#یلدا 🌱🙂
#شب_یلدا💭
کپی؟ فقط در ادیت هاتون وگرنه در کانال بزاری حرام
(کاربردی)
━━━━━━ · 𖧷 · ━━━━━━
-@Hasti_0315👀 !!
" 𝙚𝙙𝙞𝙩𝙤𝙧 𝙝𝙖𝙨𝙩𝙞 "
𝐞𝐝𝐢𝐭 𝐡𝐚𝐬𝐭𝐢 | ادیـ‌ت‌ِهـسـتـی
در کانال نزار ، فقط استفاده شخصی ✓
━━━━━━ · 𖧷 · ━━━━━━
تا اینجای پاییز امسال که فقط طرح گل‌های دیوار کلاس و کنجکاوی درباره‌ی چگونگی خلقتشون بوده، تو جمع منزوی بودن‌ها و تلاش برای برقراری ارتباط بوده، رقصیدن زیر برگ‌های مرده و تقلید حالت مدلینگ‌ها تو سالن مدرسه و فرار از نگاه‌های ریز معاون بوده، اداهای روبه‌روی دوربین‌مخفی و یخ‌زدن های دم‌در مدرسه بوده، نفرت‌هایی بودن که تهش تبدیل به دوستی شدن، "بودن"هایی بوده که این أواخر دیگه یه "نبودن"هایی برای خودشون شدن، تا اینجا فقط خطاطی و نقاشی سرگرم‌کننده‌های انرژی‌بخش بعد از خستگی ناشی از ساعت‌های طولانی مدرسه بودن، مسخره بازی‌های شبونه و صدای خنده‌های به فلک رسیده‌هم که در جای خود حضور همیشگی داشتن، این مدت آدم‌هایی بودن که فکر می‌کردم تا ختم داستان پاییز قراره به یه فعل گذشته‌ای مثل "بود" تبدیل بشن ولی مثل اینکه اونا هنوزم که هنوزه "هست"ن، پیچوندن و فرار دست جمعی از کلاس بهترین بخش این مدت بوده، کارگاه های پانا که جونم و براش میدم و باعث شد کلی دوست خوب پیدا کنم ، شناختن شخصیت‌های فوق‌العاده جالب و بامزه از روتین های هرروز پاییز امسال توی مدرسه بوده، آهنگ‌های مارتیک، مینورام، فرهاد، اشوان، جویی، کینا و مژگان همدم گذروندن ساعت‌ها زیر پتو در کنار بخاری و میل کردن چایی و همراه لذت بردن از خوردن نارنگی بودن، تا اینجا من بودم و تلاش‌هام برای پررنگ نگه‌داشتن خاطره‌هایی که روز به روز جوهر قلمشون به ته می‌رسید...
ولی تا همیشه از این پاییز یه رد یا سایه‌ای از من روی اون دیواری که بهترین بغل دستیم بود می‌مونه، از این پاییز برای من روزهایی روی تقویم میمونن که تعداد خیلی کمیشون‌رو آرزوی تجربه‌ی دوباره دارم و اکثریت اون روزهارو امیدوار به فراموش کردنشون هستم، صبر و تحمل‌هایی میمونن که مستمراً مفتخرانه اون‌هارو برای خودم یادآوری میکنم، برام اشتباهاتی میمونن که همیشه روشنای مسیرم می‌شن، از پاییز امسال فاصله‌هایی می‌مونه که تنها نقض یکی از اون ها برام قابل اهمیته و مابقی بدون حائز توجهی.
در آخر، پاییز امسال برام مثل یه آهنگ بی‌کلام پرمعنی از تیتراژ پایانی یه فیلم با پایان باز می‌مونه که از همون اول فیلم با خودم می‌گفتم "هیچ وقت نمی‌تونم با این شرایط مزخرف کنار بیام"، ولی این خاتمه شرایط‌رو جور دیگه‌ای تشریح کرد؛ مثل فراموش کردن کابوسی که مدت‌ها درگیرش بودی، مثل پیدا کردن خاطره‌ای که همیشه فکر می‌کردی وجود نداره، مثل کنسل شدن امتحانی که روی کتابو باز نکرده بودی، مثل راضی شدن‌های مادر بدون خواهش و اصراری، مثل بیرون رفتن‌های یهویی که بیشتر از برنامه‌های تنظیم شده بهت خوش می‌گذره، مثل روزهایی که زمان و جهان تماماً طبق میل و علاقه‌ات پیش می‌رن، مثل وقتی که کسی بعد از مدت‌ها با اسمی که دوستش داری صدات می‌زنه یا مثلاً مثل وقتی که تلویزیون رو سر ثانیه‌ی شروع شدن فیلم مورد علاقه‌ات روشن می‌کنی...
-پاییز ۱۴۰۳
پاییز هم تموم شد، مثل خونه‌ای که ساکنان‌اش ترک‌اش کرده‌اند، مثل عطر دارچینی که از توی لیوان پریده.