🕎 بت‌پرستی بنی‌اسرائیل، معابد و نمادهای بعل (٣) ✡️ تاریخ فرهنگی «قبیله لعنت»؛ قسمت هشتم 1️⃣ به گزارش #عهد_عتیق، پرستندگان در معابد #بعل، در برابر تمثال او زانو زده، آن را می‌بوسیدند. همچنین برای بعل، ظروفی از طلا و نقره ساخته، در معابد می‌نهاده‌اند. 2️⃣ ظاهراً علاوه بر سوزاندان بخور، میوه‌های نوبر و گوسفندان نوزاد در مذابح، #فرزندان خود را نیز به‌عنوان #قربانی برای بعل می‌سوزانیده‌اند. 3️⃣ افروختن آتش در مکان‌های مرتفع و به‌ویژه در شب نیز از دیگر آئین‌های پرستش بعل بوده است. #بعل‌پرستان همچنین برای جلب خشنودی بعل، بدن خود را با تیغ یا نیزه زخمی می‌کردند؛ چنان‌که خون از زخم‌ها جاری می‌شد. 4️⃣ سنّت پرستش «بعل»، از فردای فریب و مکر #سامری، در میان #بنی‌اسرائیل جاری شد تا امروز که موضوع ذبح و سوزاندن کالبد گوساله در معبد مجعول (هیکل)، نزد #مسیحیان_صهیونیست و #یهودیان_صهیونیست به‌عنوان بزرگترین آرمان و مقدمه در زمینه‌سازی #دولت_جهانی بنی‌اسرائیلی قابل شناسایی است. ✍️ استاد اسماعیل شفیعی سروستانی

🕎 چهاردهم ایار و پسح شنی 1️⃣ طبق دستور یُهُوَه در تورات، بنی‌اسرائیل باید #پسح را نسلی بعد از نسلی به یادگار نگاه داشته و آن را عید بگیرند. 2️⃣ اما در سال‌های بعد مشکلی به پیش آمد: 👈 برخی از بنی‌اسرائیل به‌واسطهٔ تماس با جسد مُرده از نظر شریعت یهودی به‌مدت هفت روز #نجس شده و نمی‌توانستند پسح را جشن بگیرند و قربانی تقدیم کنند. 3️⃣ این مشکل عامل تضاد بین دو فرمان #یهوه بود: 👈 از یک طرف، پسح باید در زمان تعیین‌شده و با رعایت تمام دستورات شرعی ازجمله #قربانی، جشن گرفته می‌شد. 👈 از طرف دیگر، افراد در حالت ناپاکی نمی‌توانستند به یَهُوَه قربانی اهدا کنند! 4️⃣ از این رو آن‌ها مشکل خود را به نزد موسی (ع) آوردند که نتیجهٔ آن ابلاغ قانون «پسح شنی» بود. این قانون، نه‌تنها راه حلّی برای این مشکل فراهم کرد، بلکه آن را به کسانی هم که «در سفر دور» هستند و نتوانسته‌اند به‌موقع خود را به معبد مقدس برسانند، تعمیم داد. راه حل بسیار ساده بود: 👈 آن‌ها می‌توانند پسح را یک ماه بعد در #چهاردهم_ایار برگزار کنند. 5️⃣ این روز را #پسح_شنی یا «پسح دوم» می‌نامند، و به آن به‌عنوان «شانس دوم» می‌نگرند. ✅ اندیشکده مطالعات یهود