پارت سورپرایز امشب تقدیم‌عزیزانم🥱🤗

۲ نفرم برید پارتو بدم😍☝️

منتظر یه نفرم❌☝️

#پارت115 #بارکد سحر کنار کیان نشسته بود.منم کنار کیمیا و سمانه بودم. کیمیا غذامو گذاشت جلوم.آروم مشغول خوردن شدم. یکم که گذشت سحر گفت: کیان جان. می شه اون نوشابه رو بهم بدی؟ کیان جدی گفت:خودت دستت می رسه. تو دلم غش کرده بودم از خنده.قیافش آویزون شد. سهیلا : عه کیان. خب بده بهش. کیان سری تکون داد و نوشابه رو گذاشت جلوش.اشتهام وا شد. کیمیا هم ریز ریز داشت می خندید.سمانه هم داشت خودشو می خورد. کلا در حال حرص خوردن بود. سهیلا خانوم سکوتو شکست:کارت چطوره کیان؟ کیان:خوبه خدا رو شکر. _تنهایی اذیت نمی شی؟ _نه مادر بچه نیستم که. _شب و روزت شده کار.نه استراحتی .نه تفریحی. پسرم یکم به خودت برس. _چشم. _بازم همون چشمای الکی. کیمیا:مامان گیر نده بهش سر سفره. _وا چه گیری؟دارم یکم با پسرم حرف می زنم.

#پارت115 بخش دوم #رمزینه کیان:‌آره وروجک. درد و دل مادر پسریه. کیمیا:منو باش از کی طرفداری می کنم. اصلا مامان اگه گوش نکرد به حرفات شیرتو حلالش نکن. سحر:‌وای نه خاله دلت میاد؟ می خواستم پاشم بکوبم تو سرش و بگم تو رو سننه. چی کارته مگه. قیافه کیمیا هم بعد حرف سحر رفت تو هم.خیلی باحال دیدنی شد. واسه همین خندم گرفت.کیان با دیدن خندم یه لبخند محو نشست رو لبش. سمانه گفت:به چی می خندی دقیقا؟حرمت سفره واجبه . یاد ندادن اینا رو بهت؟ نمی دونستم چی بهش بگم. اونقدر شعور و فرهنگشون پایین بود که خودمو در حدی نمی دیدم که جوابشونو بدم. یه با اجازه گفتم و بلند شدم. سهیلا:‌کجا دخترم بشین غذاتو بخور. _نه ممنون.سیر شدم.ممنون کیان خان. کیان:درسا. _بله. _بشین غذاتو بخور. _نه.سیــ. کیان:گفتم بشین. دیدم جو خیلی سنگین شده نشستم. کیان:غذاتونو بخورین.

هر وقت ۴ نفر رفتید پارت بعدی رو میدم😍☝️

یه نفر مونده😍😍☝️

#پارت115 بخش سوم #رمزینه به زور چندتا قاشق خوردم.دیگه کسی حرف نزد. عمدا کشش دادم تا همه تموم کنن . بعد تشکر رفتن کیان چند لحظه ایستاد نگام کرد. ولی سمانه جون صداس زد و نتونست وایسه. فقد کیمیا موند که اونم به زور فرستادم بره. خودم آروم مشغول شستن ظرفا شدم. دلم گرفته بود.از بی کسی.بی صدا اشک می ریختم.یکی اومد کنارم. سرمو چرخوندم دیدم سهیلا خانومه.سریع سرمو برگردوندم که متوجه چشای خیسم نشه. اما یکم دیر شده بود. _چی شده دخترم? صدامو صاف کردم و گفتم: هیچی خانوم. یکم دلم گرفته. _چرا عزیزم? _دلم واسه مادرم تنگ شده. _الهی. مادر نعمت بزرگیه.تا از دستش ندی قدرشو نمی دونی. _بله. بغض بیشتر راه صدامو بست. سهیلا خانوم:غصه نخور عزیزم. همه ما رفتنی هستیم. _بله درسته. ولی بدبخت بیچاره ها زودتر عزادار می شن زخم دستم باز شد و شروع کردم به سوختن. اما اهمیت ندادم. _این چه حرفیه دخترم؟‌