بیراه نگفته‌اند که گفته‌اند، احتیاط شرط عقل است... برای بازگشت و شروعی دوباره به رابطه‌ای که طرف دیگر رابطه، بارها شما را نادیده گرفته یا که آزرده خاطر کرده باید محتاط بود. این جاده عجیب لغزنده و‌ گاهی یک طرفه است، احتیاط کنید احساساتی نشوید! وقتی کسی را می‌بخشیم و فرصتی دوباره به او‌ می‌دهیم، حواسمان باشد اشتباهش را پذیرفته و در جهت رفع آسیب‌هایش قدم برداشته یا نه؟ آیا اعتمادمان را جلب کرده؟ آیا در ارتباط با او احساس عمیق آرامش و در کنارش به اندازه کافی حس امنیت خاطر داریم؟ به بلوغ رفتاری رسیده، رشد اخلاقی داشته و به ایفای نقشَش در رابطه و مراقبت از آن پی برده؟ درست است که هر تمام شدنی نوعی از دست دادن است #اما هر از دست دادنی بد نیست و نباید لزوما غم به همراه داشته باشد. #حواستان_باشد غمناک‌ترین و درد آور ترین لحظه درست زمانی ست که به هر قیمتی وسوسه می‌شوی برای شروع دوباره یک رابطه‌ی از پایه اشتباه! رابطه‌ای سالم است که با آگاهی شکل می‌گیرد و با ایجاد تغییرات مثبت پویا می‌ماند و ماندگار می‌شود. آدم‌ها فی نفسه مستعد‌اند که در برابر تغییرات مقاومت کنند و گاهی تنها شکل تغییرشان، فقط نوع آزار دادنشان است که از نوعی به نوعی دیگر تغییر می‌کند. تلاش برای آغازی دوباره آگاهی می‌طلبد که در صورت عدم آگاهی و شناخت، رابطه منتهی می‌شود به #تداوم_غم، عمیق تر شدن درد و بدتر از آن عادت به در درد کشیدن ماندن است تا سر حد کِرِخ شدن درد و نتیجه‌اش می‌شود بی‌تفاوتی! بی‌تفاوت شدن به همه چیز و همه کَس! اگر باورتان آسیب دیده اگر بارها با روح و روانتان بازی شده اگر حس دوست داشتنی امنیت و آرامش را نچِشیده‌اید دست نگه دارید! برای شروعی دوباره دچار وسوسه نشوید صبوری کنید... و این جمله‌ی معروف را ملکه‌ی ذهنتان کنید "ما یکبار اشتباه میکنیم اما تصمیم به تکرار اشتباه دیگر اشتباه نیست انتخاب ماست".