عکس: حسینیه گلزار شهدای بهشت آباد اهواز فعال در تمام ساعات از ۶ صبح تا ۲۱ ! حالا... حسینیه گلزار شهدای دارالرحمه شیراز.....!!!!!! #بدون_شرح

_ دو مداد سیاه حکایتی از دو مرد ، دو خاطره متفاوت از گم شدن مداد سیاه‌شان شنیدم ، که شنیدنی هست : مرد اول می‌گفت: «چهارم ابتدایی بودم. در مدرسه مداد سیاهم را گم کردم. وقتی به مادرم گفتم، سخت مرا تنبیه کرد و به من گفت که بی‌مسئولیت و بی‌حواس هستم! آن قدر تنبیه مادرم برایم سخت بود که تصمیم گرفتم دیگر هیچ وقت دست خالی به خانه برنگردم و مداد‌های دوستانم را بردارم... روز بعد نقشه‌ام را عملی کردم ، هر روز یکی دو مداد کش می‌رفتم تا اینکه تا آخر سال از تمامی دوستانم مداد برداشته بودم! ابتدای کار خیلی با ترس این کار را انجام می‌دادم، ولی کم‌کم بر ترسم غلبه کردم و از نقشه‌های زیادی استفاده کردم تا جایی که مداد‌ها را از دوستانم می‌دزدیدم و به خودشان می‌فروختم... بعد از مدتی این کار برایم عادی شد! تصمیم گرفتم کار‌های بزرگتر انجام دهم و کارم را تا کل مدرسه و دفتر مدیر مدرسه گسترش دادم. خلاصه آن سال برایم تمرین عملی دزدی حرفه‌ای بود تا اینکه حالا تبدیل به یک سارق حرفه‌ای شدم!» * @hatef10012 مرد دوم می‌گفت: «دوم دبستان بودم. روزی از مدرسه آمدم و به مادرم گفتم: مداد سیاهم را گم کردم. مادرم گفت: «خوب چه کار کردی بدون مداد؟» گفتم: «از دوستم مداد گرفتم.» مادرم گفت : خوبه و پرسید که دوستم از من چیزی نخواست؟ خوراکی یا چیزی؟ گفتم نه. چیزی از من نخواست. مادرم گفت: «پس او با این کار سعی کرده به دیگری نیکی کند، ببین چقدر زیرک است. پس تو چرا به دیگران نیکی نکنی؟» گفتم: «چگونه نیکی کنم؟» مادرم گفت: «دو مداد می‌خریم، یکی برای خودت و دیگری برای کسی که ممکن است مدادش گم شود!! ، آن مداد را به کسی که مدادش گم می‌شود می‌دهی و بعد از پایان درس پس می‌گیریم.» خیلی شادمان شدم و بعد از عملی کردن پیشنهاد مادرم، احساس رضایت خوبی داشتم آنقدر که در کیفم مداد‌های اضافی بیشتری می‌گذاشتم تا به نفرات بیشتری کمک کنم. با این کار، هم درسم خیلی بهتر از قبل شده بود و هم علاقه‌ام به مدرسه چند برابر شده بود. معروف شده بودم به گونه‌ای که همه مرا صاحب مداد‌های ذخیره می‌شناختند و همیشه از من کمک می‌گرفتند... حالا که بزرگ شده‌ام و از نظر علمی در سطح عالی قرار گرفته‌ام و تشکیل خانواده داده‌ام، صاحب بزرگ‌ترین جمعیت خیریه شهر هستم... #حکایت #تربیت #مادر

🤦‍♂ ترسناک و هیجان انگیز !!! به چه قیمتی؟..؟

💥 در فصل رویش نرگس در نرگس زار ، مهمان جوانانی شدم که سالیان سال پیش (۱۶ دی ماه ۵۹) ، جان زیبایشان را در کف دست گرفتند و تقدیم جانان کردند. 💥 نرگس های خوشبوی رعنایی که در آتش خصم دشمن سوختند و گلبرگ هایشان زیر شنی تانک های شمر پیشگان زمانه ، اربا اربا شد ، ولی عطرشان تا ابد با یادشان جاودان است... 💥 شکر خدا که در پناه حسینیم 🤲 🔺️ نرگس زار بهشت هویزه ، ۲۵ دی ماه ۱۴۰۱ با جمعی از عاشقان طریق راه حسین علیه السلام

خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من ورنه این‌دنیا که ما دیدیم، خندیدن نداشت... صائب تبریزی

اول نجف همیشه نجف همیشه کربلا.....

🍁 از همان وقتی که دیوار کاهگلی رفت و آجر و سنگ آمد... از همان وقتی که ایوان شد بالکن! خانه شد ، لانه! دل شد ، گل و کم کم انسان شد ، صرفاً موجودی برای رفع نیاز های خود.‌‌‌‌.. اما تو تغییر نکن! تو باش و نشان بده آدمیت هنوز نفس میکشد... هنوز میشــــود رو کســـی حســـاب باز کرد آن هم از نوع مــادام العــمر... هنوز هســتند کســـانی که میشــود به سرشـــان قســـم راسـت خورد... هنوز هست کسی که دل ، بهانه ی خوب بودنش را بگیرد❤️ لااقل تو تغییر نکن ...🙏 ‌‌‌‌‌@hatef10012

پشیمان می شود آنکه برای تو نمی میرد چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟ #شب_جمعه @hatef10012

🔺️ ۳۰ دی ماه ۹۱ ، سالگرد رحلت رزمنده و جانباز دفاع مقدس ، مداح دلسوخته ی اهل بیت علیهم السلام ، حاج جلیل خادم صادق را پاس میداریم و نثار روح مطهر ایشان ، فاتحه ای میخوانیم با نثار ذکر شریف صلوات #انجمن_راویان_فجر_فارس @raviyanfarss

🍁 آدمها.... گاهی در زندگی ات می مانند! گاهی در خاطره ات! آن ها که در زندگی ات می مانند؛ همسفر می شوند.... آن ها که در خاطرت می مانند: کوله پشتیٍِ تمامٍ تجربیاتت برای سفر.... گاهی تلخ گاهی شیرین گاهی با یادشان لبخند می زنی گاهی یادشان لبخند از صورتت بر می دارد.... اما تو لبخند بزن به تلخ ترین خاطره هایت حتی.... بگذار همسفر زندگی ات بداند هر چه بود؛هر چه گذشت تو را محکمتر از همیشه و هر روز برای کنار او قدم برداشتن ساخته است.... آدمها می آیند و این آمدن باید رخ بدهد تا تو بدانی آمدن را همه بلدند.... این ماندن است که هنر میخواهد.. #وایسادنیا