در مورد شهادت چطور؟ در مورد شهادت حرفی می‌زد؟ بله، زمانی که برای مراسم عقدمان رفته بودیم، به من گفت:«زمان عقد، دعا برآورده می‌شود، من یک آرزو دارم که دعا کن برآورده شود» ولی آن موقع نگفت که دعایش چی هست و من هم با این که نمی‌دانستم آرزویش چیست، دعا کردم. بعد از تمام شدن خطبه عقد، پرسیدم چه آرزویی داری که گفت:«آرزویم این بود که شهید شوم.» من از این که همچین عقیده‌ای داشت، خوشحال شدم. ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

آخرین مرتبه‌ای که با شما یا بچه‌ها صحبت کرد را به خاطر دارید؟ سه شب قبل از این که به شهادت برسد، تماس گرفت. محدثه گوشی تلفن را برداشت و صحبت کرد و بعد از آن با زینب حرف زد که زینب گفت:«بابا زود بیا، همین الان بیا» که آقا عبدالله گفته بود:«10 تای دیگر می‌آیم» که 10 روز دیگر همان روز خاکسپاری‌اش بود. بعد از آن با من صحبت کرد، هر دفعه بیشتر از دو الی سه دقیقه حرف نمی‌زد، ولی این بار خیلی طولانی صحبت کرد و پرسید: «مامان، بابا اینجا هستند؟» که گفتم: «نه منزل خودشان هستند»، محدثه گوشی را برد پایین تا با پدر و مادرش هم صحبت کند و حال پسر برادرش را که به او «شازده» می‌گفت پرسیده بود. این دفعه دلم، خیلی بی‌قرار بود، هر بار که تماس می‌گرفت، همان 2 الی 3 دقیقه که صدایش را می‌شنیدم شارژ می‌شدم و انرژی می‌گرفتم و حداقل آن روز را با انرژی بودم. ولی این دفعه، خیلی بی‌قرار بودم. هم دلم نمی‌خواست گوشی را قطع کنم وهم این که انرژی نگرفته و ناراحت بودم. دوباره به محدثه گفته بود که:«گوشی را به مامانت بده» من هم دوست داشتم که دوباره صحبت کند، گفتم:«زینب، خیلی بی قراری می‌کند و دلمان برایت تنگ شده» که گفت: «الهی دورش بگردم، دل من هم خیلی تنگ شده، ان شاالله اینجا را آزاد می‌کنیم و با همدیگر برای زیارت به سوریه می‌آییم.» در مورد نامه‌ها هم پرسیدم که گفت: «نامه‌ها دستم رسیده» گفتم: «خوانده‌ای؟» گفت: «بعدا جوابش را می‌گویم.» شب تاسوعا به شهادت رسید/نگران بودیم که پیکرش دست دشمنان بیفتد ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._

#درددل‌ها_و_حرف‌های_زینب_باقری، #نازدانه_شهید_مدافع_حرم «#عبدالله_باقری» که از دوست داشتن ها و دلتنگی‌های خود گفته است این روزها که جریان دفاع از حریم اهل بیت(علیهم السلام) به حماسی ترین جریان تاریخ بدل شده است، شنیدنی است.😭😭😭 ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیمج🇮🇷

❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._

❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

نه پرواز بلدم، نه بال و پرش را دارم.. #دامهای دنیایی اسیرم کرده اند..😔 ولی.. من‌ میخواهم اسیر نگاه شما شوم و بس..💔😭😭 #شهــیدانه ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

🌹من و تو باید بیدار شیم... 🔹والله به خدا مسئولیم... #یادشهداباصلوات ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

گفتم کجا؟ گفتا به #خون گفتم سبب؟ گفتا #جنون گفتم چه وقت؟ گفتا #کنون گفتم نرو...خندید و رفت #شهیدحسن‌حزباوی #یادش_باصلوات ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

