آیه ۱۵ احقاف «وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّی إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی‏ والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ»  و ما #انسان را #سفارش_کردیم که به #والدین خود نیکی کند،مادرش❤️ او را با سختی حمل کرد و با سختی به دنیا آورد و دوران حمل تا از شیر گرفتنش سی ماه (به طول کشد)،تا آنگاه که به رشد کامل رسد و چهل ساله شود، گوید: 🤲پروردگارا! مرا توفیق ده تا نعمتی را که بر من و بر پدر و مادر من لطف کردی،#شکرگزاری کنم و #عمل_شایسته‌ای انجام دهم که تو آن را #بپسندی و #فرزندانم را برای من #صالح و شایسته گردان، همانا من به سوی تو بازگشته و از #تسلیم_شدگانم.  ____________________________ 💠احسان به والدین،از جایگاه ویژه‌‏ای نزد خداوند برخوردار است. مادر❤️به دلیل دشواری دوران بارداری و زایمان و شیردهی،حقّ ویژه‌ای بر فرزند داشته و باید نسبت به او بیشتر احسان کرد،چنانچه در روایات تأکید بیشتری در مورد احسان به مادر❤️ شده است و پیامبر اکرم در روایتی سه بار سفارش به نیکی به مادر کرد و آنگاه سفارش به نیکی به پدر. در قرآن،پنج بار کلمه‏«وَصَّیْنَا»بکار رفته که سه بار آن مربوط به والدین است(عنکبوت۸- لقمان۱۴-همین آیه)  💠در این آیه به دوران جنینی و نوزادی انسان تا سن چهل سالگی اشاره شده واین سنّ، اوج کمال جسمی انسان شمرده شده است«بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً»  💠از این آیه معلوم می‌شود که کوتاه ‏ترین مدّت حاملگی،شش ماه است،چون دو سال شیردهی، اگر از سی ماه که در آیه آمده است کم شود، حداقل مدت حمل شش ماه می‌شود«وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً»  ✅ سفارش احسان به والدین،در طول تاریخ و تمام ادیان بوده است«وَصَّیْنَا» درقالب ماضی آمده است  ✅احسان به والدین،از حقوق انسانی است که هر پدر و مادری بر گردن فرزندشان دارند.«وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ»نفرمود: «وصینا الذین آمنوا»  👈 در احسان به والدین، مسلمان بودن آنان شرط نیست«وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ»  👌 استحکام بنیاد خانواده و حفظ جایگاه والدین، مورد توجّه خاص خداوند است«وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً»  👈 نه تنها انفاق و امداد و احترام، بلکه هر نوع نیکی نسبت به والدین لازم است«إِحْساناً» به صورت نکره آمده که شامل هر نوع احسانی شود. 👈 احسان به والدین باید پیوسته و برجسته باشد؛ نه به مقدار ضرورت و مقطعی(تنوین در «إِحْساناً» نشانۀ عظمت و برجستگی است.)  ❤️ توجّه به سفارش اکید خداوند به زحمات گذشته والدین، احسان و خدمت کردن به آنان را عاشقانه و جدی‌تر می‌کند«وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ‏ ... حَمَلَتْهُ أُمُّهُ‏»  👈 یاد رنج و زحمت‌های مادران،در برانگیختن عاطفه فرزندان مؤثّر است«حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً ... کُرْهاً ...»  👈کمال احسان به والدین، در آن است که بی‏‌واسطه انجام گیرد. «بِوالِدَیْهِ إِحْساناً»(حرف «ب»در «بِوالِدَیْهِ» نشانه آن است که احسان به والدین با دست خود باشد)  ❤️حق مادر بیش از پدر است. پس از کلمه «والدین»، سخن از رنج‌های مادر است.پ«حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً ...»   🤔 شکر الهی، به استمداد و توفیق خداوند نیاز دارد«أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ»  👈بخشی از نعمت‌های انسان، به واسطۀ والدین و نیاکان است«أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلی‏ والِدَیَّ»  -👈تشکّر فرزند از نعمت‌هایی که خداوند به والدین او داده، وظیفه و نوعی احسان به والدین است«‌أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ‏ ... عَلی‏ والِدَیَ‏»  ✅ بهترین راه تشکر از نعمت‌های خداوند، انجام کار نیک است«‌أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ‏ ... أَعْمَلَ صالِحاً»  ✅ارزش عمل صالح به آن است که پیوسته و دائمی باشد. «أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً» (فعل مضارع «اعمل»، نشانه دوام و استمرار است)  👌عمل صالحی ارزشمند است که خالصانه بوده و مورد قبول و رضای خدا قرار گیرد«أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ»  👈 بلوغ جسمی و کمال عقلی، بستر بلوغ معنوی است. «بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قالَ رَبِ‏..»  🍃🌸 فرزند و نسل صالح، افتخاری برای والدین است.«أَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی»  🤲 بهترین دعا آن است که انسان، هم به والدین و هم به فرزندان توجّه داشته باشد.«عَلی‏ والِدَیَ‏ ... أَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی‏»  😓در برابر ناسپاسی‌هایی که نسبت به خدا و والدین داشته‏‌ایم، توبه و جبران‏کنیم. «وَ عَلی‏ والِدَیَ‏ ... إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ‏»  ✅ تسلیم فرمان خدا زیستن و مسلمان مردن، دعای پاکان و صالحان است. «إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ»

🔴 #انسان و #جن دو مخلوق زمینی‌اند و از عناصر مادّی آفریده شده‌اند. جنّ از منظر قرآن شبیه‌ترین موجودات به انسان است یعنی موجودی دارای اختیار، ادراک، علم، مسؤولیت و تکلیف است؛ بنابراین برای انتخاب راه صحیح نیازمند پیامبر است و پیامبر اکرم (ص) بر جن‌ها نیز مبعوث شدند. در بین جن‌ها دین، مذهب و فرقه وجود دارد و آنها مانند انسان مؤمن و کافر دارند. آنها دارای دو جنس مؤنث و مذکر هستند، تولیدمثل می‌کنند و ذریّه دارند. طول عمر جن از انسان زیادتر است اما آنها نیز دارای تولد، عمر محدود، مرگ، معاد و حساب و کتاب اخروی هستند. به دلیل اینکه عنصر اولیه خلقت جن با انسان متفاوت است آنها تفاوت‌هایی با انسان دارند. آنها قبل از نوع بشر از جنس آتش خلق شده‌اند چنان که نوع بشر از جنس خاک آفریده شده است؛ به همین جهت آنها از ویژگی‌های خصای مانند غیرمرئی بودن و سرعت بهره مند هستند و همچنین به واسطه قدرتی که دارند می‌توانند در آسمان و زمین به اشکال مختلف ظاهر شوند ولی آنها مسخر انسان می‌گردند؛ قصه حضرت سلیمان در قرآن و خدمت کردن برخی از جن‌های مؤمن برای پیامبران، امامان و افراد برگزیده در برخی روایات نمایانگر فرمانبرداری آنهاست. آری!جن از ویژگی‌هایی بهره مند است که انسان فاقد آنها می‌باشد، لکن این ویژگی‌ها، کمال واقعی شمرده نمی‌شوند، بلکه این انسان است که با کسب مقام خلیفه اللهی می‌تواند به نهایت کمال دست یابد.