یکی از دغدغههای مهم خانوادههای مذهبی، چگونگی آشنایی دختران کوچکشان با حجاب است؛ موضوعی که مرز بسیار باریکی دارد و اگر با دقت رفتار نکنیم، ممکن است فرزندمان برای یک عمر از حجاب دلزده شود. گسترش فرهنگ حجاب، بدون توجه به انگيزههای درونی و پايههای اعتقادی افراد و تنها با بهرهگيری از اهرم زور و اجبار امكانپذير نيست و اگر افراد به اقتضای شرايط و با اثرپذيری از عوامل اجباركننده تن به حجاب دهند، اين امر بقا و دوامی نخواهد داشت و با تغيير شرايط و برطرف شدن عوامل اجباركننده، حجاب را كنار خواهند گذاشت. اگر چه استفاده از مکانیزم الزام و اجبار، از سرعت بالایی برای حصول به نتیجه برخوردار است؛ ولی اگر با مکانیزمهای شناختی و هنجاری همراه نشود، ثبات کمتری خواهد داشت. امام علی(ع) پیوسته بر اين امر تأكيد میورزيد كه كار و مسئوليت باید با ميل و علاقه شخصی انجام شود. از اینرو ایشان از ايجاد فضای اكراه و اجبار در کار به شدت پرهيز میكرد و هرگز به روشهای مستبدانه متوسل نمیشد؛ چنانكه میفرمود: «وَلَيْسَ لِي أَنْ أَحْمِلَكُمْ عَلَی مَا تَكْرَهُونَ؛[2] مرا نرسد كه شما را به چيزی وادارم كه ناخوش میانگاريد».
هیئت علمی دانشگاه کاشان
#منبع: (شیوه های موثربرای نهادینه کردن حجاب وعفاف درکودکان ونوجوانان ازمنظر قرآن وروایات)
#حجاب #عفاف