✍️دشمن‌شناسی در انجمن حجتیه 🔹انجمن حجتیه در مقوله دشمن‌شناسی همواره دچار مشکل بوده‌است. از ابتدای تأسیس انجمن ضدبهائیت، رژیم طاغوت، هرروز بر ظلم خود می‌افزود و بازیچه دست استعمارگران و مستکبران بود، آن‌ها #بهائیت را مهم‌ترین معضل اجتماعی و عقیدتی مردم می‌دانستند، حال آنکه بدنه حکومت پهلوی، غالباً بهائی بودند؛ در واقع انجمن، به جای مبارزه با اصل، فرع را نشانه گرفته بود. آن‌ها می‌گفتند بهائیت، ساخته دست #استعمار است و اگر با آن مبارزه کنیم در حقیقت با #استعمار مبارزه کرده‌ایم. در مورد استبداد هم می‌گفتند اگر با بهائیت مبارزه کنیم، در حقیقت به رژیم شاه ضربه زده‌ایم. این مسئله دقیقا جا به جایی اولویت‌ها بود و باعث می‌شد بخشی از پتانسیل جامعه و توان مبارزاتی کشور در مسیری انحرافی قرار گیرد.(1) ⭕️تغافل و کج‌اندیشی #انجمن_حجتیه در شناخت #دشمن، در حیات این جریان، پس از اعلام تعطیلی نیز ادامه یافت. انجمن پس از اعلام تعطیلی توسط مؤسس آن، به صورت پنهانی فعالیت خود را دنبال کرد و در حالی که از نگاه عمومی به حاشیه رفته بود، این‌بار با آرایشی جدید با تکیه بر #وحدت_ستیزی، فعالیت خود را به‌طور جدی پیگیری کرد و دوباره بر سر زبان‌ها افتاد. مهم‌ترین اقدامات و فعالیت‌های جریان مزبور که در سال‌های گذشته عیان‌تر شده، مسئله اختلاف‌افکنی میان شیعه و سنی است. 📚پی‌نوشت: ۱. سید ضیاء‌الدین علیانسب، سلمان علوی‌نیک، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، صفحه ۷۶. @Hanif_news