فصل نهم : مالقا را به بقا بخشیدیم #قسمت_دویست_و_سی 🌕🌑🌕🌑🌕🌑🌕 روی سرش بود دوربین موبایلم را روشن کردم و گفتم: «حمید صحبت کن، برای من, برای پدر و مادرهامون». گفت:« نمی تونم زحمات پدر و مادرم رو جبران کنم», دنبال جمله می گشت به شوخی گفتم :«حمید یک دقیقه بیشتر وقت نداری، زود باش»،ادامه داد:« پدر و مادر شما هم که خیلی به من لطف کردن، بزرگ ترین لطفشون هم این که دخترشون رو در اختیار من گذاشتن, خود تو هم که عزیز دل مایی، فعلاً على الحساب میذارمت امانت پیش پدر و مادرت تا برم و برگردم ان شاء الله», این اواخر همیشه می گفت:«از دایی خجالت می کشم چون هر مأموریتی میشه تو باید بری اون جا، الآن میگن این عروس شده ولی همش خونه پدرشه». بعد از ثبت لحظات حنابندان روسری سر کردم و دوتایی کلی با هم عکس سلفی گرفتیم به من گفت:« فرزانه اگر برنگشتم خاطراتمون رو حتماً یک جایی ثبت کن». انگار چیزهایی هم به دل حمید هم به دل من برات شده بود گفتم:«نمی دونم شاید این کار رو کردم ولی واقعاً حوصله نوشتن ندارم». وقتی دید حس و حال نوشتن ندارم نگاهش را سمت طاقچه به کاست های خالی کنار ضبط صوت برگرداند و گفت:«توی همین کاست ها ضبط کن».این نوارهای کاست خالی را حمید در دوره راهنمایی برای مسابقات شعر جایزه گرفته بود. ناخودآگاه مداحی «حاج محمود کریمی» که آن روزها روی زبانم 🌕🌑🌕⚫️🟡 #رمان_شهدایی #هر_روز_با_یاد_شهداء #شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._

فصل نهم : مالقا را به بقا بخشیدیم #قسمت_دویست_و_سی_و_یک 🌕🌑🌕🌑🌕🌑🌕 افتاده بود را زیر لب زمزمه کردم، همان مداحی که روضه وداع حضرت زینب(س) از امام حسین (ع) است :«کجا می خوای بری؟ چرا منو نمی بری؟ این دم آخری، چقدر شبیه مادری», همین مداحی را با کمی تغییرات برای حمید خواندم :«حمید کجا می خوای بری؟ حمید نمیشه که نری؟ حمید منم با خودت ببر ,حمید چقدر شبیه مادری!». ساعت یازده شب با همکارش رفتند واکسن آنفولانزا بزنند وقتی برگشت همه چیز را با هم هماهنگ ،کردیم شانزده هزار تومان برای پول شهریه باید به حساب دانشگاهش می ریختم از واحدهای مقطع لیسانسش فقط سه واحد مانده بود این سه واحد را قبلا برداشته بود ولی به خاطر مأموریت نتوانسته بود ،بخواند بعضی از دوستانش گفته بودند: «چون مأموریت بودی و نرسیدی بخونی بهت تقلب می رسونیم»، ولی حمید قبول نکرده ،بود اعتقاد داشت چون این مدرک می تواند روی حقوقش اثر بگذارد باید همه درس هایش را با تلاش خودش قبول شود تا حقوقش شبهه ناک نباشد، قرار شد هزینه شهریه را واریز کنم تا وقتی حمید برگشت بتواند امتحان بدهد و درسش را تمام کند. هشتاد هزار تومان از پول سپاه دست حمید مانده بود به من سفارش کرد که حتما دست پدرم برسانم تا به سپاه برگرداند، در مورد خانه سازمانی هم که قرار بود به ما بدهند از حمید پرسیدم: «اگه تا تو برگشتی خونه رو تحویل دادن چی کنیم؟»،گفت: «بعید می دونم خونه رو تا اون موقع تحویل بدن، اگر تحویل دادن شما فقط وسایل رو 🌕🌑🌕⚫️🟡 #رمان_شهدایی #هر_روز_با_یاد_شهداء #شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._

