بسم الله الرحمن الرحیم #عنایت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام مرجعیت عالیقدر شیعه مرحوم آیه الله مرعشی نجفی ، در دوران جوانی و طلبگی پس از آنکه مقطعی از درسش را در نجف به پایان می برد، به تهران می آید و مقدّمات ازدواج ایشان فراهم می گردد. دختری معرّفی می شود و به خواستگاری می روند. مسائل، مطابق سلیقه طرفین طی می شود، جز اینکه پدر دختر، شرطی را برای داماد مطرح می کند تا پس از تحقّق آن، دختر به خانه بخت برود. شرط پدر دختر، تهیه این اقلام بود: یک جفت گوشواره، چهار عدد النگو، دو عدد پیراهن، دو قواره چادری و دو جفت کفش. ... درخواست خانواده عروس، چندان سخت و چشمگیر نبود، لیکن برای آن عالم بزرگوار، تهیه همین قدر هم مقدور نبود. ایشان ناامید از انجام دادن شرط، عازم قم می شود؛ امّا قبل از حرکت به سمت قم به قصد زیارت حضرت عبدالعظیم علیه السلام در شهر ری توقّف می کند. آن عالم بزرگوار، قبل از آنکه به حرم مشرّف شود، دقایقی را در... صحن و مقابل ایوان می ایستد. تمام حواسش به شرطی است که از عهده انجام دادن آن برنیامده است. در این لحظه، کاملاً متوجّه آن حضرت می شود و مشکل را با آن وجود مقدّس در میان می گذارد. در حالتی دلشکسته، زارزار می گرید و برای آنکه کسی متوجّه نشود، عبایش را روی صورتش می گیرد. چند لحظه بعد، کسی دست روی شانه اش می گذارد و آرام به گوشش می خواند که: «آقا! بسته تان را بردارید تا خدای نکرده کسی آن را نبرد!» و ایشان، ناراحت از اینکه او را از چنین حالی بیرون آورده اند، مکثی می کند و بعد چشم می اندازد و می بیند که بسته ای جلوی پایش افتاده است. ابتدا اعتنا نمی کند؛ امّا بلافاصله طنین صدایی که لحظاتی قبل او را متوجّه این بسته کرده بود، در ذهنش می نشیند. نگاه جست وجوگرش کسی را نمی یابد. بسته را می گشاید. درون بسته، این اشیا به طور مرتّب چیده شده بود: دو جفت کفش زنانه، دو قواره چادری، دو عدد پیراهن، چهار عدد النگوی طلا و یک جفت گوشواره....و‌متوجه عنایتی که حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام به وی می‌کند می‌شوند.. ‌ 📚سرزمین کرامت صفحه ۴۳ ✨انتشار بازمزمه صلوات بلامانع است