👈بعضی کلمۀ «فَیَؤُسٌ» و «قَنُوطٌ» را مرادف هم گرفته‏‌اند.  👈ولی فخر رازی می‏‌گوید: ▪یأس، نومیدی در درون است ▪قنوط، اظهار نومیدی به دیگران است.  👈شاید مراد از #خیر در آیه #ثروت_دنیا باشد چنان که در جای دیگر می‌خوانیم: اگر کسی از دنیا رفت و خیری بر جا گذاشت، چنین و چنان کنید. «إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّةُ» «بقره، ۱۸۰» 👈انسان از طلب خیر، سیر و خسته نمی‌شود و به خاطر حرص و آز و افزون‏ خواهی که جزو سرشت اوست، همۀ چیزهای خوب را برای خود می‌خواهد. «لا یَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَیْرِ»  ❌ انسان، کم ظرفیّت است و در اولین برخورد با سختی‏ها خود را در بن بست می‌پندارد.«فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ» ⚠️#دنیاگرایی عامل #غفلت و گاهی ا#نکار_معاد است. 💠در سورۀ کهف آیۀ ۳۵ می‌خوانیم که شخصی وارد باغ و بستان خود شد و همین که سرسبزی آن را دید گفت: این باغ از بین رفتنی نیست «ما أَظُنُّ أَنْ تَبِیدَ هذِهِ أَبَداً» و قیامتی هم در کار نیست «ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً» و اگر مرا در قیامت برگردانند، بهتر از این باغ و بستان خواهند داد «لَأَجِدَنَّ خَیْراً مِنْها» ...  ❌ انسان کم ظرفیّت و #مغرور است و در اولین مرحله رسیدن به نعمت بد مستی می‌کند. «لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً ... لَیَقُولَنَّ هذا لِی»  چنان که در اولین برخورد با شرّ از درون مأیوس می‌شود «فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ» و فریاد می‌زند.«إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً» «معارج، ۲۰»  👈 انسان، از خداوند طلبی ندارد و به هر نعمتی برسد از لطف اوست.«رَحْمَةً مِنَّا»  👈سرچشمۀ رحمت از اوست «رَحْمَةً مِنَّا» ولی سرچشمۀ سختی‏ها عملکرد و خصلت‌‏های خود انسان است.«ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ» و نفرمود: «ضراء منا»  👈 تلخ و شیرینی دنیا اندک است در حدّ چشیدن و لمس کردن.«أَذَقْناهُ»، «مَسَّتْهُ»  ❌انسان خودخواه است و کامیابی‌‏ها را حقّ قطعی خود می‌پندارد. «هذا لِی» (چنان که قارون می ‏گفت: سرمایه‌ام به خاطر علمی است که نزد من است.«عَلی‏ عِلْمٍ عِنْدِی» «قصص، ۷۸»)  👈 رفاه و نعمت، نشانۀ لیاقت و استحقاق و عاقبت به خیری نیست.«هذا لِی»  ❌هر چه انسان به خودش توجّه کند، از مبدأ و معاد غافل می‌شود.«هذا لِی وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً»  ❌ کمترین نعمت، برخی انسان‏ها را به باطل می‌کشاند تا آنجا که می‏‌گوید: نعمت حقّ من است. «هذا لِی» قیامت نیست. «وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً» بر فرض که قیامت باشد،بهترین‏ها برای من است. «إِنَّ لِی عِنْدَهُ لَلْحُسْنی‏»  ❌ کفّار برای خود منطق و استدلال ندارند و عقیده آنان بر اساس گمان است«وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ»  ❌ شک و تردید در قیامت،نشانه کفر است«وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً ... الَّذِینَ کَفَرُوا»  👈نعمت‏‌ها از خداست «أَنْعَمْنا»ولی حوادث تلخ نتیجه عملکرد یا خصلت‌های بد خود انسان است. «مَسَّهُ الشَّرُّ»(شرّ به خدا نسبت داده نشده است).   💠مشکلات و تنگناهای زندگی در مقابل نعمت‌های اعطا شده از سوی خداوند به او اندک است(برای نعمت کلمه «أَنْعَمْنا» آمده، ولی برای شرّ کلمه «مَسَّهُ» آمده که به معنای تماس ساده است.) ▪«نَأی‏» به معنای دور شدن است و هر گاه با واژه «جانب» به کار رود، کنایه از #تکبّر و #غرور است.  ▪«نَأی‏ بِجانِبِهِ» یعنی به خاطر نعمت و رفاه مغرور شد و متکبرانه خود را کنار کشید.  ▪«عَرِیضٍ» به معنای پهن و کنایه از دعای زیاد است. 💠 تفاوت #غرور و #تکبر غرور با تکبر متفاوت است. تکبر یعنی خود را بزرگ‌تر و برتر از دیگران دیدن اما همان گونه که گفته شد غرور الزاماً همراه با تکبر نیست و تنها دلگرم شدن به غیر از خدا و به همان اندازه خود را بی نیاز دیدن از خدا غرور نام دارم. اما نکته مهم این است که غرور معمولاً منجر به ایجاد تکبر در وجود انسان می‌شود.