : ۲۲:۴۵ ⏰ قرائت دعای جوشن کبیر و عزاداری: ۲۳:۰۰ ⏰ شروع سخنرانی : ۱:۱۵ بامداد ⏰ شروع دعای قرآن به سر: ۲:۰۰ بامداد ⏰ پایان مراسم: ۲:۳۰ بامداد 📍میدان شیخ بهایی، ده ونک، آستان مقدس امامزاده قاضی الصابر (علیه‌السلام)، هیأت آیین حسینی ----------------------------------------- ⭕️ محل‌#پارکینگ‌های مراسم احیاء شب‌های قدر 📍درب ورودی خواهران | کوچه شهید مجید پور درب غربی دانشگاه الزهرا: https://nshn.ir/2bvrBP2xOLGF 1⃣ پارکینگ اول | خیابان شهید مجید پور جنب درب غربی دانشگاه الزهرا : https://nshn.ir/sbvrQ4WxOLBM 2⃣ پارکینگ دوم | میدان شیخ بهایی: https://nshn.ir/sbvrMAyxO-JY ☑️ @MeysamMotiee

🔉 #بشنوید ، قدر‌شب‌قدر را‌بدانیم 👤 علامه‌ #مصباح_یزدی(ره) #امام_زمان(عج) #شب_قدر #فرهنگی

امشب شهادتنامه ی عشاااااق امضا می شود😭😭😭😭 رفقا آرمان علی وردیا،روح الله عجمیانا....پارسال شبای قدر از خدا چی خواستن....😭😭

⭕️ این آقا دورگه‌ی ایرانی-روسی‌ـه که توی آلمان تحصیل کرده و ۱۸ سال آمریکا بوده. یعنی بیشتر از خیلیا از غرب و سبک زندگیشون اطلاع داره و اینجوری می‌گه. بعد اینجا سلبریتی‌های دوزاری فقط بخاطر حضور در جشنواره‌های خارجی فیلم می‌سازن تا از خانواده تقدس زدایی کنن،زیبا نیست؟ :)) 🗣Madridista Girl 🆔 @pedarefetneh 🔜 #پدرفتنه 🆔 @pedarefetneh2 🔜 #پدرفتنه

شبهای قدر با بچه ها ... بعضیا از این شبها خاطرات خوشی دارن. و همین روحشون رو امروز پیوند داده با این فضاها ...👌🏻 ساختن خاطره‌ی خوش از شب قدر، مهربانی و عطوفت بیش از هر وقت دیگه، خاص کردن موقعیت زمانی و مکانی با خوراکی و بازی و شادی، 👈🏻باعث میشه در ذهن کودک این نقش ببنده که: «این شب، یه شب خاصه! متفاوته!» و اما توصیه‌های ما به شما ...😊 اسلاید ها رو با دقت بخونید. به جواب خیلی از سولات و دغدغه هایی که برامون ارسال کرده بودید، می‌رسید 👆

فرصت ها دریابیم. هر روز(غیر از روز قدس😉) در حسینیه ی شهید آقاطهرانی برنامه ی جز خوانی و تفسیر و اقامه ی ۲ روز نماز قضا به جماعت و نماز جماعت ظهر و عصر ویژه بانوان برقراره. از فیض جانمونید. ساعت ۱۰ صبح قم،خ سمیه، کوچه ۱۱، پلاک ۵ حسینیه ی شهید آقاطهرانی

جملات زیبای این پسر نوجوان و به نمایش کشیدن آن روی تابلو در گذر چارباغ عباسی ارتش تک‌نفره که میگن این آقا پسره هاا دمت گرم🌹❤️

