#دنیا_چیست؟ ابراهیم خلیل الرحمن به قرض احتیاج پیدا کرد. به نزد یکی از رفقایِ خود رفت به او قرض نداد. حضرت محزون مراجعت کرد. وحی به او رسید که اگر از خلیلِ خود سؤال می کردی، به تو عطا می کرد. عرض کرد که: پروردگارا! چون می دانستم که تو بر دنیا غضبناکی، ترسیدم که از تو سؤال کنم. خطاب رسید که قدر احتیاج، از دنیا نیست. پس معلوم می شود که محافظت هر قدری که آدمی به آن محتاج است آن از دین است نه از دنیا. بلی، زیادتر از آن، از دنیاست و وبال آدمی است در آخرت. دنیا آن است که انسان برای به دست آوردنش خود را به زحمت و سختی بیندازد و برای محافظت آن خود را به ذلت و خواری اندازد در حالی که چیزی از آن برای فقرا و در راه آخرت صرف نشود در صورتی که مالی که برای فقرا صرف شود خود فقرا تا قیامت از آن محافظت می کنند.