#واژه_های_گمشده
اسماعیل واقفی
قسمت ششم
ققنوس آتشش خاموش شد و یک تخم دو زرده از خودش به جا گذاشت. حکیم ابولقاسم فردوسی سوار بر سیمرغ از دور پیدایش شد.
دخترکان به هفت گروه ده تایی تقسیم شدند بعد به ده گروه هفت تایی بعد به دو گروه سی و پنج تایی بعد به دو گروه سی تایی و یک گروه ده تایی. سیمرغ تخم دوزرده را با بالهای بلندش برداشت و نشست رویش. حکیم ابوالقاسم گفت امروز املت داریم. رفتم جلو وبا حکیم چایی نخورده پسرخاله شدم. رودکی تَرک حکیم روی سیمرغ نشسته بود و گفت اینجا هم که بوی جوی مولیان نمی آید. چقدر گفتم همان پیچ اول مرا بنداز پایین خودم چتر دارم. حکیم داشت درد می کشید. گفتم چه شده است، گفت:
- بسی رنج بردم در این سال سی!!!
همه دخترکان با همدیگه گفتند:
- الهی برات بمیریم حکیم الهی برات بمیریم حکیم.
کوزه را زدم زیر بغل و رفتم جلو دخترکان و شروع کردیم به سرود همخوانی
- ای کوه سپید پای در بند، ای کوه سپید پای در بند.
گوزن که تا حالا داشت سیب می خورد سلانه سلانه شروع کرد به راه رفتن. گفتم کجا بودی تا حالا، گفت:
- سر قبر شغالا
در نگاهش کلیله و دِمنه موج می زد. استکان چایی را برداشت و مثل یک گوزن اشرافی شروع به نوشیدن کرد. حتی چشم های اعلی حضرت ژولیوس سزار خیره شده بود به چشم های همیشه خمار گوزن. گفتم:
- حضرت اعلی حضرت همایونی ژولیوس سزار خوش آمدند.
و با شعر های حکیم ابوالقاسم فردوسی از ژولیوس سزار پذیرایی کردم. ژولیوس گفت می روم هوایی تازه کنم. زال داشت به گل های باغ آب می داد که از دل درخت های باغ بیرون آمد و آهسته در گوش حکیم فردوسی گفت:
- ژولیوس قهوه ی جمیله ای تور کرده و به لهو ولعب مشغول است. قهوه ی جمیله ای تور کرده و به لهو ولعب مشغول است.
