آیات ۴۲_۴۴نجم * وَ أَنَّ إِلی‏ رَبِّکَ الْمُنْتَهی‏ * وَ أَنَّهُ #هُوَ #أَضْحَکَ وَ #أَبْکی *‏ وَ أَنَّهُ #هُوَ #أَماتَ وَ #أَحْیا و پایان و بازگشت همگان به سوی پروردگار توست. و اوست که به خنداند و بگریاند. و اوست که بمیراند و زنده کند. _________________________ 💠گرچه کارهای الهی، با واسطه است ولی در حقیقت، همه کاره خود اوست. تکرار ضمیر «هُوَ»، نشانه آن است که همه کاره فقط خداست.  🤔تضادّ میان مرگ و حیات یا گریه و خنده، در نظر بشر است، امّا در نزد خداوند اینها همه‏ خیر است و تضادّی میان آنها نیست. 👈نه مؤمنان خسته شوند و نه کافران مغرور، پایان همه کس و همه چیز به دست اوست که به حساب همه خواهد رسید. «إِلی‏ رَبِّکَ الْمُنْتَهی‏»  👈 هستی، در حرکت به سوی اوست. «إِلی‏ رَبِّکَ الْمُنْتَهی‏»  ✅ هم کیفر و پاداش به دست اوست؛ «سَوْفَ یُری‏» و هم حالات و روحیات و غم و شادی. «أَضْحَکَ وَ أَبْکی‏»  👈 خنده و گریه، هر دو لازم است و نباید در حالات عاطفی و احساسی، مانع خنده و گریه شد. «أَضْحَکَ وَ أَبْکی‏»  ✅ قدرت خداوند، نسبت به کار متضادّ یکسان است. «أَضْحَکَ وَ أَبْکی‏، أَماتَ وَ أَحْیا»  ❌ قیامت، روز خنده گروهی و گریه گروهی دیگر از مردم است. «ثُمَّ یُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفی‏ ... أَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَ أَبْکی‏»  ✅ مرگ و حیات، جلوه‌‏ای از ربوبیّت الهی است. «رَبِّکَ الْمُنْتَهی‏ ... هُوَ أَماتَ وَ أَحْیا»