🔹 امیرالمومنین در خطبه ۱۹۳ نهج البلاغه که به نام خطبه #متقین مشهور هست، خطاب به فردی به نام «هَمّام» علائم #متقین را بیان میفرمایند. یکی از آنها چنین است: «عَظُمَ الْخَالِقُ فِي أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِي أَعْيُنِهِمْ» «خدا در جانشان بزرگ و ديگران كوچك مقدارند» 🔸 این بزرگی خدا و کوچکی دیگران، مربوط به چه زمینه‌ای است؟؟ 🔹 طبیعتاً به این معنا نیست که #متقین به دیگران، به چشم تحقیرآمیز نگاه می‌کنند و به تبع برخوردشان هم برخورد از بالا به پایین باشد. 🔸 معنای اصلی آن چنین است که: آنها خدا را همه کاره و دیگران را هیچ کاره می‌بینند. این معنای اصلی، چند معنا را به دنبال دارد: 1⃣ فقط خدا شایسته پرستیدن است و نه کس دیگر، چه انسان های دیگر و چه اشیاء دیگر 2⃣ فقط خدا لازم الاطاعت است، یعنی هیچ کس دیگر لیاقت اطاعت محض ندارد. این «هیچ کس» انسان های دیگر را شامل می‌شود، قدرت های جهانی را شامل می‌شود و حتی نفس انسان که خیلی بیشتر مورد اطاعت قرار می‌گیرد را هم شامل می‌شود. 3⃣ فقط خدا شایسته مدبّر بودن این عالم و قوانین آن است. یعنی قوانین خداست که باید پیاده شود و نه غیر از آن. 4⃣ فقط خدا است که شایسته حکومت بر عالم را دارد؛ یعنی حکومت متعلق به خدا و آن کسی که خدا فرموده، می‌باشد. 5⃣ فقط خداست که قدرت روزی دادن به مخلوقات را دارد و هیچ کس چنین قدرتی ندارد. انسان ها اعم از مسئول کشور و غیر مسئول، چنین قدرتی ندارد. 🔻 بزرگ دیدن خدا، اگر بنا باشد صرفا ذهنی باشد و هروقت از من پرسیدند:« چه کسی از همه بزرگتر است در این عالم؟» بگویم:«خدا» فایده‌ای ندارد. 🔺 زمانی خدا در نظر ما بزرگ است که در قسمت های مختلف زندگی روزانه خودمان، نمود داشته باشد. ✅ @hassan_zarabi