امشب، دیگر شب حسرت خوردن نیست! این بار مادر، خانه و اهلش را برای *شب قدر* آماده کرده... برای بچه ها داستان شب قدر را گفته و با وعده‌ی رفتن به مسجد و شب را تا صبح به بیداری سپری کردن، همه را خوابانده... حالا نوبت خلوت اوست... مادر به حسینیه کوچکش_همان اتاقی که با کتیبه ی اشکیِ *السلام علی الحسین* آراسته وارد می‌شود؛ اینجا قرارگاه او و حـــسین است... امشب شب حسرت خوردن نیست،حالا باید جانِ خود را برای بهره بردن از شب قدر آماده کند؛ بر سر سجاده‌ی فیروزه‌ای، تسبیح تربت به دست می گیرد و بسم الله گویان، قرآن می‌گشاید «ووصینا الانسان بوالدیه احسانا *حملته امه کرها ووضعته کرها* وحمله وفصاله ثلاثون شهرا»...(احقاف/۱۵) اشک در چشمان مادر حلقه می‌زند، گویا خدا خستگی های مادرانه اش را، خدا قوت گفته و پاسخ حسرت ِنخواندن دعای مجیر و اشک چکیده اش را این گونه داده: *من شاهد تک تک خستگی ها و سختی‌هایت هستم! من تو را مادر آفریدم... مادر!* کتاب خدا را می‌بندد؛ ناخودآگاه این آیه به قلب او خطور می‌کند: الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‌ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ(آل عمران/۱۹۱) مادر به فکر فرو می رود: خدا مرا *مادر* آفریده! مادری یعنی عبادت خدا *قیاماًو قعوداً* و علی جنوبهم! یعنی هر لحظه به مادری مشغولم، خدا را یاد می‌کنم: آن لحظه که طفلم را شیر می‌دهم، تلالؤ *یا رازق الطفل الصغیر* می‌شوم... آن لحظه که به کودک ناتوانم کمک می‌کنم؛ تلالؤ *یا معین من لا معین له* می‌شوم... آن لحظه که کودک وحشت زده ام را در آغوش می‌کشم؛*یا مونسی عند وحشتی* می‌شوم... آن لحظه که عذر فرزند تقصیر کرده ام را می پذیرم؛ تلالؤ *یا غفار الذنوب* می‌شوم... من مادرم...*مادری یعنی تلالو صفات خدا بودن*! من مادرم! انسان سازم! من *مهد خلقت* خداوندم! پس چگونه می‌توانم اندوهگین باشم آنگاه که مادری کردن، فرصت جوشن کبیر خواندنم را محدود کرده؟ مگر نمی دانم، مادری کردن یعنی *آینه‌ی جوشن کبیر* بودن! چرا فراموش کردم که خلقت خداوند عبث نیست و او خواسته من در *دانشگاه مادری* ساخته شوم! دانشگاهی که مریم، آمنه، خدیجه و *فــــــــــاطمه* آن را قدر دانسته و عیسی و محمد و *حــــسین* را تقدیم دنیا کردند! پس دیگر اشکِ حسرت مجیر و جوشن کبیر و دعاهای نخوانده ام را نمی‌ریزم! بلکه *راضیهً مرضیه* به مادری کردن می‌پردازم! امشب شب قدر است؛ شب منزلت و تقدیر است! *و ما ادراک ما لیله القدر...* *و تو چه می‌دانی منزلتِ تقدیر ِمادری را!* ✍آينــــــــــﮫ (کپی و نشر با اسم مستعار)

امشب، دیگر شب حسرت خوردن نیست! این بار مادر، خانه و اهلش را برای *شب قدر* آماده کرده... برای بچه ها داستان شب قدر را گفته و با وعده‌ی رفتن به مسجد و شب را تا صبح به بیداری سپری کردن، همه را خوابانده... حالا نوبت خلوت اوست... مادر به حسینیه کوچکش_همان اتاقی که با کتیبه ی اشکیِ *السلام علی الحسین* آراسته وارد می‌شود؛ اینجا قرارگاه او و حـــسین است... امشب شب حسرت خوردن نیست،حالا باید جانِ خود را برای بهره بردن از شب قدر آماده کند؛ بر سر سجاده‌ی فیروزه‌ای، تسبیح تربت به دست می گیرد و بسم الله گویان، قرآن می‌گشاید «ووصینا الانسان بوالدیه احسانا *حملته امه کرها ووضعته کرها* وحمله وفصاله ثلاثون شهرا»...(احقاف/۱۵) اشک در چشمان مادر حلقه می‌زند، گویا خدا خستگی های مادرانه اش را، خدا قوت گفته و پاسخ حسرت ِنخواندن دعای مجیر و اشک چکیده اش را این گونه داده: *من شاهد تک تک خستگی ها و سختی‌هایت هستم! من تو را مادر آفریدم... مادر!* کتاب خدا را می‌بندد؛ ناخودآگاه این آیه به قلب او خطور می‌کند: الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‌ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ(آل عمران/۱۹۱) مادر به فکر فرو می رود: خدا مرا *مادر* آفریده! مادری یعنی عبادت خدا *قیاماًو قعوداً* و علی جنوبهم! یعنی هر لحظه به مادری مشغولم، خدا را یاد می‌کنم: آن لحظه که طفلم را شیر می‌دهم، تلالؤ *یا رازق الطفل الصغیر* می‌شوم... آن لحظه که به کودک ناتوانم کمک می‌کنم؛ تلالؤ *یا معین من لا معین له* می‌شوم... آن لحظه که کودک وحشت زده ام را در آغوش می‌کشم؛*یا مونسی عند وحشتی* می‌شوم... آن لحظه که عذر فرزند تقصیر کرده ام را می پذیرم؛ تلالؤ *یا غفار الذنوب* می‌شوم... من مادرم...*مادری یعنی تلالو صفات خدا بودن*! من مادرم! انسان سازم! من *مهد خلقت* خداوندم! پس چگونه می‌توانم اندوهگین باشم آنگاه که مادری کردن، فرصت جوشن کبیر خواندنم را محدود کرده؟ مگر نمی دانم، مادری کردن یعنی *آینه‌ی جوشن کبیر* بودن! چرا فراموش کردم که خلقت خداوند عبث نیست و او خواسته من در *دانشگاه مادری* ساخته شوم! دانشگاهی که مریم، آمنه، خدیجه و *فــــــــــاطمه* آن را قدر دانسته و عیسی و محمد و *حــــسین* را تقدیم دنیا کردند! پس دیگر اشکِ حسرت مجیر و جوشن کبیر و دعاهای نخوانده ام را نمی‌ریزم! بلکه *راضیهً مرضیه* به مادری کردن می‌پردازم! امشب شب قدر است؛ شب منزلت و تقدیر است! *و ما ادراک ما لیله القدر...* *و تو چه می‌دانی منزلتِ تقدیر ِمادری را!* ✍آينــــــــــﮫ (کپی و نشر با اسم مستعار)