فصل نهم : مالقا را به بقا بخشیدیم #قسمت_دویست_و_سی_و_دو 🌕🌑🌕🌑🌕🌑🌕 ببرید خودم وقتی برگشتم خونه رو رنگ می زنم، بعد با هم وسایل رو می چینیم»،از ذوق خانه جدید از چند هفته قبل کلی اسکاج و مواد شوینده گرفته بودم که برویم خانه سازمانی ،غافل از این که این خانه آخرین خانه زمینی مشترک من و حمید می شود! ساعت دوازده بود که خوابید چون ساعت پنج باید به پادگان می رسید گوشی را روی ساعت چهار و بیست دقیقه تنظیم کردم حمید راحت خوابید ولی من اصلاً نتوانستم ،بخوابم با همان نور کم ماه که از پنجره می تابید به صورتش خیره شدم و در سکوت کامل کلی گریه کردم، متکا خیس شده بود اصلاً یکجا بند نمی شدم دورتادور اتاق راه می رفتم و ذکر می گفتم دوباره کنار حمید می نشستم دنبال یکسری فرضیات برای نرفتنش می گشتم، منطق و احساسم حسابی بینشان شکر آب شده بود، پیش خودم گفتم شاید وقتی بلند شد دل درد بگیرد یا پایش پیچ بخورد ولی ته دلم راضی نبودم یک مو از سر حمید کم بشود یا دردی را بخواهد تحمل ،کند به خودم تلقین می کردم مثل همه مأموریت ها ان شاء الله این بار هم سالم بر می گردد. یک ساعت مانده به اذان بیدارش کردم ،مثل همیشه به عادت تمام روزهای زندگی مشترک برایش صبحانه آماده کردم، تخم مرغ با رب که خیلی دوست داشت همراه با معجون عسل و دارچین و پودر سنجد، گفتم: «حمید بشین بخور تا دیر نشده»،نمی توانستم یک جا بند باشم می ترسیدم چشم در چشم شویم دوباره دلش را با گریه هایم بلرزانم. 🌕🌑🌕⚫️🟡 #رمان_شهدایی #هر_روز_با_یاد_شهداء #شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._

فصل نهم : مالقا را به بقا بخشیدیم #قسمت_دویست_و_سی_و_سه 🌕🌑🌕🌑🌕🌑🌕 سر سفره که نشست گفت:« آخرین صبحانه رو با من نمی خوری؟!» ،دلم خیلی گرفت گوشم حرفش را شنیده بود اما مغزم انکار می کرد آشپزخانه دور سرم می چرخید با بغض گفتم: «چرا این طور میگی؟ مگه اولین باره میری مأموریت؟!»گفت :«کاش می شد صداتو ضبط می کردم با خودم می بردم که دلم کمتر تنگت بشه», گفتم:«قرار گذاشتیم هر کجا که تونستی زنگ بزنی من هر روز منتظر تماست می مونم». کنارش نشستم خودش لقمه درست می کرد و به من می داد برق خاصی در نگاهش بود گفتم:«حمید به حرم حضرت زینب(س) رسیدی ویژه منو دعا کن»، گفت: «چشم،عزیزم، اونجا که برسم حتماً به خانوم می گم که همسرم خیلی همراهم بود،می گم که فرزانه پای زندگی و ایستاد تا من بتونم پای اسلام و اعتقاداتم ،بایستم، می گم وقت هایی که چشمات خيس بود و می پرسیدم چرا گریه کردی حرفی نمی زدی دور از چشم من گریه می کردی که اراده من ضعيف نشه». همکارش تماس گرفت که سر کوچه منتظر است، سریع حاضر شد، یک لباس سفید با راه راه آبی همراه کاپشن مشکی و شلوار طوسی تنش کرده بود دوست داشتم بیشتر از همیشه روی حاضر شدنش وقت بگذارد تا بیشتر تماشایش کنم ولی شوق حمید برای رفتن بیشتر از شوق ماندن بود. با هر جان کندنی که بود کنار در خروجی برایش قرآن گرفتم تا راهیش کنم، لحظه آخر به حمیدگفتم:« کاش می شد با خودت گوشی ببری 🌕🌑🌕⚫️🟡 #رمان_شهدایی #هر_روز_با_یاد_شهداء #شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._