تنهایی اغلب مبتلا می‌کند آدم را به مرضی به نام "مرور خاطرات" به‌ شکلی از هم گسیخته و نامرتب. خاطرات که مرور شوند حسرتِ کرده‌ها و ناکرده‌ها هم سر بر می‌آورد و چیزی مدام می‌شود در سر شبیه به یک هذیان. آنگاه روز و شب پر می‌شود از یک تک‌گویی درونی و پایان ناپذیر که هیچ نتیجه‌ای ندارد جز آشکار کردن دلهره‌ای مبهم. فرقی هم نمی‌کند که بیست ساله باشیم یا پنجاه ساله. #رضا_قاسمی @haramedell