#اهانت_به_مادرشيعيان تاريخ طبري : طبری در «دلائل الامامه» میگوید: عمر در ضمن نامهای برای معاویه پس از نقل قضیه سقیفه بنی ساعده و بیعت گرفتن برای ابوبکر، چگونگی برخورد با فاطمه ـ سلام الله علیها ـ را چنین بیان میکند: «... به فاطمه ـ سلام الله علیها ـ که پشت در بود گفتم: اگر علی ـ علیه السّلام ـ از خانه برای بیعت بیرون نیاید، هیزم فراوانی به اینجا بیاورم و آتشی برافروزم و خانه و اهلش را در آن بسوزانم یا علی ـ علیه السّلام ـ را برای بیعت به سوی مسجد میکشانم، آنگاه به خالد بن ولید گفتم: تو و مردان دیگر هیزم بیاورید، و به فاطمه ـ سلام الله علیها ـ گفتم خانه را به آتش میکشم. همان دم دستش را از در بیرون آورد تا مرا از ورود به خانه باز دارد، من او را دور نموده و با شدّت در را #فشار دادم و با #تازیانه بر #دستهای او زدم تا در را رها کند، از #شدّت درد تازیانه #ناله کرد و گریست، ناله او بقدری جانکاه و جگر سوز بود که نزدیک بود، دلم نرم شود و از آنجا منصرف گردم، ولی به یاد #کینههای علی ـ علیه السّلام ـ و #حرص او بر کشتن قریشیان افتادم. با پای خودم #لگد بر در زدم ولی او هم چنان در را #محکم نگه داشته بود که باز نشود. وقتی که #لگد بر در زدم، صدای #ناله فاطمه ـ سلام الله علیها ـ را شنیدم و این #ناله طوری بود که گمان کردم مدینه را زیر و رو کرد. در آن حال فاطمه ـ سلام الله علیها ـ میگفت: « #یا_ابتاه ! یارسول الله! هکذا یُفعل بحبیبتک وا بنتک، آه! یا فضَّةُ الیکِ فخذینی فقدوا... قُتِلَ ما فی احشائی من حملٍ» ای پدر جان! ای رسول خدا! بنگر که این گونه با حبیبه و دختر تو رفتار میشود، آه! ای فضّه بیا و مرا در یاب، که سوگند به خدا، فرزندم که در #رحم من بود، #کشته شد. در عین حال در را #فشار دادم، در باز شد.وقتی وارد خانه شدم؛ فاطمه ـ سلام الله علیها ـ با همان #حال روبروی من #ایستاد، ولی شدت #خشم من، مرا به گونه‌ای کرده بود که گوئی پردهای در برابر چشمم افتاده است، چنان #سیلی روی روپوش، به #صورت او زدم که به #زمین افتاد...» ( طبری، دلائل الامامه، ج 2؛ شیخ عباس قمی, بیت الأحزان،‌ص 96 و 97)