بسم الله الرحمن الرحیم خداوند در سوره احزاب آیات ۵۶و۵۷ بصورت پیوسته می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا * إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى‏ فرستند اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید * بى‏ گمان كسانى كه خدا و پیامبر او را آزار مى ‏رسانند خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت كرده و برایشان عذابى خفت ‏آور آماده ساخته است.» در این دو آیه که در کنار هم در سوره احزاب جا گرفته، خداوند #صلوات و درود فرستادن بر پیامبر را ذکری الهی و کار فرشتگان معرفی کرده و مسلمانان را به آن سفارش کرده است و در ادامه #لعن کردن افرادی را که پیامبر را اذیت می‌کنند نیز ذکر و فعل الهی در دنیا و آخرت عنوان کرده است. #تولی (دوستی با خدا، اولیاء خدا و دوستان خدا و اولیاء ) و #تبری ( دشمنی با دشمنان خدا و دشمنی با دشمنان اولیاء الله ) دو واجب از واجبات الهی و جزء فروع دین ماست. #قتل‌اصحاب‌الاخدود #تبت‌یداابی‌لهب حال اگر برائت جستن از این افراد نباشد؛ کم کم دشمنی و ظلم نسبت به دوستان خدا در نظر انسان عادی شده و در نهایت انسان در زمره دشمنان قرار می‌گیرد. پس رها کردن یکی و پرداختن به دیگری به هیچ وجه کار صحیحی نیست. همچنانکه در حدیثی از امام صادق(علیه‌السلام) آمده است: «كُلُ‏ مَنْ‏ لَمْ‏ یُحِبَ‏ عَلَى‏ الدِّینِ‏ وَ لَمْ‏ یُبْغِضْ‏ عَلَى الدِّینِ فَلَا دِینَ لَهُ؛ کسی که دوستی و دشمنی اش براساس دین نباشد، دین ندارد.» 📚الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، جلد ۲، صفحه ۱۲۷ در لعن کردن علاوه بر بیان دوری و جدایی از دشمنان دین الهی، دوستی با دوستان الهی نیز وجود دارد و انسان را از زمره افراد بی‌تفاوت و ساکت در فتنه‌ها و ظلم‌ها خارج می‌سازد؛ به این دلیل است که پاداش عظیم همراهی با پیامبر در بهشت برین الهی برای آن ذکر شده است. امام رضا(علیه‌السلام) در سفارش به ابن شبیب فرمودند: «إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَسْکُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِیَّةَ فِی الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِیِّ وَ آلِهِ فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ؛ اگر خواهى در غرفه‏‌هاى بهشتی با پیامبر ساکن شوى بر قاتلان حسین لعنت کن.» 📚الأمالی، ابن بابویه، محمد بن على‏، اعلمى‏، صفحه ۱۳۰ تولی و تبری و در راستای آن اذکار زبانی صلوات بر محمد و آل محمد و لعن بر دشمنان ایشان، هر دو مهم و وظیفه مؤمنان شمرده می‌شود و حتی اگر یکی را بر دیگری افضل بدانیم دلیلی بر ترک یکی از آن دو نیست. لازم به ذکر است که لعن نباید دچار مفسده باشد؛ بلکه مؤمن می‌بایست با زیرکی تمام به این مهم بپردازد؛ بی‌ آنکه برای هم‌کیشانش خطرآفرینی کند یا سبب تفرقه شود! والسلام علی من اتبع الهدی