* 💞﷽💞 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان‌ کابوس رویایی 💗 قسمت67 دستان کیوان بهم گره می خورد و از زیر عینک قورباغه‌ای اش می گوید: _یه ماموریت فوق العاده حساس. حس افتخار و ترس در هم تنیده می شوند اما سر راست می کنم و لب می زنم: _میشه بگید دقیقاً باید چه کاری انجام بدم؟ دستش را توی جیبش می برد و عکسی را روی میز می گذارد. چشمانم را ریز می کنم و ته چهره ای شبیه به کیانوش دارد. خوب که دقت می کنم میبینم نه! شباهت اینقدر زیاد نمی شود! آب دهانم را در گلو فرو می برم و به لرزش دست اهمیت نمی دهم. عکس را با سر انگشتانم برمی دارم و پیش چشمانم می گیرم. بی هوا لب می زنم:" این که کیانوشه!" پیمان سرش را بالا می آورد و با صدای نسبتا بلندی می پرسد: _کیانوش؟ نمی گذارم واکنشش در ذهنم پر رنگ شود. رو به کیوان می کنم:" من میشناسمش! اون از دوستای خونوادگی مونه!" ابروی کیوان بالا می رود و از قیافه اش می بارد که میخواهد بیشتر بداند برای همین ادامه می دهم: _زیاد ازش خوشم نمیاد ولی اگه ماموریتم به این ربط داره قبول می کنم. کیوان از پشت میز برمی خیزد و چند قدمی پشت پنجره می زند. نیم نگاهی به دوربین می اندازد و بالاخره سکوت را می شکند. _خوبه! یه امتیاز خیلی بزرگیه! پیمان با چشمانی ریز کرده اش از کیوان می پرسد:" کارش چیه؟" _این کیانوش یا بهتره بگم دکتر سالاری از با نفوذهای نیروهای امنیتیه و روابطی هم با ساواک داره. هر ماه یه اطلاعات فوق سِری بهش میرسه که ما از رابط هامون فهمیدیم اینا جاسوس دارن در شوروی. این آقای کیانوش ازون زرنگاست! پول میده و اون اطلاعات رو از جاسوسای انگلیسی و غربی میخره و با قیمت خوب یا واسه‌ی مقام و نفوذ به مقامات و روسای غربی میفروشه. نقشه‌ی خوبیه نه؟ چیزهای که به گوش هایم می رسد غیر قابل هضم است. کیانوش رستمی یا دکتر سالاری؟ اصلا فکرش را نمی کردم در این حد زرنگ و نقشه کش باشد. پیمان نگاهی به کیوان می اندازد و صدایش را بالا می برد: _الان شما میخواین اون اطلاعاتو رویا براتون بیاره؟ اون کار بلده میفهمه رویا یه جاسوسه! لبخند رنگ چهره‌ی کیوان را عوض می کند و برعکس پیمان که چهره‌ی عصبی دارد خیلی آهسته می گوید: _دقیقا! الان مشخص شد رویا خیلی کارا ازش برمیاد و مخصوصا که با طرف آشناست! دیگه چی ازین بهتر؟ این اطلاعات برای شوروی خیلی ارزشمنده. برای نرسیدن به دست رقباشون هر کاری میکنن! تو میدونی انبار سلاح هامون ته کشیده؟ ما مجبوریم همچین ریسکی کنیم تا کمکی بهمون بشه. سکوت پیمان باعث می شود من فرصت کنم تا حرفی بزنم. با این حرف ها یک چرتکه در دست می گیرم و کمی بالا و پایین می کنم. اگر این کار را انجام بدهم یک نیروی عادی در سازمان نخواهم بود. از کجا معلوم من مسئول او نشوم؟ حس طمع در وجودم ریشه می دواند و بر خلاف تصور پیمان با کیوان موافقت می کنم. _آقاکیوان! من حاضرم کاری رو که میگین انجام بدم. فقط از نظر اون من الان فرانسه‌ام باید اینو چیکار کنیم؟ دستش زیر چانه چنبره می زند و به فکر فرو می رود. پیمان با حرف من نظر می دهد:" از نظر من باید صبر کنیم. به بهونه‌ی دلتنگی برگشتی." کیوان نچی می کند و چین اخم، ابرو هایش را بهم می رساند. _نمیشه! گفتم این اطلاعات زمان محدودی داره و فقط یک شب توی گاوصندوق خونه‌ی سالاری نگهداری میشه. از بگو مگوهای پیمان خسته می شوم و احساس می کنم او چشم دیدن این را ندارد که به من‌مسئولیتی بزرگ بدهند. او خودش را از من بالاتر می داند و دوست ندارد جز خودش کسی چنین ماموریتی انجام دهد. _فکر کنین ببینیم چی باید بهش بگم! آنقدر این حرف را محکم می زنم که خودم هم تعجب می کنم. سکوت در میان مان موج می زند که کیوان با خوشحالی بشکنی در هوا می زند و داد می زند:" فهمیدم! فهمیدم!" _چیو؟ با آب و تاب تعریف می کند:" تو به بهونه‌ی گالری نقاشی میگی برگشتم." میان صحبتش می پرم و در تاییدش می گویم: _آره! میگم بخاطر خاکسپاری بابا گالریم توی فرانسه بهم ریخت و اجازه ندادن کاری کنم برای همین گفتم اینجا گالری بزنم!" نگاه پر مغرور کیوان خرج چهره ام می شود. پیمان خیلی سرد و خشک تنها سر جایش نشسته. این وسط تنها من و کیوان هستیم که از ذوق داریم می ترکیم! _خب پس! من یه محل جور می کنم برای گالری. _نه! خودم باید اجاره کنم. این مسئله از اول تا آخرش برای خودمه وگرنه جای شک و شبهه توش میمونه. برای اجاره هم از اون کمک می گیرم. دندان ساییدن پیمان مرا خوشحال می کند. خود بزرگ بینی را خوب در وجودم می توانم حس کنم. حسی که چند وقتی بخاطر پیمان زیر پا لهش کردم! حالا باید به فکر این باشم که پیمان برایم نسخه نپیچد! من عرضه اش را دارم از او خیلی بهتر و سازمانی تر عمل کنم! ⭕️کپے‌بدون نام نویسنده حرام است ⭕️ نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌ #دلنوشته_رمضان #سحر_هشتم.... ✍ دلبر که تو باشی... جرات بیراهه رفتن، چقدر آسان است... آنقدر مهربان و دلواپس، به انتظار برگشتنم می نشینی..که گویی جز من، بنده دیگری نداری... ❣مهربانیت... چنان مرا فراگرفته است، که دیگر... از زنگار بی انتهای دلم، نمی ترسم... تو...همان "جابر العظم الکثیری"... که تمام شکستگی های روح مرا، به ناز یک اشاره ات...جبران می کنی... ❄️مهمانی ات.... سر و روی سپید، می خواهد.. و...من...سیه چرده ترین، مهمان، خوان ضیافت توام... اما....؛ با همه سیه دلی ام... پشتم چنان به آغوش مهربان تو گررررم است که... از خودم، نمی هراسم... یقین دارم...که یک نگاه تو...عالمی را زیر و رو می کند... چه رسد به روح کوچک و فقیر من!! ❄️هشتمین بزم مستانه مان هم رسید...دلبرم و من چنان، از برق چشمانت، به رقص آمده ام...که برای ادراک دوباره لذتش... هزار تشنگی دیگر را، به جان می خرم.... 💓حجله گاه عاشقی ام را گسترده ام...؛ سجاده ام...منتظر قدوم توست.... قنوت می گیرم... در هشتمین ملاقات شاه و گدا.... به امید جرعه ای دیگر... پیمانه ام را، بالا آورده ام..... کمی ع ش ق... برایم می ریزی...خداااا ؟ #جامانده سید پیمان موسوی طباطبایی @haram110